زیبا ترین شعرهایی که تا به حال خواندید یا شنیدید

[mhaf]

هنگامی که

حیاط از زمزمه لبریز است،

وزمین

آسمان را

در آغوش فشرده

و گلها و کودکان

ناگزیر از شاد زیستن اند،

دشنامی

به دشمن کامی خویش

می فرستم،

جز به لعنت

سزاوار نیستم....

□

برگرد

برگرد تا سکوتم

با زمین غمگین

به سخن آید

و قهرم

با آسمان سهمگین

به آشتی بیانجامد،

زمین و آسمان من

نگران تو اند.

برگرد عشق من!
سهیل محمودی

 

[wonnin]

در پردۀ اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست
جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست
می خور که چنین فسانه ها کوته نیست

خیام

 

[ibest]

در انتظار خوابم و صد افسوس
خوابم به چشم باز نمی آید
اندوهگین و غمزده می گویم
شاید ز روی ناز نمی آید
چون سایه گشته خواب و نمی افتد
در دامهای روشن چشمانم
می خواند آن نهفته نامعلوم
در ضربه های نبض پریشانم
مغروق این جوانی معصوم
مغروق لحظه های فراموشی
مغروق این سلام نوازشبار
در بوسه و نگاه و همآغوشی
می خواهمش در این شب تنهایی
با دیدگان گمشده در دیدار
با درد ‚ درد ساکت زیبایی
سرشار ‚ از تمامی خود سرشار
می خواهمش که بفشردم بر خویش
بر خویش بفشرد من شیدا را
بر هستیم بپیچد ‚ پیچد سخت
آن بازوان گرم و توانا را

 

[ibest]

حتی اگر لبهایت انحنای خندیدن رابلد نیستند بخند و بخند و بخند

حتی اگر لبخندت ژست خشک وتانخورده ی آدم بزرگ ها رابهم بزند

بخند

حتی اگر لبخندت را لای پوشالی ترین دلیل بپیچند

حتی اگرلبخندت لای هزارخاطره خاک بخورد

بخند

حتی اگر اناربه ماه چشمانت به انتظار ریزش باشد

حتی اگر سیب سرخ نگاهت دچارکرم های حسرت شده است

بخند

حتی اگربغض های آجری سقف کوتاه دلت را زیرآوار درد خرد کرده است

بخند

حتی اگر آخرین بهارت باشد

آخرین آرزوهایت

بخند

حتی اگر

سایه دیگر ازخورشید پیروی نکند

آسمان بوی دودبگیرد

عشق کپک بزند

شعربوی نا بدهد

بخند

حتی اگر لبخند،تنها نقاب روی صورتت باشد

بخند

حتی اگر...
________

 

[farshad10]

فكر بلبل همه آنست كه گل شد يارش *** گل در انديشه كه چون عشوه كند در كارش
دلربائى همه آن نيست كه عاشق بكشند *** خواجه آنست كه باشد غم خدمتگارش
جاى آنست كه خون موج زند در دل لعل *** زين تغابن كه خزف مى شكند بازارش
بلبل از فيض گل آموخت سخن ورنه نبود *** اين همه قول و غزل تعبيه در منقارش
اى كه در كوچه ء معشوقه ما مى گذرى *** بر حذر باش كه سر مى شكند ديوارش
آن سفر كرده كه صد قافله دل همره اوست *** هر كجا هست خدايا به سلامت دارش
صحبت عافيتت گرچه خوش افتاد اى دل *** جانب عشق عزيزست فرو مگذارش
صوفى سرخوش ازين دست كه كج كرد كلاه *** به دو جام دگر آشفته شود دستارش
دل حافظ كه به ديدار تو خوگر شده بود
ناز پرورد وصالست مجو آزارش

 

[kyle]

ما به درگاه تو با بخت سیاه آمده ایم
شکر وصد شکر ز بیراهه به راه آمده ایم
نه پی سیم و زر و ملک و **** آمده ایم
نه پی تخت و نه دنبال کلاه آمده ایم
ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم
از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم

عماد خراسانی

 

[ibest]

راز در دیده نهان داری و باز از پی راز
کشتی دیده به توفان و خطر می رانی
مست از هندسه روشن خویشی, مستی پشت در آیینه در آیینه سرگردانی
بس کن, ای دل, که در این بزم خرابات شعور
هرکس از شعر تو دارد به بغل دیوانی
لب به اسرار فروبند و میندیش به راز
ورنه از قافله مور و ملخ درمانی
"حسین پناهی "

 

[فمارا]

اي توازجنس گل ابريشم

نام تو يعني تکرارشبنم

تا دريا درياست رودي جاري باش

تا عاشق تنهاست شعري کاري باش

 

[فمارا]

یار مرا غـار مـــرا عشـق جـگرخوار مرا - یار تویی غـــار تویی خواجه نگهدار مرا

نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی - سینه مشـروح تویی بر در اســرار مرا

نور تویی سور تویی دولت منصور تویی - مرغ که طور تویی خسته به منقار مرا

 

[ibest]

با تو باید مثل باران حرف زد!

بی چتر آمدم

زیر باران احساس تو...
خیس شدم از عشق...
و دلم از رنگین کمان نگاه تو
چنان رنگ گرفت

که اگر از تو ننویسم
دلم خواهد مرد
زیباست!
لذت عریانی این واژ ه ها
از لمس باران مهر تو
و غوطه ور شدن
در دریای بی کران احساست

در هوای خیس احساس تو
هرگز هوس آفتاب نمیکنم!
وقتی که میتوانم
تمام دلهره هایم را
درچشمه پاک نجابت
و صداقت
تو شستشو دهم
بی آفتاب هم
رنگین کمان آرزوهای معصومانه ی تو

در سطرهای روشن دلت
نمایان است
به راستی عشق میمیرد
اگر تو یک به یک واژه ها را
در دل شعر نریزی
واژه های تو که میچکد بر آسمان سپید
دل ها همه عاشق میشوند
عطر دستان تو که میپیچد در واژه ها
شعرهایت بوی گل میگیرند
راستی راز دلربایی شعرهایت در چیست؟
هر چند که...
تو شعر نمی گویی!
تو تار و پود عشق می بافی
تو کاسه های مهر میریزی
به واژه ها تو نور میبخشی
تو خستگی ها را
به تکیه گاهی امن میمانی
چگونه باید گفت ؟!!
.
.
.
تو به اندازه ی عطش به تب
تو به اندازه ی ماه به شب
تو به اندازه ی بلبل به قفس
و به اندازه ی عطر به نفس
به همان اندازه
تو به عشق نزدیکی
نه ! تو عشقی شاید...
با تو باید...
باید... مثل باران حرف زد!
مثل جان میمانی
روح عشق در تو دمید
نور الطاف خدا در تو چکید
عقل تا قله ی احساس دوید
هر کسی حرف دلش از تو شنید
آسمان
ابر
پرنده
باران...
رنگ خوشبختی را، از تو خرید!
هر کسی شعر تو خواند
دیگر از قیصر و سهراب برید
درد هم پیش تو درمان دارد...
وزن اشعار تو "باران" داند
واژه هر بار به دستان تو ایمان آرد
به تمنا گویم!
باز هم شعر بگو...
آیه ای عشق از این حس لطیف
سوره ای از دل پاک
باز هم شعر بگو...
که تو عشقی شاید...
با تو باید...
باید...مثل باران حرف زد!

 

[ibest]

تمام تنم می سوزد از زخم هایی که خورده ام
درد یک اتفاق که شاید با اتفاق تو
دردش متفاوت باشد ویرانم میکند
من از دست رفته ام،شکسته ام
می فهمی؟
به انتهای بودنم رسیده ام
اما اشک نمی ریزم
پنهان شده ام پشت لبخندی که درد می کند!!!

 

[somayeh60]

دست عشق از دامن دل دور باد!
می‌توان آیا به دل دستور داد ؟
می‌توان آیا به دریا حکم کرد
که دلت را یادی از ساحل مباد ؟
موج را آیا توان فرمود: ایست!
باد را فرمود: باید ایستاد ؟
آنکه دستور زبان عشق را
بی‌گزاره در نهاد ما نهاد
خوب می‌دانست تیغ تیز را
در کف مستی نمی بایست داد ...

قیصر امین پور

 

[m-k]

عشق شوقی در نهاد ما نهاد
جان ما را در کف غوغا نهاد
فتنه‌ای انگیخت، شوری درفکند
در سرا و شهر ما چون پا نهاد
جای خالی یافت از غوغا و شور
شور و غوغا کرد و رخت آنجا نهاد
نام و ننگ ما همه بر باد داد
نام ما دیوانه و رسوا نهاد
چون عراقی را، درین ره، خام یافت
جان ما بر آتش سودا نهاد
عراقی

 

[ibest]

دعا

یارب درون سینه دل با خبر بده
در باده نشؤ را نگرم آن نظر بده

این بنده را که با نفس دیگران نزیست
یک آه خانه زاد مثال سحر بده

سیلم ، مرا بجوی تنک مایه ئی مپیچ
جولانگهي بوادی و کوه و کمر بده

سازی اگر حریف یم بیکران مرا
بااضطراب موج ، سکون گهر بده

شاهين من بصید پلنگان گذاشتی
همت بلند و چنگل ازین تیز تر بده

رفتم که طایران حرم را کنم شکار
تیری کو نافکنده فتد کارگر بده

خاکم به نور نغمه داؤد بر فروز
هر ذره مرا پر و بال شرر بده

 

[فمارا]

برمن در وصل بسته می دارد دوست

دل رابه عطا شکسته می خواهد دوست

زین پس من و دل شکستگی بر در او

چون دوست، دل شکسته می دارد دوست

 

[ibest]

آتش دوست اگر در دل ما خانه نداشت
عمر بی حاصل ما این همه افسانه نداشت

 

[ibest]

به یک پلک تـــو مـی*بخشم تمـــام روز و شب*ها را
که تسکین می*دهد چشمت غم جانسوز تب*ها را

بخوان! با لهجه*ات حسّی عجیب و مشترک دارم
فضا را یک* نفس پُر کن بـــه هــــم نگذار لب*ها را

به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!
تو واجب را به جا آور رها کن مستحب*ها را

دلیلِ دل*خوشـــی*هایم! چه بُغرنج است دنیایم!
چرا باید چنین باشد؟... نمی*فهمم سبب*ها را

بیا این*بار شعرم را به آداب تو می*گویم
که دارم یاد مــی*گیرم زبان با ادب*ها را

غروب سرد بعد از تو چه دلگیر است ای عابر
برای هــر قدم یک دم نگاهــی کن عقب*ها را

 

[ibest]

مادرم مثل گل سوسن بود
با غم و فصل خزان دشمن بود
روزو شب خانه و باغ منزل
باگل دامن او گلشن بود
باپدر مزرعه مان را می کاشت
مثل یک مرد تنش آهن بود
وسط خانه محبت میدوخت
دست او تا به سحر سوزن بود
شعر میگفتم و هی بد میشد
بر لب او غزل احسن بود
قافیه نیست فقط می گویم
من ازاو بودم و او از من بود
گفتم از مهر لبش بنویسم
سخنم لال و زبان الکن بود

 

[ibest]

امسال چقدر پاییز است!



انگار


تو رفته باشی و


تمام دنیا



این یرقان مزمن را



پاشیده باشد روی تمام برگ ها


انگار تو رفته باشی و


پاییز


برای همیشه


نرفته باشد!

 

[kyle]

حافظ پی عشق است چه مسجد چه کنشت

خیام، رخ یار و بهار و لب کشت

ما نیز نهیم پای دل بر سر عقل

باشد که رویم از این جهنم به بهشت