هر روز يك شعر تازه

[roje_aria79]

يادگاري از بي تابي هاي دل و روحم تقديم به عزيز سفر كرده
اون که یه وقتی تنها کسم بود
تنها پناه دل بی کسم بود
تنهام گذاشت و رفت از کنارم
از درد دوریش من بی قرارم
خیال می کردم پیشم میمونه
ترانه ی عشق واسم میخونه
خیال می کردم یه هم زبونه
نمی دونستم نامهربونه
با اینکه رفته اما هنوزم
از داغ عشقش دارم میسوزم
فکرو خیالش همش باهامه
هرجا که میرم جلو چشامه
دلم میخواد تا دوام بیارم
رو درد دوریش مرحم بذارم
اما نمیشه راهی ندارم
نمیتونم من طاقت بیارم
نمیتونم من طاقت بیارم

 

[RAHVAR]

عشق تویی
چاره تویی
عاشق بیچاره منم

گل تو ریحانه تو
سنگ منو خار منم

پاک تر از پاک تویی
مجرم صد کاره منم

 

[پری]

نه زنگی ، نه حرفی ، نه یادگاری
تو نکنه رفتی به خواستگاری
خب ببینم کیه ؟ موهاش بلنده ؟
توی خیابون بی صدا می خنده ؟
چشاش چه جوره ؟ روشنه ؟ کشیدس
یقین دارم که شبیه سپیدس
دساش چی ؟ جنس دستاش از بلوره ؟
تو صورتش یه چیزی مثل نوره ؟
ابروش چی ؟ حتما ابرواش کمونه
اخلاق و رفتارش چی ؟ مهربونه ؟
چه رنگیه ؟ گندمی یا سفیده ؟
چقدر دوس داری تبت شدیده ؟
کجا دیدیش ، تو محل کارت ؟
اون چی ، مثل نو شده بی قرارت ؟
راستی مژش چی ؟ خیلی بر می گرده ؟
همونه که تو رو دیوونه کرده ؟
راستی موهاش چه رنگیه ؟ طلایی ؟
یا رنگی مثل رنگ بی وفایی ؟
قدش به قدت می خوره عزیزم ؟
بردارم اسفند براتون بریزم ؟
خب عزیزم منو خبر می کردی
با گریه هام گلویی تر می کردی
ترسیدی من آه بکشم یا نفرین ؟
رد شه همون دقیقه مرغ آمین
من تو رو نفرینت کنم ؟ نمیشه
هنوز دوست دارم مث همیشه
تازه اگه دعاها مستجاب بود
قصه ی ما حالا توی کتاب بود
خلاصه که یه جمله می نویسم
با بارون پلکای سرخ و خیسم
اگه دعاهای منو می خوندن
به جای اون منو پیشت می شوندن
تا وقتی که کلاغ نره به خونه
این آرزو توی دلم می مونه​

 

[بانوی آسمان وشب]

ای زیباترین لحظه ی پرشکوه ،
ای آرامش خیال و خاطر،
در کدامین روز و ساعت ،
دنبال تو باید گشت ؟!
سایه ات از دور دستها
فراخ و ژرف اسـت،
به اندازه ژرفنای دره امـیــد !
با چهره ای همچون صبح ســـپید...
در کدامین کوچه باغ سرنوشت ،
بـاز همنشین چشمان ترم می گردی ؟
بر کدامین قـله و در کدامین سو ،
امواج گیسویت را به رویم می گشائی ...؟!

 

[بانوی آسمان وشب]

ديروزها كسي را دوست داشتم...
اين روزها دلتنگي !
اين روزها تـنهايي !
و این عمر من است که به همين سادگي میگذرد ...
.................

 

[بانوی آسمان وشب]

قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور خواهم شد از این خاک غریب
پشت دریاها شهری است
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است ...............

 

[بانوی آسمان وشب]

زیبایی


غروب


تقدیم


به


شما

 

[علی آبادانی]

پرسیدم از سرشک ، که سرچشمه ات کجاست ؟
نالید و گفت : سر ز کجا ز چشمه از کجاست ؟
لبخند لب ندیده ی قلبم که پیش عشق
هر وقت دم زخنده زدم ، گفت : نابجاست

 

[آرشیتکت]

هیچکس
بدنبال . . . ؟
شاید هیچ چیز از جنس هیچ کس . . .
شاید دنبال خودم می گردم در دنیای دگران . . .
هیچمو در پی هیچ همه عمر ، چو غمی در پی اشک و دلی در پی آه . . .
چیستم ؟ هیچکسی در پی شاید هیچ
باید گشت
شاید دید
در گذر ظلمت این دیر گذر کرده ز دور شاید آواز دلی می آید
شایدم نعره فریاد غمی میشنوم از آهی
شایدم داغ دلم تازه شده . . .

 

[آرشیتکت]

ديروزها كسي را دوست داشتم...
اين روزها دلتنگي !
اين روزها تـنهايي !
و این عمر من است که به همين سادگي میگذرد ...
.................

تا به حال زیر نجوای باران زیسته ای ...
تا به حال زیر تپش های آسمان رقصیده ای ...
رقص هر لحظه به رنگ تنهایی ...
در سکوت مروارید های آسمانی ...
تا به حال هم رنگ این آسمان گشته ای ...
تا به حال هم صدای این سرود گشته ای ...
تا به حال گوش به این آسمان لاجوردی دوخته ای ...
این صدای گریه هر پری که دور افتاده از این همه زیبایی ...
زیبایی چشمان خیس تو ... زیبایی آن صورت درخشان تو ... زیبایی آن صدای گیرای تو ...
هر لحظه اشکی پشت اشکی می چکد...
تا که شاید ببارد در نگاه ماه تو ...
تا که شاید پیوندی دهد دستان تو ...
در نگاه گم گشته این آسمان در دیدار تو ...
تا به حال زیر قطرات باران گم گشته ای...
تا به حال در سکوت این همه نجوا بیدار گشته ای...
این همان خواهش دیدار توست ...
این همان گم گشته امید در دیدار توست .....

 

[آرشیتکت]

چشمان تو یك معماست

كه با خمیازه های تنهایی ام گشوده نخواهد شد

چشمانت تنها معمائیست

كه اگر گشوده شود

ژرف تر می شود ..........

 

[Dash Ashki]

« نيما يوشيج » :


آخر - اي بينوا دل ! چه ديدي
كه ره رستگاري بريدي ؟
مرغ هرزه درايي كه بر هر
شاخي و شاخساري پریدی

تا بماندی زبون و فتاده

سرگذشت منی - ای فسانه !
که پریشانی و غمگساری ؟
یا دل من به تشویش بسته ؟
یا که دو دیده اشکباری ؟

یا که شیطان رانده ز هر جای ؟

آه ديري است كاين قصه گويند:
از بر شاخه مرغي پريده
مانده بر جاي از او آشيانه
ليك اين آشيان‌‌ها سراسر
بر كف بادها اندر آيند
رهروان اندر اين راه هستند
كاندر اين غم، به غم مي‌سرايند...

او يكي نيز از رهروان بود .



.

 

[roje_aria79]

مشاهده پیوست 21440
زیبایی

مشاهده پیوست 21439
غروب

مشاهده پیوست 21438
تقدیم

مشاهده پیوست 21437
به

مشاهده پیوست 21436
شما

مرسي از اين غروب غمگنانه.

 

[Even Star]

آخر دل مارا تو فنا کردی و رفتی
بيهوده مرا چشم براه کردی و رفتی
آن کاخ اميدی که بنا کردم از عشقت
خاکستری از آن تو بپا کردی و رفتی
تو که دانی همه ترس من از هجر تو بود
پس چرا شهر دلم را تو رها کردی و رفتی
در توانم نبود دوری و هجر تو عزيز
گو که خواب است که اينگونه جفا کردی و رفتی

 

[Even Star]

من به اندوه درون می اندیشم
و به آن لحظه که تو می آیی
و به آن دم که مرا می خواهی
و به آن کولی مژگان بلند
که ندانسته دلم را سد کرد
و نفهمید که با من بد کرد
من به آن لحظه فرا خوانده شدم
که سکوت است و سکوت است و سکوت
و در آن شمعی ست در حال سقوط

 

[Even Star]

ی که مثل تورو حتی
توی رویا نمی بینم
سر کوچه های ذهنم
به خیال تو میشینم
ببین این زمستون سرد
به منو تو چه جفا کرد
بین ما یه سد محکم
یه کوه یخی بنا کرد
نکنه دلت دوباره
منو اینجا جا بذاره
نکنه چشمای نازت
اشکمو بیاد نیاره
نکنه غریب بمونم
توی شهر آرزوهات
نکنه دیگه نباشم
توی رویا توی فردات
بگو بر می گردی اینبار
هنوزم هستی وفادار
اون روزای خوب رفته
بگو بازم میشه تکرار
انتظار سخته ولی من
طاقتم خیلی زیاده
تا ابد میشینم اینجا
خیره می مونم به جاده
دل من میگه ازعمرم
یه روزم باقی بمونه
میاد اون عشق و امیدم
اون که تنها آرزومه
من امیدم به همینه
من امیدم به همینه

 

[Even Star]

ماه دی بود و هوا خشک و زمستونی و سرد
واسه ی اومدنم هيشکی تو دل شادی نکرد

هيچکسی شوقی برای ديدن چشام نداشت
هيچکسی بوسه ای از عشق روی گونه هام نکاشت

فقط آسمون واسه غربت من بارونی شد
دستای کوچه برام دايه مهربونی شد

دست سرد اما نوازشگر و مهربون باد
صورت کوچيکمو بوسه ی مادرونه داد

 

[Even Star]

قطره قطره های بارون میریزه بر سرو رومون
دل آسمون گرفته واسه غربت چشامون
دست تو سرده تو دستم دیگه از زندگی خستم
اگه عاشقی همینه دل از اول نمی بستم
دیگه رد پایی از عشق توی چشمات نمی بینم
اما من مثل قدیما هنوزم عاشقترینم
دیگه حرفای قشنگم بدل تو نمی شینه
اشکامو می بینی اما دل سنگت نمی بینه
رسیده غروب این عشق همه چی رنگ خزونه
روزای بهاری ما کاش بیاد تو بمونه

 

[Even Star]

اگه دست خود من بود
پا تو دنیا نمی ذاشتم
گل عشق و آرزو رو
توی قلبم نمی کاشتم
اگه چشمامو می خوندی
همیشه پیشم می موندی
رفتی اما ندونستی
منو از ریشه سوزوندی
اگه دست خود من بود
راه رفتنو می بستم
واسه خاطرت عزیزم
هر دلی رو می شکستم
هر کسی قسمتی داره
توی آلبوم زمونه
یکی دل میکنه میره
یکی تا ابد می مونه
حالا قسمت من این شد
تو گذشته جا بمونم
تو که پر کشیدی رفتی
من دیگه از کی بخونم

 

[علی آبادانی]

این منم ، ای غمگساران این منم
این شرار سرد خکستر شده ؟
این منم ای مهربانان این منم
این گل پژمرده ی پرپر شده ؟
این منم یا نغمه یی کز تار عشق
جست و غوغا کرد و خاموشی گرفت ؟
این منم یا نقش صدها آرزو
کاین چنین گرد فراموشی گرفت ؟
خنده بودم بر لبان زندگی
ناگهان در وحشتی پنهان شدم
ناز بودم در نگاه ‌آرزو
اشک خونین درد بی درمان شدم
در کف بد مست بودم جام و او
بر سر سنگی شکست این جام را
چهره شد تاریخ غم تقویم درد
بس که بردم محنت ایام را
این منم ؟ نه !‌ من کجا و غم کجا ؟
خنده های جانفزای من چه شد ؟
از چه رو این گونه افسردم چرا ؟
جان شادی آشنای من چه شد ؟
از چه چون لعلش به دستم بوسه داد
جان دگر شیدا نشد رسوا نشد ؟
از چه چون اشکش به پایم اوفتاد
شور عشقی در دلم پیدا نشد ؟
از چه چشمم ، از نگاه او گریخت
اشتیاق دیده را نادیده کرد ؟
از چه دل ، در پاسخ سرمستیش
سر گرانی کرد و ناسنجیده کرد
هیچ باور می کنید ای دوستان
کاین منم ، این شاخه ی بی بر منم ؟
این منم این باغ بی روح خزان
این منم این شام بی اختر منم ؟