مشاعره!!!

[AMD.POWER]

بزرگی سراسر به گفتار نیست

دوصد گفته چوننیم کردار نیست

 

[m-o-h-s-e-n]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دل سودا ز ده از غصه دو نیم افتادست

چشم جادوی تو خود عین سواد سحرست

لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست

 

[Mehdi14]

تا نام دود زلفت در نامه ثبت کردم
آتش زدم ز حسرت هم دوده هم قلم را
هر سو دلي به خواري در خاک ره ميفکن
تا کي ذليل سازي دلهاي محترم را

 

[m-o-h-s-e-n]

آنکه جز کعبه مقامش نبداز یاد لبست


بر در میکده دیدم که مقیم افتادست

 

[wonnin]

آنکه جز کعبه مقامش نبداز یاد لبست


بر در میکده دیدم که مقیم افتادست

تو که رفتي همه ي ثانيه ها سايه شدند

سايه در سايه آن ثانيه ها خواهم مرد

 

[Mehdi14]

دوش در خيل غلامان درش مي‌رفتم
گفت اي عاشق بيچاره تو باري چه كسي
با دل خون شده چون نافه خوشش بايد بود
هر كه مشهور جهان گشت به مشكين نفسي

 

[meysam_s]

ياور من تويی بکن بهر خدای ياری

نيست تو را ضعيف تر از دل من شکاری

 

[somayeh60]

یار من باش که زیب فلک و زینت دهر
از مه روی تو و اشک چو پروین من است

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن داد
خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است

 

[meysam_s]

ترک خواهش کن و با راحت و آرام بخسب

خاطر آسوده ازین گردش ایام بخسب

 

[m-o-h-s-e-n]

بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت

گرچه نبود در نگارستان خط مشکین غریب

گفتم ای شام غریبان طره شبرنگ تو

در سحر گاهان حذر کن چون بنالد این غریب

گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند

دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غریب

 

[Mehdi14]

به جان و سر که نگردانم از وصال تو روی
و گر هزار ملامت رسد به جان و سرم
مرا مگوی که سعدی چرا پریشانی
خیال روی تو بر می‌کند به یک دگرم

 

[m-o-h-s-e-n]

محرم را ز دل شیدای خود

کس نمیبینم ز خاص و عام را

با دلا رامی مرا خاطر خوش است

کز دلم یک باره برد آرام را

 

[Mehdi14]

از محک پروا ندارد نقره کامل عيار
سر نپيچد هر که در سودا شود کامل ز سنگ
لاله کوهم شراب من ز جوش غيرت است
مي کنم زنگي به صد خونم جگر حاصل ز سنگ

 

[m-o-h-s-e-n]

گفتم ای سلطان خوبان رح کن بر این غریب

گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب

گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار

خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب

خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم

گر ز خار و خاره ساز و بستر و بالین غریب

 

[Agha_Jo0n]

با نگاهی که در آن شوق بر آرد فریاد
با سلامی که در آن نور ببارد لبخند
دست یکدیگر را
بفشاریم به مهر

 

[m-o-h-s-e-n]

روزه یک سو شدو عید آمد و دلها برخاست

می زخمخانه بجوش آمد و می باید خواست

نوبه ی زهد فروشان گران جان بگذشت

وقت رندی و طرب طرب کردن رندان پیداست

 

[mohammad_84]

تا کی از این انکار و شک کان خوشی بین و نمک
بر چرخ پرخون مردمک بی نردبان بی نردبان
میرد خزان همچو دد بر گور او کوبی لگد
نک صبح دولت می‌دمد ای پاسبان ای پاسبان

 

[m-o-h-s-e-n]

نهان می گشت روی روشن روز

به زیر دامن شب در سیاهی

در آن تاریک شب می گشت پنهان

فروغ خرگه خوارزمشاهی

 

[Mehdi14]

يکي صد شد ز خط کيفيت چشم گران خوابش
مگر خط مي کند بيهوشدارو درمي نابش ؟
کجا تاب نگاه گرم دارد سايه پروردي
که گردد آفتابي چهره از گلگشت مهتابش

 

[m-o-h-s-e-n]

شهسوار من که مه آیینه دار روی اوست

تاج خورشید بلندش خاک نعل مرکب است

عکس خوی برعارضش بین که آفتاب گرم رو

در هوای آن عرق تا هست هر روزش تب است