زیبا ترین شعرهایی که تا به حال خواندید یا شنیدید

[R.jahanfar]

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم وین یکدم عمر را غنیمت شمریم

فردا که از این دیر فنا در گذریم با هفت هزار سالگان سر به سریم

 

[R.jahanfar]

هیچ چبز نگفتم
تا در انزوای شبگریه ها گُمت کنم ...
اما تو در من پیدایی
و من تازه خود را پیدا کرده ام ...
گویی فراموش کردنت
محالیست نا ممکن
پس باید که خود را عادت دهم
به هجوم گا ه و بی گاه خیالت ....!!!
هنوز هم دوستت دارم
و منکر نمی شوم
که درون من از تو غوغاست
اما ... بهانه ی ترانه هایم ....
من دیگر با تو بودن را نمی خواهم ...!!!!
اما آخر...
با چه زبان می توان از تو گسست..
از تو گریخت..
به چه باید دل بست..
به که باید پیوست
تا توانی باشد
تا شود از تو گسست

مگذار که غصه در کنارت گیرد .............. واندوه محال روزگارت گیرد

مگذار کتاب ولب آب ولب کشت .........زان پیش که خاک در حصارت گیرد............خیام

 

[R.jahanfar]

دریا و مرد


تنها ، و روی ساحل،
مردی به راه می گذرد.
نزدیک پای او
دریا، همه صدا.
شب، گیج در تلاطم امواج.
باد هراس پیکر
رو می کند به ساحل و در چشم های مرد
نقش خاطر را پر رنگ می کند.
انگار
هی میزند که :مرد! کجا می روی ، کجا؟
و مرد می رود به ره خویش.
و باد سرگران
هی میزند دوباره: کجا می روی ؟
و مرد می رود.
و باد همچنان...
امواج ، بی امان،
از راه میرسند
لبریز از غرور تهاجم.
موجی پر از نهیب
ره می کشد به ساحل و می بلعد
یک سایه را که برده شب از پیکرش شکیب.
دریا، همه صدا.
شب، گیج در تلاطم امواج.
باد هراس پیکر
رو می کند به ساحل و ...

لب بر لب کوزه بردم از غایت آز..................تازو طلبم واسطه عمر دراز

با من بزبان حال میگفت این راز....................عمری چو تو بوده ام دمی با من بساز/////خیام

 

[kyle]

بي‌حرمتي به ساحت خوبان قشنگ نيست

باور كنيـــــــــــد پاسخ آيينــــه سنگ نيـست

سوگنــــــــــد مي‌خورم به مرام پرنــــــــدگان

در عرف مــــا سزاي پريــــــدن تفنگ نيست

با برگ گل نوشتـــــــــــه به ديوار بـــــــاغ ما

وقتي بيــــــــا كه حوصلة غنچه تنگ نيست

در كارگـــــــــــاه رنگرزانِ ديـــــــــــــــــــــــار ما

رنگي بــــــــــــــراي پوشش آثار ننگ نيست

از بـــــــــــــردگي مقام بلالي گرفتـــــــــــه‌اند

در مكتبي كه عزّت انسان به رنـــگ نيست

دارد بهار مي‌گــــــــــذرد با شتـــــــــــاب عمر

فكري كنــــــــــيد فرصت پلكي درنـگ نيست

وقتــــــــــــــي كه عاشقانه بنوشي پيـاله را

فرقي ميــــان طعم شــراب و شرنگ نيست

تنها يكي بـــــــــــه قلّه تاريـــــــــــخ مي‌رسد

هر مرد پـــــا شكسته كه تيمور لنگ نيست

 

[ibest]

این چه عشقی است که در دل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم
می گیریزی زمن و در طلبت
بازهم کوشش باطل دارم

فروغ فرخزاد

 

[R.jahanfar]

دل من می میرد..............در سحرگاه تهی ازشادی

در عمق سکوت

در خزانی نمناک

بی صدا می شکند؛می میرد..........


من به شادی وبهار محتاجم


آری



دلم من می میرد


از غم دلتنگی

دل من از همه چیز از همه کس می میرد...........




من به شادی وبهارمحتاجم



به بهاری زیبا وبه باغی پر گل


وبه باغی پر گل

من به شادی وتبسم محتاجم...........

 

[R.jahanfar]

زندگی رویا نیست.........

زندگی زیبایست...........

می توان بر درخت تهی از بار زدن پیوندی......

می توان در دل این مزرعه سوخته بذری ریخت.....

می توان از میان فاصله ها را برداشت.......

دل من با دل تو هر دو بیزار از این فاصله هاست..........

 

[equinoxx]

قايقي خواهم ساخت،
خواهم انداخت به آب.
دور خواهم شد از اين خاك غريب
كه در آن هيچ‌كسي نيست كه در بيشه ی عشق
قهرمانان را بيدار كند..

قايق از تور تهي
و دل از آرزوي مرواريد،
هم‌چنان خواهم راند.
نه به آبي‌ها دل خواهم بست
نه به دريا پرياني كه سر از خاك به در مي‌آرند
و در آن تابش تنهايي ماهي‌گيران
مي‌فشانند فسون از سر گيسوهاشان.

هم‌چنان خواهم راند.
هم‌چنان خواهم خواند:
"دور بايد شد، دور."

 

[kyle]

صیاد بی رقیب غرور پلنگ ها!

تُنگ اسارت هیجان نهنگ ها!

ای در رگان هر چه شتابان درنگ ها

آمیزش غریب شراب و شرنگ ها

ای چشم شوخ! در کف فرهادها شکست

با عشوه های شیشه ای ات قلب سنگ ها

دریا و آسمان و زمین، سبز پشت سبز

آیینۀ زمرد اندام رنگ ها

پلکی بزن که باز زمین زیر و رو شود

مبنای سالخوردۀ این نام و ننگ ها

تاریخ را دوباره به غمزه رقم بزن

تقویم صلح و سازش و تقدیر جنگ ها!

 

[ibest]

سالها رفت و هنوز
یک نفر نیست بپرسد از من
که تو از پنجره ی عشق چه ها می خواهی؟
صبح تا نیمه ی شب منتظری
همه جا می نگری
گاه با ماه سخن می گویی
گاه با رهگذران،خبر گمشده ای می جویی
راستی گمشده ات کیست؟
کجاست؟
صدفی در دریا است؟
نوری از روزنه فرداهاست
یا خدایی است که از روز ازل ناپیداست...؟

 

[ibest]

چه قدر فاصله اینجاست بین آدمها

چه قدر عاطفه تنهاست بین آدمها

کسی به حال شقایق دلش نمی سوزد

و او هنوز شکوفاست بین آدمها

کسی به نیت دل ها دعا نمی خواند

غروب زمزمه پیداست بین آدمها

چه می شود همه از جنس آسمان باشیم

طلوع عشق چه زیباست بین آدمها

تمام پنجره ها بی قرار بارانند

چه قدر خشکی و صحراست بین آدمها

 

[R.jahanfar]

دوست دارم شمع باشم در دل شبها بسوزم...............روشنی بخشم میان جمع وخود تنها بسوزم

شمع باشم اشک بر خاکستر پروانه ریزم..........................یا سمندر گردم ودر شعله بی پروا بسوزم

لاله ا ی تنها در دامن صحرا برویم ..........................کوه آتش گردم ودر حسرت دریا بسوزم

ماه گردم در شب تار سیه روزان بتابم...........................شعله آهی شوم خود را زسر تاپا بسوزم

اشک شبنم باشم بر گونه گلها بلغزم.........................برق لبخندی شوم در غنچه لبها بسوزم

یا زهمت بر ثریا همچو عنقا پر بسایم..............................یا بسازم آنقدر با آتش دل تا بسوزم

 

[khaltajan]

بنگر به چرخ زمانه که او کمر شکن است

مناز به رنگ لباست که عاقبت کفن است

 

[R.jahanfar]

بنگر به چرخ زمانه که او کمر شکن است

مناز به رنگ لباست که عاقبت کفن است

ابر آمد وباز بر سر سبزه گریست.................... بی باده گلرنگ نمی بایست زیست

این سبزه که امروز تماشاگه ماست............... تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست؟

 

[ibest]

گاه ساکت باران به روی گونه ام دزدانه می لغزد
ولی یاران نمی دانند
که من دریایی از رودم
به ظاهر گرچه می خندم
ولی اندر سکوتی تلخ می گریم...

 

[equinoxx]

به سراغ من اگر می‌آیید،
پشت هیچستانم.پشت هیچستان جایی است.
پشت هیچستان رگ‌های هوا، پر قاصدهایی است
که خبر می‌آرند، از گل واشده دورترین بوته خاک.
روی شن‌ها هم، نقش‌های سم اسبان سواران ظریفی است که صبح
به سر تپه معراج شقایق رفتند.
پشت هیچستان، چتر خواهش باز است:
تا نسیم عطشی در بن برگی بدود،
زنگ باران به صدا می‌آید.
آدم این‌جا تنهاست
و در این تنهایی، سایه نارونی تا ابدیت جاری است.

به سراغ من اگر می‌آیید،
نرم و آهسته بیایید، مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من...

 

[MOHAMMAD026]

باغبانی پیرم

که به غیر از گل ها

از همه دلگیرم

 

[ufomax]

نگاه سرد مردابم به روی ماه تو دلخوش
شدم دلبسته لیلی در این دنیای مجنون کش

 

[ibest]

عاشقان یکدل
در تاریکی شب نیز راه کوی یار را گم نمی کنندکاش لیلی و مجنون زنده می شدندتا من راه عشق را به آنان دهم...

گوته

 

[R.jahanfar]

شبی از شب ها تو مرا گفتی که شب باش................. من که شب بودم شب هستم شب خواهم بود........
شب شب گشتم .........................به امیدی که تو فانوس نظر گاه شب من باشی.....................