زیبا ترین شعرهایی که تا به حال خواندید یا شنیدید

[ibest]

اندکی در لحظه هایت جستجو کن
شب تنهایی با هم..
شاید اینگونه سزاوار فراموشی نبود
چقدر با عجله...
غبار می تکانی از ردپای آخرین خاطراتمان
کنون ای اولین و آخرینم
کاش احساس آبی مرا می شنیدی.
تا همیشه به تماشای شب میروم
و تکه هایی از عشق مدفون میراث من است
و قلمی که هیچ گاه نتوانست آخرین حرفهای مرا با تو بگوید

 

[somayeh60]

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟
شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟
پر می زند دلم به هوای غزل،
ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟
گیرم به فال نیک بگیرم بهار را
چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟
تقویم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگهای سبزِ سرآغاز سال کو؟
رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند
حال سؤال و حوصله قیل و قال کو؟


قیصر امین پور

 

[ibest]

از مرز خوابم می گذشتم,
سایه تاریک یک نیلوفر
روی همه این ویرانه فرو افتاده بود
کدامین باد بی پروا
دانه این نیلوفر را به سرزمین خواب من اورد؟
در پس درهای شیشه ای رویاها,
در مرداب بی ته ایینه ها,
هر کجا که من گوشه ای از خودم را مرده بودم
یک نیلوفر روییده بود.
گویی او لحظه لحظه در تهی من می ریخت
و من در صدای شکفتن او
لحظه لحظه خودم را می مردم.
بام ایوان فرو می ریزد
و ساقه ی نیلوفر بر گرد همه ستون ها می پیچد.
کدامین باد بی پروا
دانه این نیلوفر را به سرزمین خواب من اورد؟
نیلوفر رویید,
ساقه اش از ته خواب شفافم سر کشید.
من به رویا بودم,
سیلاب بیداری رسید.
چشمانم را در ویرانه خوابم گشودم:
نیلوفر به همه زندگی ام پیچیده بود.
در رگ هایش , من بودم که میدویدم.
هستی اش در من ریشه داشت,
همه من بود.
کدامین باد بی پروا
دانه این نیلوفر را به سرزمین خواب من اورد؟

 

[kyle]

بي‌حرمتي به ساحت خوبان قشنگ نيست
باور كنيد پاسخ آيينه سنگ نيست
سوگند مي‌خورم به مرام پرندگان
در عرف ما سزاي پريدن تفنگ نيست
با برگ گل نوشته به ديوار باغ ما
وقتي بيا كه حوصلة غنچه تنگ نيست
در كارگاه رنگرزانِ ديار ما
رنگي براي پوشش آثار ننگ نيست
از بردگي مقام بلالي گرفته‌اند
در مكتبي كه عزّت انسان به رنگ نيست
دارد بهار مي‌گذرد با شتاب عمر
فكري كنيد فرصت پلكي درنگ نيست
وقتي كه عاشقانه بنوشي پياله را
فرقي ميان طعم شراب و شرنگ نيست
تنها يكي به قلّه تاريخ مي‌رسد
هر مرد پا شكسته كه تيمور لنگ نيست محمد سلمانی

 

[ibest]

تو را صدا كردم
تو عطري بودي و نور
تو نور بودي و عطر گريز رنگ خيال
درون ديده من ابر بود و باران بود
صداي سوت ترن
صوت سوگواران بود .
ز پشت پرده باران
تو را نمي ديدم ،
تو را كه مي رفتي
مرا نمي ديدي ،
مرا كه مي ماندم
ميان ماندن و رفتن ،
حصار فاصله فرسنگهاي سنگي بود .
غروب غمزدگي
سايه هاي دلتنگي
تو را صدا کردم
تو رفتي و گل و ريحان تو را صدا كردند
و برگ برگ درختان تو را صدا كردند ؛
صداي برگ درختان صداي گلها را
سرشك ديده من ناله تمنا را
نه ديدي و نه شنيدي .
ترن تو را مي برد
ترن تو را به تب و تاب تا كجا مي برد ؟
و من حصار فاصله فرسنگهاي آهن را
غروب غمزده در لحظه هاي رفتن را
نظاره مي كردم .

 

[kyle]

برگه های دفتر عمرم را مرور می کردم
تو را در هیچ صفحه ای نیافتم

به آتش سپردمش

هر چه بود بر باد رفت

اکنون نه عمری مانده است

و نه از ما غباری بر جای

تنها در رهگذاری قدیمی

پراکنده بر خاک پاره هایی ...

برگه های سوخته.

 

[ibest]

شذ خزان گلشن اشنایی
باز هم اتش به جان زد جدایی
عمر من ای گل طی شد بهر تو
وز تو ندیدم جز بد عهدی و بی وفایی
با تو وفا کردم
تا به تنم جان بود
عشق و وفاداری
با تو چه دارد سود
آفت خرمن مهر و وفایی
نوگل گلشن جور و جفایی
از دل سنگت اه ه ه ه ه
دلم از غم خونین است
روش بختم این است
از جام غم مستم
دشمن میپرستم
تا هستم
چون گل خندان از مستی بر گریه ی من
با دگران در گلشن نوشی می
من ز فراغت ناله کنم تا کی
تو و نی چون ناله کشیدنها
منو گل چون جامه دریدن ها
ز رقیبان خواری دیدنها
دلم از خون کردی
چه بگویم چون کردی
دردم افزون کردی
برو ای از مهر و وفا عاری
برو ای عاری ز وفاداری
که شکستی چون زلفت عهد مرا
دریغ و درد از عمرم
که در وفایت شد طی
ستم به یاران تا چند؟
جفا به عاشق تا کی؟
نمیکنی ای گل یک دم یادم
که همچو اشک از چشمت افتادم
آه از دل تو
گرچه ز محنت خوارم کردی
با غم و حسرت یارم کردی
مهر تو دارم باز
بکن ای گل با من
هر چه توانی ناز
هر چه توانی ناز
کز عشقت می سوزم باز !

 

[kyle]

دیر وقت است ولی خواب ندارد دل من

تازگی حل نگاه تو شده مشکل من

آی نزدیک ترین صاعقه لبخند بزن

تا بلرزد و فرو پاشد سقف دل من

مهربان تر شده ای با همه طوفان صفتی

بازگشته است مگر موج تو از ساحل من

من که آسانم و عاشق، بشوم حافظ تو

تو که پیچیده و سختی بشوی بیدل من

غزلم پیشکشت گر چه بعید است بعید

که پذیرفته شود هدیۀ ناقابل من

میل گنجشک خیال تو به بازیگوشی است

سنگ مفتی است غزل گفتن بی حاصل من

 

[ibest]

دریا و مرد


تنها ، و روی ساحل،
مردی به راه می گذرد.
نزدیک پای او
دریا، همه صدا.
شب، گیج در تلاطم امواج.
باد هراس پیکر
رو می کند به ساحل و در چشم های مرد
نقش خاطر را پر رنگ می کند.
انگار
هی میزند که :مرد! کجا می روی ، کجا؟
و مرد می رود به ره خویش.
و باد سرگران
هی میزند دوباره: کجا می روی ؟
و مرد می رود.
و باد همچنان...
امواج ، بی امان،
از راه میرسند
لبریز از غرور تهاجم.
موجی پر از نهیب
ره می کشد به ساحل و می بلعد
یک سایه را که برده شب از پیکرش شکیب.
دریا، همه صدا.
شب، گیج در تلاطم امواج.
باد هراس پیکر
رو می کند به ساحل و ...

 

[Corner]

جلوه ها کردم و نشــناخت مرا اهل دلی
منم آن سوسن وحشی که به ویرانه رمید

 

[R.jahanfar]

دریا و مرد


تنها ، و روی ساحل،
مردی به راه می گذرد.
نزدیک پای او
دریا، همه صدا.
شب، گیج در تلاطم امواج.
باد هراس پیکر
رو می کند به ساحل و در چشم های مرد
نقش خاطر را پر رنگ می کند.
انگار
هی میزند که :مرد! کجا می روی ، کجا؟
و مرد می رود به ره خویش.
و باد سرگران
هی میزند دوباره: کجا می روی ؟
و مرد می رود.
و باد همچنان...
امواج ، بی امان،
از راه میرسند
لبریز از غرور تهاجم.
موجی پر از نهیب
ره می کشد به ساحل و می بلعد
یک سایه را که برده شب از پیکرش شکیب.
دریا، همه صدا.
شب، گیج در تلاطم امواج.
باد هراس پیکر
رو می کند به ساحل و ...

بریز اشک بر دامن بسوزان هستیم خرمن بگو اسرار دل بامن ولی آهسته آهسته
به روی گونه جاری شو فکن بر چهره ام پرتو سپس هرجا که خواهی رو ولی آهسته آهسته
تویی غمخوار ودلدارم تویی صندوق اسرارم بریز ای باوفا یارم ولی آهسته آهسته
مگو اسرار خود با کس تورا یک یار چون من بس بریزای نوگل نارس ولی آهسته آهسته
شب وتاریکی وظلمت همه در خواب خوش راحت بریز ای نازنین لوبت ولی آهسته آهسته
بریز ای گوهر غلتان بریز ای بحر بی پایان بریز ای آتش سوزان ولی آهسته آهسته

 

[R.jahanfar]

گر صبح بهاری جای شبنم برگونه گل تگرگ دیدی
یا صید به خون کشیده ای راافتاده به دام مرگ دیدی ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور

افتاده اگر به خاک دیدی از شاخه گل شقایقی را
یا بر دل موج سهمناکی طوفان بشکسته قایقی را ای عشق مرا نکرده باور آن لحظه مرا به خاطر آور

 

[ibest]

اين روزها قاصدك‌ها زيادخوش خبر نيستند
براي همين مدام خودشان را قايم مي‌كنند
و پروانه‌ها زياد دلشان شاد نيست
براي هميندر تنهايي مي‌گريند

اين روزها دلم براي دريا تنگ مي‌شود
با چشماني بسته به موج‌ها سلام مي‌كنم
و براي ماهي‌ها دست تكان مي‌دهم
براي فانوس خيس دريايي آرزوي سلامتي دارم

اين روزها اعتراف مي‌كنم دل‌تنگم
همه دل‌تنگي‌ام را با سرانگشتان احساسم
بر صفحه آبي آسمان حك مي‌كنم
بعد آن تكه از آسمان را در پنهان‌ترين جاي قلبم مخفي مي‌كنم
مبادا چشم نامحرمي حُرمت دلم را بشكند
تا حريم اين دل شكسته حفظ شود

اين روزها وقتي شعري مي‌خوانم
چشمانم برق مي‌زند
روزي شاعري برايم گفت
پرنده بي‌بال هم مي‌پرد!
و من ديدم چقدر دلم هواي پريدن دارد

 

[MOHAMMAD026]

بر دل خون من دمی دیده نظر نمی کند

بر لب خشک من نمی دیدۀ تر نمی کند

سوخت ز عشقش این جگر نیست مرا ز خود خبر

آهن و آتشم دگر هیچ اثر نمی کند

گردۀ باد زین من کینۀ خصم دین من

سینۀ آهنین من فکر سپر نمی کند

خون گلوی عاشقان آب وضوی عاشقان

زانکه به کوی عاشقان عقل گذر نمی کند

بیهده نیست عاشقی وای که چیست عاشقی

بی خبریست عاشقی عشق خبر نمی کند

جمله زبان و بی سخن سوز چو شمع و دم مزن

جز به درون خویشتن شمع سفر نمی کند

 

[kyle]

باران گرفته ام به هوای شکفتنت

جاری در امتداد ترک خوردۀ تنت

با اشک های حلقه شده پای گونه هات

با دست های حلقه شده دور گردنت

من متهم به رابطه با واژۀ توام

مظنون به دستکاری گل های دامنت

این گرگ و میش وقت طلوع است یا غروب

در چشم های نیلی مایل به روشنت؟!

امیر سنجوری

 

[ibest]

تا به کي بايد رفت

از دياري به دياري ديگر

نتوانم، نتوانم جستن

هر زمان عشقي و ياري ديگر

کاش ما آن دو پرستو بوديم

که همه عمر سفر مي کرديم

از بهاري به بهار ديگر

آه، اکنون ديريست

که فرو ريخته در من، گوئي،

تيره آواري از ابر گران

چو مي آميزم، با بوسهء تو

روي لبهايم، مي پندارم

مي سپارد جان عطري گذران



آنچنان آلوده ست

عشق غمناکم با بيم زوال

که همه زندگيم مي لرزد

چون ترا مي نگرم

مثل اينست که از پنجره اي

تکدرختم را، سرشار از برگ،

در تب زرد خزان مي نگرم

مثل اينست که تصويري را

روي جريان هاي مغشوش آب روان مي نگرم

شب و روز

شب و روز

شب و روز



بگذار که فراموش کنم.

تو چه هستي ، جز يک لحظه، يک لحظه که چشمان

مرا

مي گشايد در

برهوت آگاهي ؟

فروغ فرخ زاد

 

[mcsaturday]

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل زتنهایی به جان آمد خدا را همدمی

چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو

ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی

زیرکی راگفتم این احوال بین خندیدوگفت

صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی

سوختم درچاه صبرازبهر آن شمع چگل

شاه ترکان فارغ است ازحال ما کورستمی

درطریق عشق بازی امن وآسایش بلاست

ریش باد آن دل که بادرد توخواهد مرهمی

اهل کام وناز را درکوی رندان راه نیست

رهروی باید جهان سوزی نه خامی بی غمی

آدمی درعالم خاکی نمی آید به دست

عالمی دیگر بباید ساخت وزنوآدمی

خیز تا خاطربدان ترک سمرقندی دهیم

کزنسیمش بوی جوی مولیان آید همی

گریه ی حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق

کاندرین دریا نماید هفت دریا شبنمی

حافظ

 

[ibest]

هیچ چبز نگفتم
تا در انزوای شبگریه ها گُمت کنم ...
اما تو در من پیدایی
و من تازه خود را پیدا کرده ام ...
گویی فراموش کردنت
محالیست نا ممکن
پس باید که خود را عادت دهم
به هجوم گا ه و بی گاه خیالت ....!!!
هنوز هم دوستت دارم
و منکر نمی شوم
که درون من از تو غوغاست
اما ... بهانه ی ترانه هایم ....
من دیگر با تو بودن را نمی خواهم ...!!!!
اما آخر...
با چه زبان می توان از تو گسست..
از تو گریخت..
به چه باید دل بست..
به که باید پیوست
تا توانی باشد
تا شود از تو گسست

 

[somayeh60]

بازی هر روزمان بود ...

من به تو : گرگم و گله می برم
تو به من : چوپون دارم نمی ذارم

یادم لبریز تنفر از تصویر مبهم پسرکی است که کاش چوپانم نبود
نبود و تو می بردی مرا ،
نبود و من می بردم تو را ...

کجایی ؟
"باد" ما را برد !

در کدام جنگل ، گرگی ؟
و در کدام چمنزار ، گوسفند ؟

من اینجام ...
چوپان خاطره هایی که شعر می شود به یاد تو!!!


سید علی صالحی

 

[equinoxx]

در همین نزدیکی ، کوچه باغی زیباست ، که در آن خاطره هایم پیداست
آسمانش آبی است ، جوی آبی جاریست و شقایق که در آن آفتابی است
من و تو ، کودک و دلبسته به هم ، دست ها بسته به هم ، چشم ها بسته به غم ،
غنچه ای می خندد ، شاخه ای می رقصد ، و زمان از گذر ثانیه ها جا می ماند ..
لحظه هایی زیباست ، خاطره یا رویاست ،
هرچه هست در نظر من یکتاست
قاب یک خاطره در آن پیداست ..