من از افرادی بودم که تا همین نیم فصل از مویس دفاع می کردم.
در اینکه این فصل بد شانسی و ناداوری، به طور غیر عادی دامنمون رو گرفته بوده شکی نیست ولی در اینکه مویس لیاقت نشستن روی این نیمکت، بیشتر از یه فصل رو نداره هم شکی نیست.
به نظر من نصف فصل برای مربی در این کلاس کافی بوده تا هر چی تو چنته داشته رو کنه، منظورم به دست آوردن تایتل نیست، مویس باید یک تیم با روحیه و یک دست و با برنامه می ساخت، حداقل اگر ممکن نبود نقاط ضعف برطرف بشه، برای کمرنگ کردنشون تلاش میکرد. تیم تو هر بازی داره یه استراتژی رو به کار می بره و نقاط ضعفمون هم دست نخورده موندن. من نمی دونم تو فصل 86 87 یونایتد چه سیری رو طی کرده ولی حتما امیدوار کننده بوده، میدونم هیچ تایتلی نداشته و لیگ رو تو رده ی 11 جدول تموم کرده، ولی یقینا امیدوار کننده بوده.
به نظر من یونایتد باید مقابل آخر جدول طوری بازی کنه که در بد ترین حالت بدشانسی و ناداوری، باز هم با فاصله زیاد از زمین بیرون بیاد. مقصر اصلی گل های دقیقه ی آخر، شخص خود مویسه.
نظر من در مورد تصمیم رئیس برای جانشینی هم اینه که درسته اشتباه بوده و دلایل تصمیمش هم از اون اشتباه تر، ولی کل این فصل رو نمی تونم با یکی از اون تایتل هایی که علی رغم مشکلات وحشتناک به دست آورده عوض کنم.
در کل می دونم این روزها بیشتر دلمون براش تنگ میشه.
به یاد پیرمرد همیشه دوست داشتنی.