ابنطور که من فهمیدم باید برای استارت حدود مثلا 20 متر از جایی که پیست تموم میشه بری بالا و از اونجا Glide یا همون لیز خوردن صاف رو بری ... طوری که نیاز به ترمز نداشته باشی و خودش وایسه
بعد از اون پاشنه رو شروع میکنی یعنی لیز میخوری و آروم به پاشنه فشار میاری تا بورد آروم بچرخه و وایسی (بهش میگن J-Turn ) که جی ترن ها رو باید اول با پاشنه یاد بگیری. بعد با پنجه بری و یاد بگیری
بعد کمی میری بالاتر و بعد از شروع لیز خوردن با پاشنه کردن استاپ میکنی و آروم به پنجه فشار میاری تا دوباره بورد بچرخه به سمت دره و وقتی دوباره راه افتادی با پاشنه ترمز میکنی. و همینور تعداد این حرکت رو زیاد میکنی
یعنی دفعه بعدی مثلا جای 20 متر ... 30 متر میری بالا که بتونی مثلا 3 بار این کارو بکنی تا به ته پیست برسی ( اینکار رو میگن Garlands ) این حرکت هم اول با پاشنه و بعد با پنجه تمرین میشه.
و در آخر C-Turn رو تمرین میکنی که همون اتصال j-turn پنجه به j-turn پاشنه هست. که ایرانی ها بهش برگ خزان هم میگن
در ضمن مهمترین چیز توی اسنوبورد روش ایستادن یا Stand هست که باید وزن روی بورد پخش بشه (یعنی به یک طرف متمایل نباشه) و پاها به شکل Athletic Stand باشه (یعنی به شکل ایسنادن دروازبان فوتبال که کمی پاهاشو خم میکنه)
سر به سمت پای جلو و موازی اسنوبورد باشه. و مهمترین قسمت دستهاست که باید کاملا ثابت و ریلکس در دورف بدن آویزون باشه.. حتی روشهایی رو پیشنهاد میدن که مانع استفاده شانه و دستها در انجام دور زدنها بشه... مثل فرار دادن دستها در جیب شلوار یا گرفتن دو طرف شلوار و یا قرار دادن دو گوله برف بین مچ دست و قسمت بیرونی ران پا.
و کسی که از دستهاش برای دور زدن استفاده میکنه واقعا بدترین کار رو میکنه و مثل اینکه خیلی هم مسخره هست چون اصطلاحا بهش میگن Ape Arms یا دستهای میمونی
)
البته من خودم مبتدی هستم ولی میدونم که فرایندش به این شکل هست.
خودم تصمیم دارم با مربی کار کنم ولی امیدوارم از اینا نباشه که فقط میخواد پول بگیره.