Jun Fan Jeet Kune Do (کارشناس متخصص استاد آبتین)

[Abtin 63]

استفاده از این مقاله بدون ذکر منبع مجاز نمی باشد.


جیت کان دو:
پیدایش

در کتابخانه بروس لی بیش از 2500 جلد کتاب جمع آوری شده بود. کتابها به دقت نشانه گذاری و حاشیه نویسی شده اند.
اینها تحقیقاتی هستند که عمدتا از 1964 شروع شدند و تا پایان عمر لی ادامه داشتند. به دنبال وقایعی که در 1964 رخ داد، لی تحقیقات و مطالعاتی که سالها در زمینه ی هنر رزمی چینی و به طور خاص، وینگ چون انجام داده بود، کنار گذاشت و رویکردی تازه در پیش گرفت.

از میان این کتابها، عنواینی زیادی به Fencing ( شمشیر بازی غربی ) اختصاص داره. از جمله مسائلی که لی رو به سوی شمشیربازی سوق می داد، این واقعیت بود که بسیاری از اصول اولیه ی بوکس غربی مانند foot work، stance و برخی از نکات استراتژیک در این رشته، از شمشیربازی استخراج شده بود.
آثار شمشیربازانی مانند Julio Mrtinez Castello ، Roger Crosnier، Hugo همه از منابع بروس لی در تهیه ی کتاب تائوی جیت کان دو بودند اما، بیش از همه، عقاید Aldo Nadi بود که مبنای شکل گیری stance جیت کان دو و مهمترین تکنیک آن، یعنی straight lead قرار گرفت.

​

Aldo Nadi، شمشیر باز ایتالیایی، در سال 1899 در لیورنو به دنیا آمد. در بیست و یک سالگی، سه مدال جهانی و یک مدال المپیک بدست آورده بود. غالبا از او به عنوان بهترین شمشیرباز در تاریخ این رشته یاد می کنند.

فصل مشترک ِ جیت کان دو و شمشیر بازی را باید درstop - thrust ( یا( stop- hit پیدا کنیم. مفهومی که در واقع، معادلی برای عبارت "جیت کان دو" هم هست. هر چند اصل stop - thrust ، منحصر به Aldo Nadi نیست، اما او در آثارش بیشترین تاکید رو بر این موضوع داشت. Nadi در کتاب On Fencing می نویسد:

" در اینجا نگاه اجمالی می اندازیم به یک اصل اولیه در شمشیر بازی. بهترین زمان برای حمله به حریف، درست زمانی ست که حریف به سمت شما یورش می آورد. "

لی در حاشیه ی این کتاب و در تحلیل اصل stop - thrust دلایل روان شناسانه ای هم ارائه می کنه:

"زمان ِ عالی برای شروع یک حمله، زمانی ست که حریف خودش آماده ی حمله شده است. چرا که در آن لحظه، نیت حریف و حرکات دست هایش، کاملا بر حمله متمرکز است تا بر دفاع. "

counter attack هم در شمشیربازی و هم در بوکس یافت میشه، اما در شمشیربازی به سرعت و دقت بیشتری نیازمندیم؛ آنهم به این دلیل ساده که شما یک "سلاح" در دست دارید که در مقایسه با دست انسان، خطرناکتر هست و reach (دسترسی) بیشتری را هم برای فرد ایجاد می کنه.

لی اینطور نتیجه گرفت که بهترین دفاع، دفاعی هست که شامل یک "ضربه " باشه. او احساس خاصی در این باره داشت تا جایی که نام گذاری جیت کان دو بر همین اساس صورت گرفت. "The Way of Intercepting Fist" به معنای "روش ِ مشت ِ متوقف کننده ".

یادگیری و اجرای ضربات متوقف کننده ( stop - thrust ) البته آسان نیست و به آشنایی شخص با مفاهیمی مانند زمان بندی (timing)، فاصله (distance)، انواع ریتم (ریتم تمام ضرب یا نیم ضرب) و همین طور مهارت در ضربات سریع و موثر نیاز داره.

مساله ی دیگه ای که بروس لی رو به آلدو نادی متمایل می کرد، احتمالا روحیه ی تحقیق و انتقادگرایی در هر دوی اونها بوده است. هر دو با تعصبات رایج مبارزه می کردند. زمانی که در شمشیر بازی، flat-footed stance آموزش داده میشد و افراد کف ِ هر دو پا را روی زمین می گذاشتند، نادی اصرار بر بالاتر بودن پاشنه پای چپ (عقب) داشت. این حرکت نوآورانه، بعد ها به نکته ای بنیادی در هنر بروس لی تبدیل شد. بالاتر بودن پاشنه پای چپ، اساس ِ stance جیت کان دو هست و در شروع حمله، گام ها، ایجاد بالانس، و تولید قدرت نقش دارد.



پانوشت:
1. kune (مشت) می تونه با da (ضربه) جایگزین بشه. در واقع عبارت Jeet Da ترجمه لفظ به لفظ برای stop - hit هست.

2. در هنر شمشیربازی، stop - thrust در سه زمان خاص انجام میشود:

attack on preparation
attack on attack
attack on recovery

این تکنیک در جیت کان دو به خوبی بکار گرفته شد.

 

[Abtin 63]

سلام دوستان مخصوصا استاد آپین
من تقریبا 7 ساعت وقت گذاشتم و با دقت کل تاپیک مطالعه کردم واقعا عالی بود و دید منو به جیت کان دو واقعا باز کرد.
خیلی خیلی ممنون از استاد آبتین.
یک سوال برام پیش اومد استاد آبتین اگر به رنگ آرم جیت کاندو دقت کرده باشید قرمز و زرد است چرا؟دلیل خاصی دارد؟
در ضمن جای یک موضوع تو تاپیک خالی بود اونم نحوه ی بدسازی بروسلی و برنامه ی غداییش که در جیت کاندو بی تاثیر نبود!

نمی دونم آقای wanted boy به اینجا سر می زنن یا نه. ولی باید بگم سوال بسیار ریزبینانه ای مطرح کردن.
یین و یانگ های رنگی ابتدا برای تعیین سطح افراد استفاده می شد. اما بعدا منسوخ شد. این یین و یانگ زرد و قرمز هم احتمالا بازمانده ی اون دوران هست.
اما اینکه یین و یانگ زرد و قرمز در آخر تبدیل به نماد جیت کان دو شده نمی تونه اتفاقی باشه چون بروس لی چیزی رو اتفاقی انجام نمی داد.
برای توضیح این مساله باید از اطلاعات شخصی خودم استفاده کنم البته. چیزی که باید بدونید این هست که در ابتدا در عقاید دائوئیسم، صرفا دو رنگ سفید و سیاه معنا و مفهوم داشتند و بعنوان دو رنگ متضاد و مکمل سمبل یین و یانگ رو بوجود آوردند. اما بعدها مبحث Wu Xing به معنای پنج عنصر یا پنج حالت تغییر مطرح شد. پنج عنصر به طور دقیق تر و پیشرفته تر، تغییرات طبیعی را توضیح می دن و در نتیجه، این امکان رو فراهم می کنن تا تئوری یین و یانگ و ارتباط متقابل و تعامل این دو، تفاسیر و عمق بیشتر و ابعاد گسترده تری پیدا کنه.

پنج رنگ نماینده ی این پنج عنصر هستند:

عنصر چوب: رنگ سبز
عنصر آتش: رنگ قرمز
عنصر زمین: رنگ زرد
عنصر فلز: رنگ سفید
عنصر آب: رنگ سیاه

توضیح و تفسیر بیشتر در حیطه ی این تاپیک نمی گنجه. صرفا خواستم سرنخی بدم برای تحقیق.

 

[miladninja]

ببر سیاه احساس در این تاپیک احساس قدرت میکند
با تشکر

 

[Abtin 63]

ببر سیاه احساس در این تاپیک احساس قدرت میکند
با تشکر

ببر سیاه استاد و بزرگ ماست و ما شاگرد ...

 

[reza_vc]

استفاده از این مقاله بدون ذکر منبع مجاز نمی باشد.


جیت کان دو:
پیدایش

در کتابخانه بروس لی بیش از 2500 جلد کتاب جمع آوری شده بود. کتابها به دقت نشانه گذاری و حاشیه نویسی شده اند.
اینها تحقیقاتی هستند که عمدتا از 1964 شروع شدند و تا پایان عمر لی ادامه داشتند. به دنبال وقایعی که در 1964 رخ داد، لی تحقیقات و مطالعاتی که سالها در زمینه ی هنر رزمی چینی و به طور خاص، وینگ چون انجام داده بود، کنار گذاشت و رویکردی تازه در پیش گرفت.

از میان این کتابها، عنواینی زیادی به Fencing ( شمشیر بازی غربی ) اختصاص داره. از جمله مسائلی که لی رو به سوی شمشیربازی سوق می داد، این واقعیت بود که بسیاری از اصول اولیه ی بوکس غربی مانند foot work، stance و برخی از نکات استراتژیک در این رشته، از شمشیربازی استخراج شده بود.
آثار شمشیربازانی مانند Julio Mrtinez Castello ، Roger Crosnier، Hugo همه از منابع بروس لی در تهیه ی کتاب تائوی جیت کان دو بودند اما، بیش از همه، عقاید Aldo Nadi بود که مبنای شکل گیری stance جیت کان دو و مهمترین تکنیک آن، یعنی straight lead قرار گرفت.

​

Aldo Nadi، شمشیر باز ایتالیایی، در سال 1899 در لیورنو به دنیا آمد. در بیست و یک سالگی، سه مدال جهانی و یک مدال المپیک بدست آورده بود. غالبا از او به عنوان بهترین شمشیرباز در تاریخ این رشته یاد می کنند.

فصل مشترک ِ جیت کان دو و شمشیر بازی را باید درstop - thrust ( یا( stop- hit پیدا کنیم. مفهومی که در واقع، معادلی برای عبارت "جیت کان دو" هم هست. هر چند اصل stop - thrust ، منحصر به Aldo Nadi نیست، اما او در آثارش بیشترین تاکید رو بر این موضوع داشت. Nadi در کتاب On Fencing می نویسد:

" در اینجا نگاه اجمالی می اندازیم به یک اصل اولیه در شمشیر بازی. بهترین زمان برای حمله به حریف، درست زمانی ست که حریف به سمت شما یورش می آورد. "

لی در حاشیه ی این کتاب و در تحلیل اصل stop - thrust دلایل روان شناسانه ای هم ارائه می کنه:

"زمان ِ عالی برای شروع یک حمله، زمانی ست که حریف خودش آماده ی حمله شده است. چرا که در آن لحظه، نیت حریف و حرکات دست هایش، کاملا بر حمله متمرکز است تا بر دفاع. "

counter attack هم در شمشیربازی و هم در بوکس یافت میشه، اما در شمشیربازی به سرعت و دقت بیشتری نیازمندیم؛ آنهم به این دلیل ساده که شما یک "سلاح" در دست دارید که در مقایسه با دست انسان، خطرناکتر هست و reach (دسترسی) بیشتری را هم برای فرد ایجاد می کنه.

لی اینطور نتیجه گرفت که بهترین دفاع، دفاعی هست که شامل یک "ضربه " باشه. او احساس خاصی در این باره داشت تا جایی که نام گذاری جیت کان دو بر همین اساس صورت گرفت. "The Way of Intercepting Fist" به معنای "روش ِ مشت ِ متوقف کننده ".

یادگیری و اجرای ضربات متوقف کننده ( stop - thrust ) البته آسان نیست و به آشنایی شخص با مفاهیمی مانند زمان بندی (timing)، فاصله (distance)، انواع ریتم (ریتم تمام ضرب یا نیم ضرب) و همین طور مهارت در ضربات سریع و موثر نیاز داره.

مساله ی دیگه ای که بروس لی رو به آلدو نادی متمایل می کرد، احتمالا روحیه ی تحقیق و انتقادگرایی در هر دوی اونها بوده است. هر دو با تعصبات رایج مبارزه می کردند. زمانی که در شمشیر بازی، flat-footed stance آموزش داده میشد و افراد کف ِ هر دو پا را روی زمین می گذاشتند، نادی اصرار بر بالاتر بودن پاشنه پای چپ (عقب) داشت. این حرکت نوآورانه، بعد ها به نکته ای بنیادی در هنر بروس لی تبدیل شد. بالاتر بودن پاشنه پای چپ، اساس ِ stance جیت کان دو هست و در شروع حمله، گام ها، ایجاد بالانس، و تولید قدرت نقش دارد.



پانوشت:
1. kune (مشت) می تونه با da (ضربه) جایگزین بشه. در واقع عبارت Jeet Da ترجمه لفظ به لفظ برای stop - hit هست.

2. در هنر شمشیربازی، stop - thrust در سه زمان خاص انجام میشود:

attack on preparation
attack on attack
attack on recovery

این تکنیک در جیت کان دو به خوبی بکار گرفته شد.

راستش بنده اطلاعات تخصصی راجع به کراو ماگا ندارم ولی فکر میکنم شباهت هایی با جیت کان دو داره
تو کراو واسه دفاع چاقو هم دقیقا همین اصل رو بیان میکنن یعنی وقتی حریف مسلح به چاقو میخواد به سمت شما یورش بیاره همش فکر میکنه که شما نهایت کاری که بتونید انجام بدین اینه که ضربه رو سد کنید . یعنی هیچوقت فکر نمیکنه که بخواید بهش حمله کنید !
پس وقتی شما همزمان با دفاع ضربه چاقو یه مشت یا کف گرگی به سر مهاجم میزنید در واقع هم از لحاظ روحی بهش ضربه میزنید و هم جسمی ! از لحاظ روحی چون اساسا تصورش رو هم نمیکرده که ضربه بخوره و درنتیجه غافلگیر میشه
و از لحاظ جسمی هم چون بهرحال یه ضربه محکم به سرش اصابت کرده
در نتیجه واسه چند صدم ثانیه دچار شوک میشه و همون لحظه بهترین فرصت واسه قفل کردن دست مسلح مهاجم و ضربه زدن به بیضه و .... بقیه ماجرا
فکر میکنم این شباهت های اندک بین وینگ چون - جیت کان دو و کراو ماگا به دلیل اینه که همشون واسه درگیری های بدون قانون طراحی شدن...

 

[Abtin 63]

راستش بنده اطلاعات تخصصی راجع به کراو ماگا ندارم ولی فکر میکنم شباهت هایی با جیت کان دو داره
تو کراو واسه دفاع چاقو هم دقیقا همین اصل رو بیان میکنن یعنی وقتی حریف مسلح به چاقو میخواد به سمت شما یورش بیاره همش فکر میکنه که شما نهایت کاری که بتونید انجام بدین اینه که ضربه رو سد کنید . یعنی هیچوقت فکر نمیکنه که بخواید بهش حمله کنید !
پس وقتی شما همزمان با دفاع ضربه چاقو یه مشت یا کف گرگی به سر مهاجم میزنید در واقع هم از لحاظ روحی بهش ضربه میزنید و هم جسمی ! از لحاظ روحی چون اساسا تصورش رو هم نمیکرده که ضربه بخوره و درنتیجه غافلگیر میشه
و از لحاظ جسمی هم چون بهرحال یه ضربه محکم به سرش اصابت کرده
در نتیجه واسه چند صدم ثانیه دچار شوک میشه و همون لحظه بهترین فرصت واسه قفل کردن دست مسلح مهاجم و ضربه زدن به بیضه و .... بقیه ماجرا
فکر میکنم این شباهت های اندک بین وینگ چون - جیت کان دو و کراو ماگا به دلیل اینه که همشون واسه درگیری های بدون قانون طراحی شدن...

ممنونم که مقایسه انجام دادید و تحلیلتون رو فرمودید. برای شما نه فقط بعنوان رزمی کار بلکه بعنوان محقق رزمی احترام خاصی قائلم.
به نظرم کراوماگا واقعا عالیه و بسیار دقیق و حساب شده طراحی شده. بی دلیل نیست که اینقدر موفق هم بوده ...

 

[xavi68]

بروس لی فرم آدمک چوبی رو از ایپ من یاد گرفته بود یا نه ؟
تو یه مجله خونده بودم که که تا اون مرحله کار نکرده بوده
ولی تو یه مجله دیگه نوشته بود که فرم رو یاد گرفته بوده و خودش با یه سری تغییرات یه فرم جدیدی رو ابداع کرده بوده !!!!!!

 

[silent killer]

هر رشته ای که به کاربرد ختم بشه حداقل از لحاظ نگرش شباهت به جیت کاندو داره.چونکه بروس لی به واقعیت مبارزه و کاربرد فکر می کرد و از زما ن خودش جلوتر بوده.کراوما گا بش از اینکه از لحاظ تکنیکی مهم باشه به نظر من کمترین و آماتور از لاحاظ شیو ه ی تمرین قابل بررسی و قابل ستایش .شیوه تمرینی که در راستای اصول دفاع شخصی.البته نباید جوگیری شد و نقاط ضعف هاش رو در اندکی موارد خم نادیده گرفت.با تشکر از اساتید

 

[reza_vc]

هر رشته ای که به کاربرد ختم بشه حداقل از لحاظ نگرش شباهت به جیت کاندو داره.چونکه بروس لی به واقعیت مبارزه و کاربرد فکر می کرد و از زما ن خودش جلوتر بوده.کراوما گا بش از اینکه از لحاظ تکنیکی مهم باشه به نظر من کمترین و آماتور از لاحاظ شیو ه ی تمرین قابل بررسی و قابل ستایش .شیوه تمرینی که در راستای اصول دفاع شخصی.البته نباید جوگیری شد و نقاط ضعف هاش رو در اندکی موارد خم نادیده گرفت.با تشکر از اساتید

بله مسلما هر سبکی یه نقاط ضعفی داره . خوشحال میشیم از تجربیات شما استفاده کنیم و ضعف های کراو ماگا رو بیان کنید .

 

[Abtin 63]

بروس لی فرم آدمک چوبی رو از ایپ من یاد گرفته بود یا نه ؟
تو یه مجله خونده بودم که که تا اون مرحله کار نکرده بوده
ولی تو یه مجله دیگه نوشته بود که فرم رو یاد گرفته بوده و خودش با یه سری تغییرات یه فرم جدیدی رو ابداع کرده بوده !!!!!!

سلام
کم پیدا هستی؟
و پاسخ های شما:

- این حرف که بروس لی وینگ چون رو ناقص یاد گرفته بود و چون احساس کمبود می کرد جیت کان دو رو ابداع کرد از اساس غلطه.
خیلی صریح بگم از اونجا که وینگ چون بیشتر از همه بوسیله بروس لی به شهرت رسید، برخی از اساتید وینگ چون سعی کردن او رو به شکل تحقیر کنن و بی اهمیت جلوه بدن.
شما باور نکنید
بروس فرد بسیار باهوش و مستعدی بود و تا قبل از ابداع جیت کان دو نزدیک به ده سال برای وینگ چون وقت گذاشته بود (پنج سال در هنگ کنگ و چهار پنج سال در آمریکا) و اونچه که باید از وینگ چون می دونست رو می دونست و خیلی هم بهتر از برخی شاگردان بنام ایپ من بود.

- طبیعتا بروس فرم Muk Yan Jong (فرم مخصوص آدمک چوبی) رو هم از زمانی که هنگ کنگ بود تا وقتی که به آمریکا رفت تمرین می کرد:

- اما بروس لی فرم جدیدی در جیت کان دو برای آدمک چوبی ابداع نکرد. یعنی اصلن جیت کان دو فرم نداره. هرچند که اینوسانتو و شاگردانش فرم هایی برای جیت کان دو و آدمک چوبی ابداع کردن و اون رو به بروس لی نسبت دادند! طبیعتا این فرم ها ارزشی ندارن.

- از طرفی آدمک چوبی صرفا مختص وینگ چون نیست و اکثر سبک های کونگ فوی جنوبی ازش استفاده می کن. کلا یک وسیله تمرینی هست با دو هزار سال قدمت در چین و زمانی مورد استفاده ی نظامیان چینی بوده.

- این وسیله می تونه یک حریف تمرینی باشه برای شما. برای تقویت و استحکام دست ها مفیده مخصوصا برای سبکی مثل وینگ چان که اینقدر به دست هاش متکی هست. برای درک دفاع و حمله ی همزمان یا جاخالی و حمله مفیده. برای تمرین دفع ضربات حریف (پاک سائو) تمرین گرفتن دست های حریف (لاپ سائو) مفیده. برای تمرین حمله از زوایای مختلف و استفاده از فوت ورک مفیده.

- در جیت کان دو هم از آدمک چوبی برای همین تمرینات استفاده می شه اما بدون فرم و مثل تمرین شدو بوکسینگ ...

 

[Abtin 63]

هر رشته ای که به کاربرد ختم بشه حداقل از لحاظ نگرش شباهت به جیت کاندو داره.چونکه بروس لی به واقعیت مبارزه و کاربرد فکر می کرد و از زما ن خودش جلوتر بوده.کراوما گا بش از اینکه از لحاظ تکنیکی مهم باشه به نظر من کمترین و آماتور از لاحاظ شیو ه ی تمرین قابل بررسی و قابل ستایش .شیوه تمرینی که در راستای اصول دفاع شخصی.البته نباید جوگیری شد و نقاط ضعف هاش رو در اندکی موارد خم نادیده گرفت.با تشکر از اساتید

کاملا درست و دقیق فرمودید.
یاد می گیرم از شما ...

 

[ghoghnus-toa]

بروس لی فرم آدمک چوبی رو از ایپ من یاد گرفته بود یا نه ؟
تو یه مجله خونده بودم که که تا اون مرحله کار نکرده بوده
ولی تو یه مجله دیگه نوشته بود که فرم رو یاد گرفته بوده و خودش با یه سری تغییرات یه فرم جدیدی رو ابداع کرده بوده !!!!!!

خیلی کم پیدایی همرزم.

 

[xavi68]

خیلی کم پیدایی همرزم.

سلام
من بیشتر می خونم تا بنویسم
بیشتر صحبت ها هم درباره سبک های دیگه هست که من با اونا آشنایی ندارم
چند تا سوال هم از شما درباره توآ دارم که بعدا میپرسم
آبتین عزیز وقتی بروس لی تو آمریکا بود زیر نظر چه کسی وینگ چون تمرین می کرد
من مجبورم که سوال های درباره وینگ چون رو هم از شما بپرسم چون کس دیگه ایی اطلاع نداره

 

[Abtin 63]

سلام
من بیشتر می خونم تا بنویسم
بیشتر صحبت ها هم درباره سبک های دیگه هست که من با اونا آشنایی ندارم
چند تا سوال هم از شما درباره توآ دارم که بعدا میپرسم
آبتین عزیز وقتی بروس لی تو آمریکا بود زیر نظر چه کسی وینگ چون تمرین می کرد
من مجبورم که سوال های درباره وینگ چون رو هم از شما بپرسم چون کس دیگه ایی اطلاع نداره

خواهش می کنم. راستش دلم می خواست تاپیکی درباره وینگ چون یا کلا کونگ فو ایجاد کنم تا بحث هامون پراکنده نباشه ولی فکر می کنم که مخاطب نداره. بهرحال درباره وینگ چون اگر ابهامی چیزی بود حتما مطرح کنید حتما در حد توانم کمک می کنم.

بروس لی در آمریکا مستقیما آموزش نمی دید هر چند که مشخصا با Wong Shun Leung در ارتباط بود و همیشه هم از او قدردانی می کرد به خاطر آموزش هایی که از او می دید. اما من فک می کنم همان پنج سالی که در هنگ کنگ صرف وینگ چون کرده بود برای بروس کافی بود. دو نکته رو در نظر بگیریم یکی هوش و استعداد بخصوص بروس لی و یکی هم مقطع زمانی ای که وینگ چون آموزش می دید یعنی دهه ی پنجاه، که به نوعی دوره طلایی وینگ چون بود. یعنی بروس لی از بهترین افراد وینگ چون رو آموزش دید.
در آمریکا بروس لی تمرین وینگ چون رو ادامه داد و همزمان درباره این سبک و سایر سبک های کونگ فو تحقیق و تمرین انجام می داد (بخشی از این مطالعات رو در کتاب کونگ فوی چینی در سال 1963 منتشر کرد).

به علاوه او شروع به آموزش وینگ چون هم کرد و البته با تکیه بر مهارتی که در وینگ چون داشت در سال 1964 با ونگ جک من اون مبارزه معروف رو انجام داد.

 

[musashi]

خواهش می کنم. راستش دلم می خواست تاپیکی درباره وینگ چون یا کلا کونگ فو ایجاد کنم تا بحث هامون پراکنده نباشه ولی فکر می کنم که مخاطب نداره. بهرحال درباره وینگ چون اگر ابهامی چیزی بود حتما مطرح کنید حتما در حد توانم کمک می کنم.

بروس لی در آمریکا مستقیما آموزش نمی دید هر چند که مشخصا با Wong Shun Leung در ارتباط بود و همیشه هم از او قدردانی می کرد به خاطر آموزش هایی که از او می دید. اما من فک می کنم همان پنج سالی که در هنگ کنگ صرف وینگ چون کرده بود برای بروس کافی بود. دو نکته رو در نظر بگیریم یکی هوش و استعداد بخصوص بروس لی و یکی هم مقطع زمانی ای که وینگ چون آموزش می دید یعنی دهه ی پنجاه، که به نوعی دوره طلایی وینگ چون بود. یعنی بروس لی از بهترین افراد وینگ چون رو آموزش دید.
در آمریکا بروس لی تمرین وینگ چون رو ادامه داد و همزمان درباره این سبک و سایر سبک های کونگ فو تحقیق و تمرین انجام می داد (بخشی از این مطالعات رو در کتاب کونگ فوی چینی در سال 1963 منتشر کرد).

به علاوه او شروع به آموزش وینگ چون هم کرد و البته با تکیه بر مهارتی که در وینگ چون داشت در سال 1964 با ونگ جک من اون مبارزه معروف رو انجام داد.

استاد در مورد اون مبارزه معروف میشه توضیح بدید؟
عکسی هم از این ونگ جک اگه بذارین خیلی خوب میشه
سپاس

 

[Abtin 63]

استاد در مورد اون مبارزه معروف میشه توضیح بدید؟
عکسی هم از این ونگ جک اگه بذارین خیلی خوب میشه
سپاس

خواهش می کنم موساشی عزیز

احتمالا داستان رو شنیدید. زمانی که بروس در آمریکا شروع به آموزش کرد اساتید چینی از او خواستند که آموزش کونگ فو به خارجی ها رو متوقف کنه. بروس نمی پذیرفت و حتی در یک نمایش عمومی هنرهای رزمی ادعا کرد که می تونه هر استاد رزمی در سان فرانسیسکو رو شکست بده. به این ترتیب بحث بالا گرفت و در آخر اساتید چینی به او گفتند که باید با شخص مورد نظر اونها مبارزه انجام بده؛ در صورتی که ببره می تونه به کارش ادامه بده ولی اگر ببازه باید تابع اونها باشه و آموزش بی آموزش.
شخص مورد نظر اساتید کسی بود به اسم ونگ جک من که یک استاد قابل در سبک های شمالی از جمله شائولین، تای چی و شینگ ایی چوان بود. ونگ در ابتدا در خواست کرد که مبارزه محدودیت هایی داشته باشه و ضربه به بیضه و چشم و غیره ممنوع باشه اما بروس مخالفت کرد و در آخر مبارزه کاملا آزاد انجام شد.
البته این مبارزه غیرعمومی بود و شرح ماوقع رو شاهدان تعریف کردن. بروس لی همراه با همسرش و دوستش جیمز لی (تشابه اسمی) حاضر شد و افرادی هم از طرف ونگ حاضر بودن از جمله یک استاد تای چی به اسم ویلیام چن. چیزی که خب مسجل هست این بود که ونگ شکست خورد و طبق توافق بروس به کارش ادامه داد اما جزییات داستان دو جور نقل شد. بروس لی و شاهدانش تعریف کردند که مبارزه 3 دقیقه طول کشید و با شکست کامل ونگ همراه بود. البته نکته اینجاست که بروس از این 3 دقیقه راضی نبود و فکر می کرد که مبارزه اش خیلی طولانی بوده و جرقه ی ایجاد یک سبک سریع تر و آزادتر دقیقا همین جا ایجاد شد.
از طرفی ونگ و شاهدانش ادعا می کنن مبارزه در حدود نیم ساعت طول کشیده. در آینده ونگ جک من برای اعاده حیثیت باز هم به بروس لی درخواست مبارزه داد که او نپذیرفت.

ونگ جک من:

 

[xavi68]

در مورد آدمک چوبی میشه یه توضیح بدی
کلا چند مدل داریم آخه یه مدل دیدم که از کمر می چرخید و لی یکی دیگه ثابت بود
و در چه سبک هایی استفاده می شه ؟

 

[Abtin 63]

در مورد آدمک چوبی میشه یه توضیح بدی
کلا چند مدل داریم آخه یه مدل دیدم که از کمر می چرخید و لی یکی دیگه ثابت بود
و در چه سبک هایی استفاده می شه ؟

درباره آدمک چوبی یا همون Muk Yan Jong داستان بسیاره. اما یه توضیحات مختصری می دم امیدوارم برای شما قابل استفاده باشه.

- آدمک چوبی یک ابزار تمرینی هست که یک حریف واقعی رو تداعی می کنه. دست و پا و اندامش شبیه به یک انسان هست. اما سوالی به ذهن می رسه، اینکه چرا ما از یک آدم چوبی استفاده کنیم و نه از یک حریف زنده؟
پاسخ اینه که طبیعتا داشتن یک حریف تمرینی واقعی بسیار بهتر هست اما آدمک چوبی هم مزایای خودش رو داره. ممکن هست شما یک شریک تمرینی نداشته باشید در این صورت آدمک چوبی تا حدی این خلاء رو پر می کنه. ممکن هست حریف تمرینی داشته باشید اما او همیشه در دسترس شما نیست تا با هم تمرین کنید، در این صورت هم آدمک چوبی جایگزین خوبی هست. نکته ی بعد اینکه حریف تمرینی ما بعد از مدتی تمرین خسته میشه اما آدمک چوبی خستگی ناپذیره و اگر برای شما مقدور باشه می تونید ساعت ها باهاش تمرین کنید. اینکه شما می تونید با هر مقدار قدرتی که مایلید به آدمک ضربه وارد کنید ولی این کار رو با پارتنر واقعی نمی تونید انجام بدید و مواردی از این قبیل ...
خب این فلسفه ی استفاده از آدمک چوبی بود.

- این سوال که آدمک چوبی چند نوع داره و چه شکل هست و چطور باید ازش استفاده بشه، جواب دقیقی نداره. اگر شما بنا به نیاز یک تخته رو به دیوار وصل کنید یا در زمین بکارید و بهش ضرباتی بزنید اصطلاحا یک Jong یا آدمک ساختید. یعنی الزما نباید "چوبی" باشه می تونه هر جنسی داشته باشه. کیسه بوکس غربی هم می تونه نوعی آدمک چوبی تلقی بشه. کلا منظورم این هست که شکل و کاربرد این نوع آدمک ها محدودیت نداره:

- اما در چین هم دقیقا نمی شه تعیین کرد که چند نوع آدمک چوبی ساخته شده تا به امروز. بعضی ها پیدایش این وسیله رو به معبد شائولین نسبت می دن که من بهش معتقد نیستم. (اصولا این طرز فکر که شائولین مبدا همه چیز بوده اشتباهه اما متاسفانه رایجه) اما بهرحال استفاده از این وسیله تمرین، بیشتر در جنوب چین متداول بوده.
در سبک های جنوبی. علاوه بر وینگ چون، سبک های مانتیس جنوبی، چوی لی فوت، هانگ گار آدمک های مختلفی دارند. احتمالا بیشترین تعداد آدمک چوبی در سبک چوی لی فوت ساخته شده. مثلا این آدمک با اجزای متحرک:

- اما اجزای آدمک وینگ چون البته ثابت هست. زمانی که ایپ من در فوشان بود این آدمک ها رو در زمین کار می گذاشتند اما وقتی به هنگ کنگ رفت از اونجا که مردم در آپارتمان زندگی می کردن، نمی شد آدمک رو در زمین کار گذاشت. از طرف دیگه خانه ها حیاط هم نداشتند و صرفا کوچه ها باریکی برای رفت و آمد وجود داشت. بنابراین ایپ من از شخصی بنام فونگ شِک که نجار ماهری بود خواست تا راه حلی پیدا کنه و به این ترتیب نوعی آدمک در دهه 50 ابداع شد که در زمین فرو نمی رفت و پایه های مستقلی داشت:

نمونه ای از Muk Yan Jong که در زمین فرو می رفت در فوشان:

- ایپ من یک فرم 116 حرکتی برای آدمک طراحی کرد. در سه فرم عادی وینگ چون تمرکز بیشتر بر درک ساختار، نحوه اجرای تکنیک ها و تولید قدرت و غیره هست اما فرم آدمک چوبی برای درک کاربرد تکنیک ها طراحی شده و تکینک ها دقیقا همون طور که در مبارزه می تونن اتفاق بیافتن بر روی آدمک اجرا می شن.



استفاده از این مقاله بدون ذکر منبع مجاز نمی باشد.

 

[reza_vc]

ضمن تشکر از جناب ابتین بخاطر مطالب خوبشون . واقعا تو سایتهایی که ادعای میراث jkd و وینگ چون رو دارن هم چنین مطالبی پیدا نمیشه اونجاها فقط شماره حساب واسه پرداخت پول سمینار و معبد (!!!!) و کلاس خصوصی و ... هست
راستش به نظر من ادمک چوبی میتونه یه وسیله تمرینی خوب باشه ولی امروزه ادمک هایی اومدن که کاملا شبیه اندام انسان هستن . دست پا سر بیضه و ...
در کل حس یه حریف واقعی رو واسه ادم تداعی میکنه . حتی فنون گرپلینگ و مبارزه تو خاک رو هم میشه باهاش تمرین کرد مثلا یه نمونش اینه :

 

[Abtin 63]

ضمن تشکر از جناب ابتین بخاطر مطالب خوبشون . واقعا تو سایتهایی که ادعای میراث jkd و وینگ چون رو دارن هم چنین مطالبی پیدا نمیشه اونجاها فقط شماره حساب واسه پرداخت پول سمینار و معبد (!!!!) و کلاس خصوصی و ... هست
راستش به نظر من ادمک چوبی میتونه یه وسیله تمرینی خوب باشه ولی امروزه ادمک هایی اومدن که کاملا شبیه اندام انسان هستن . دست پا سر بیضه و ...
در کل حس یه حریف واقعی رو واسه ادم تداعی میکنه . حتی فنون گرپلینگ و مبارزه تو خاک رو هم میشه باهاش تمرین کرد مثلا یه نمونش اینه :

شما لطف دارید رضا جان. خستگی ام در رفت
همون طور که گفتید آدمک های جدید هم خیلی خوبن. رزمی کارا باید با ذهن باز و بی تعصب چشم براه وسایل تمرینی جدید باشن.

بروس لی هم یکی از دغدغه هاش تهیه وسایل مختلف بود. تقریبا محل تمرینش موزه ای از تجهیزات سنتی و مدرن تمرینی شده بود و خودش هم بنا به نیاز چیزهای تازه ای ابداع می کرد.