هر روز يك شعر تازه

[kyle]

گفت دانايي که: گرگي خيره سر،
هست پنهان در نهاد هر بشر!...
هر که گرگش را در اندازد به خاک
رفته رفته مي شود انسان پاک
وآن که با گرگش مدارا مي کند
خلق و خوي گرگ پيدا مي کند
در جواني جان گرگت را بگير!
واي اگر اين گرگ گردد با تو پير
روز پيري، گر که باشي هم چو شير
ناتواني در مصاف گرگ پير
مردمان گر يکدگر را مي درند
گرگ هاشان رهنما و رهبرند...
وآن ستمکاران که با هم محرم اند
گرگ هاشان آشنايان هم اند
گرگ ها همراه و انسان ها غريب
با که بايد گفت اين حال عجيب؟

فریدون مشیری

 

[wonnin]

به خــداحافــظـی تــلـخ تـو سـوگــنـد نــشــد
کـه تـو رفــتـی و دلـم ثـانـیـه ای بـنـد نـشـد
بـا چـراغـــــی هـمه جـا گـشـتـم و گـشـتـم در شـهـر
هـیــچ کـس ! هــیـچ کـس ایـنجا به تـو مانـنـد نـشـد
خواسـتـنـد از تـو بگویـنـد شـبـی شـاعـرها
عـــاقـبـت بـا قــلــم شــرم نوشـتـنـد : نـشـد

 

[kyle]

مهم نیست خانه ات کجا باشد

برای یافتنت کافیست چشم هایم را ببندم

هر قفلی که می خواهد به درگاه خانه ات باشد

عشق پیچکی است که دیوار نمی شناسد.

 

[AMD.POWER]

قرینه است ،

این درخت ُ آن درخت ،

بر آبی بی انتهای بالاتر !

تنها جای تو خالی ست ،

سبزه قبای خواب ُ خیال ِ من !

و دوباره خش خش ِ گربه ی یاد ِ تو

که به حیاط ِ دلم برگشته است !

می نشینم

و در جمعیت نیمه روشن ِ آن سوی پنجره

در ایستگاه دنبال کسی شبیه ِ تو می گردم . . .

و خوب می دانم که کسی کـَس نمی شود

زیرا هیچ انسانی قادر به ادامه انسانی دیگر نیست !

پس بازی ها فقط یک بازی اند ُ همین !

با این وجود کسی شبیه تو را پیدا می کنم

و از او دور می شوم . . .

و هر چه دورتر می شوم ،

شباهتش به تو بیشتر و بیشتر می شود . . .

و باز سکوت !



"حسین پناهی"

 

[kyle]

دستهای ما


دستهای ما
شاخه ها کشیده در پناه هم
لانه پرنده ای است

دستهای ما
در مسیر بازوان بی قرار ما
جویبار زنده ای است

دستهای ما
پیمبران خامشند
آیه های مهرشان به کف
بر بلور جانشان
داغ و بوسه آشکار

دستهای ما
رهروان سرخوشند

دست ما به عشق ما گواست
دستهای ما کلید قلبهای ماست

سیاوش کسرائی

 

[kyle]

شب آشیان شبزده
چکاوک شکسته پر
رسیده ام به ناکجا
مرا به خانه ام ببر
کسی به یاد عشق نیست
کسی به فکر ما شدن
از آن تبار خود شکن
تو مانده ای و بغض من
از این چراغ مردگی
از این بر آب سوختن
از این پرنده کشتن و
از این قفس فروختن
چگونه گریه سر کنم
که یار غمگسار نیست
مرا به خانه ام ببر
که شهر ، شهر یار نیست ايرج جنتی عطائی

 

[AMD.POWER]

در سمت توام
دلم باران ، دستم باران
دهانم باران ، چشمم باران
روزم را با بندگی تو پا گشا می کنم ...
هر اذانی که می وزد
پنجره ها باز می شوند
یاد تو کوران می کند ...
هر اسم تو را که صدا می زنم
ماه در دهانم هزار تکه می شود ...
کاش من همه بودم
کاش من همه بودم
با همه دهان ها تو را صدا می زدم ...
کفش های ماه را به پا کرده ام
دوباره عازم توام ...
تا بوی زلف یار در آبادی من است
هر لب که خنده ای کند از شادی من است
زندگی با توست
زندگی همین حالاست...
زندگی همین حالاست...
محمد صالح علاء

 

[farshad10]

خدای من
آرامشم را گرگ های زمان برهم زدند
دل ندارم دیگر
عشق را دیگر جستجو نمی کنم
نه گل ها را می بویم و نه دیگر برای نگاه های منتظر دعا می کنم
بارانی ببار از جنس آبی ناب آسمان
لطافت موج
از جنس هوای جنگل
بارانی برای آرزویم...............!

 

[Old Ali]

دوستان اگر اشتباهاً در خصوص وبلاگم برایتان نامه ارسال کرده‌ام و در صورتی که علاقه‌ای به آن نوشته‌ها ندارید، برایم بنویسید (چه در نامه‌ای خصوصی و یا همین‌جا) تا نام شما را از فهرستم خارج کنم. تمنا می‌کنم اصلاً تعارف نکنید
اگر هم برای برخی دو بار نامه ارسال کرده‌ام، لطف کنید و خبرم کنید

 

[ramtinhm]

من دلم سخت گرفته است ازین
میهمانخانه ی مهمانکش روزش تاریک

نیما یوشیج

 

[somayeh60]

تقویم سال های رفته را مرور میکنم
اولین بارهای عزیز
اولین بارهای غم انگیز
اولین بار که برای دخترم کفش خریدم
اولین بار که از جیب های خالی ترسیدم...

راضیه بهرامی

 

[Faridbahrami]

من خواب ستاره اى را مى بينم
در خارزار
كه انگشت ميانى اش از خون پُر است
بر نك پاها راه مى رود
و حسرت اب مى خورد.

روياى بچه خردسالى را مى بينم
كه اسباب بازى او تفنگى است
كه پدرش را با ان كشته اند.

زخمى ديرسال، ديرسال
از جنگ جهانى دوم مى ايد
بر صورت من مى نشيند
و از حرمت زندگى مى گويد.

من خواب خارخار زنى را مى بينم
كه يكشنبه پير مى شود
در مژه هايم راه مى رود
و باقى زندگى را در من مى جويد

شعر
خواب هاى من است
كه در بيدارى بر من مى گذرد
و دسته گلى به پاى شما فرو مى ريزد
(شمس لنگرودى)

 

[kyle]

اندیشیدن ممنوع!
چراغ، قرمز است..
سخن گفتن ممنوع!
چراغ، قرمز است..
بحث پیرامون علم دین و
صرف و نحو و
شعر و نثر، ممنوع!
اندیشه منفور است و زشت و ناپسند! نزار قبانی

 

[AMD.POWER]

من حتی صدای کو ه ها را می شنوم

که روی کناره های آبی شان

بالا و پایین می پرند و قهقهه می زنند

و کمی پایین تر توی آب

ماهی ها گریه می کنند

و اشک شان رودخانه می شود

شب های مستی

به صدای آب گوش می دهم

و اندوه آن قدر عظیم می شود که

صدای ساعتم می شود

دست گیره ی کمدم می شود

تکه کاغذ روی زمین می شود

پاشنه کش کفش می شود

با یک رسید لباسشویی،

دود سیگاری می شود

به حال صعود از معبد تاک های سیاه

اهمیت زیادی ندارد

یک عشق خیلی کوچک بدک نیست

با یک زندگی خیلی کوچک

چیزی که مهم است

بر دیوارها انتظار کشیدن است

من برای همین زاده شدم

زاده شدم تا در خیابان های مردگان گل سرخ بفروشم.



"چارلز بوکفسکی"

 

[Faridbahrami]

پرنده، اى پرنده ى ان جا نشسته ى خاموش !
ميان دل و بيدلِ اين همه ايا،
ترديدِ رفتن و نرفتن تو را
مگر حسرتِ اسمانى نيامده دريابد،
ورنه زيورِ اين زمستانِ زمهرير
پا به جايىِ برفى ست كه هجرتِ هرساله ى راز ها را نمى داند.
سيد على صالحى

 

[kyle]

عماد خراسانی

مادر از بهر غم و رنج جهان زاد مرا
درس غم داد در این مدرسه استاد مرا
دل من پیر شد از بس که جفا دید وجفا
ندهد سود دگر قامت شمشاد مرا
آنچه می خواست دلم چرخ جفا پیشه نداد
وآنچه بیزار از آن بود دلم ،داد مرا
غم مگر بیشتر از اهل جهان بود که چرخ
دید و سنجید وپسندید وفرستاد مرا
در دلم ریخت بس بر سر هم غم سر غم
دل مخوانید،خدا داده غم آباد مرا
زندگی یک نفسم مایهء شادی نشده است
آه اگر مرگ نخواهد که کند شاد مرا
ترسم از ضعف،پریدن ز قفس نتوانم
گر که صیاد،زمانی کند آزاد مرا
آرزوی چمنم کم کمک از خاطر رفت
بس در این کنج قفس بال و پر افتاد مرا
یک دل و این همه آشوب و غم و درد عماد
کاشکی مادر ایام نمیزاد مرا

 

[AMD.POWER]

دل می رود زِ دستم صاحبدلان خدا را
دردا که رازِ پنهان خواهد شد آشکارا
کشتی شکستگانیم ای بادِ شُرطه برخیز
باشد که باز بینیم دیدارِ آشنا را
دَه روزِ مهرِ گردون افسانه است و افسون
نیکی به جایِ یاران فرصت شمار یارا
آسایشِ دو گیتی تفسیرِ این دو حرف است
با دوستان مروّت با دشمنان مدارا
« شمس الدین محمد ، حافظ »

 

[mr.bahram]

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر؛ با آن پوستین سردِ نمناکش.
باغ بی برگی،
روز و شب تنهاست،
با سکوت پاکِ غمناکش.
سازِ او باران، سرودش باد.
جامه اش شولای عریانی‌ست.
ورجز،اینش جامه ای باید .
بافته بس شعله ی زرتار پودش باد .
گو بروید ، هرچه در هر جا که خواهد ، یا نمی خواهد .
باغبان و رهگذران نیست .
باغ نومیدان
چشم در راه بهاری نیست
گر زچشمش پرتو گرمی نمی تابد ،
ور برویش برگ لبخندی نمی روید ؛
باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست ؟
داستان از میوه های سربه گردونسای اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید .
باغ بی برگی
خنده اش خونیست اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش میچمد در آن .
پادشاه فصلها ، پائیز .​

 

[somayeh60]

هر شب
گلدان را از روی میز
و آخرین کتاب را
از قفسه بر میدارم
احساس میکنم
وقت چقدر تنگ است
بین کتاب و برگی که لای آن خشک میشود
ارتباط تنگی ست
بین من و پرده
که وقتی کنار میزنم
احساس میکنم
چقدر جهان به هم ریخته است
هر شب در ساعتی که مادرم
اشک هایش را پاک میکند
گنجشکی به شیشه میخورد
و در من جان میدهد
برگ دیگری را لای کتاب و گلدان روی میزم
می گذارم
احساس میکنم
وقت تنگ تر شده است

علیرضا عباسی

 

[ramtinhm]

به کجا چنین شتابان؟

گون از نسیم پرسید
- دل من گرفته زین جا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟
- همه آرزویم اما
چه کنم که بسته پایم

به کجا چنین شتابان؟

- به هر آن کجا که باشد
به جز این سرا، سرایم
- سفرت به خیر اما تو و دوستی، خدا را
چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه‌ها، به باران
برسان سلام ما را

م.سرشک