مطلب شما گواه میدهد . شما یکی از اساتید کم نظیر کونگفو هستید جناب آبتین
بسیار یاد گرفتم
درود به شما
ببر سیاه
بسیار یاد گرفتم
درود به شما
ببر سیاه
در سایت "سازمان جیت کان دو - کالی اسکریمای استان خراسان" به برخی از مطالب بنده در این تاپیک پاسخ داده شده است:
http://jeetkunedo-kali.blogfa.com/post/62/پاسخ-به-سوالی-راجب-مطالب-منتشر-شده-در-یک-فروم-(قسمت-اول)
http://jeetkunedo-kali.blogfa.com/post/65/پاسخ-به-سوالی-راجب-مطالب-منتشر-شده-در-یک-فروم-(قسمت-دوم)
نویسنده ی این جوابیه، آقای سی هینگ فتاحی دبیر سبک استان هستند. شیوه ی پاسخ گویی ایشان را مسئولانه و همین طور، مستدل و غیراحساسی می بینم. شخصا وجود چنین مباحثی را بسیار مفید می دانم و تصور می کنم چنانچه فرهنگ گفتگو در جامعه ی رزمی ما جانشین تهدید و شاخ و شونه کشی بشود، به مرور زمان آگاهی و دانش جانشین تعصب می شود.
راستش من عقایدم را بارها در این تاپیک و تاپیک هنرهای رزمی مطرح کرده اما بهرحال توضیحات مختصری در پاسخ به ایشان عرض خواهم کرد.
***
اینو سانتو جیت کان را یک مفهوم یا ایده می داند با این توضیح که:
به تشخیص خودتان، هر روش یا تکنیکی که بکار شما بیاید یا برای شما مفید و مناسب باشد را بکار بگیرید. جیت کان دو یعنی همین.
با این تفسیر، باید جیت کان دو را یک پروسه ی شخصی دانست. فرد در حالیکه این مفهوم یا ایده را در ذهن دارد، به سراغ سبک های مختلف می رود، از هر کدام تکنیک هایی را انتخاب می کند و به صلاحدید خودش آنها را در مبارزه بکار می گیرد. بنابراین ایجاد یک مدرسه ی جیت کان دو و آموزش تکنیک به افراد کاملا بی معنا و در تناقض با تعریف اولیه ی اینو سانتو از جیت کان دوست.
سوال اینجاست که پس شخص اینو سانتو و شاگردانش طی سالهای متمادی "چه چیزی" را در مدارس شان آموزش می دهند؟ کالی اسکریما؟ موآی تای؟ جوجیتسو؟ اینوسانتو سایر اساتیدی را که به آموزش ِ جیت کان دوی شخص بروس لی می پردازند را متهم می کند به تقلید صرف از بروس لی و دخالت در پروسه ی شخصی یادگیری جیت کان دو و اشاره می کنند که جیت کان دو باید یکجور اکتشاف و تکامل شخصی باشد و نه تکرار تکنیک های بروس لی. خب پس در این صورت باید یقه ی استاد را بگیریم که خود ِ تو چرا مدرسه ی جیت کان دو راه انداخته ای و داری به دیگران تکنیک های کالی و موآی تای و کشتی و غیره آموزش می دهی؟ اینهمه تناقض را چطور تفسیر کنیم و بفهمیم؟
از طرفی اینو سانتو جیت کان دوی بروس لی را تلفیقی از بیست و شش سبک می داند. حال آنکه ترکیب و تلفیق در تفکر بروس لی نیاز به توضیح دارد و نمی شود جیت کان دو را یکجور هنر رزمی ترکیبی، مشابه با MMA امروزی دانست.
سوال بعدی این است که شخص بروس لی در مدارس چندگانه ای که در برخی ایالات آمریکا تاسیس کرده بود چه چیزی آموزش می داد؟ آیا او یک شیاد بود که ابتدا می گفت جیت کان دو فقط یک ایده یا طرز فکر است و سپس سبک های مورد علاقه ی خودش را به افراد تحمیل می کرد؟ آیا اهمیت بروس لی صرفا به خاطر یک ایده بود؟ آیا او هیچ سیستمی، روش یا متدی برای مبارزه نداشت؟
بطور ساده بروس لی با توجه به نگاه متفاوتی که به مبارزه پیدا کرده بود، اصولی را تنظیم و روشی را "ابداع" کرد. این روش ابداعی مشابهت هایی و تفاوت هایی با سبک ها و روش های دیگر دارد. تفاوتش این است که خودش را وحی منزل نمی داند. تشابهش این است که ساختار دارد. تعدادی اصول پایه و تعداد محدودی هم تکنیک و خلاص!
این خلاصه ترین توضیحی است که می توانم درباره ی جیت کان دو به دوستان ارائه بدهم.
اگر مایل باشید می توانید روش او را بیاموزید و یا صرفا از طرز فکر این شخص الهام بگیرد و به سراغ روش های دیگر بروید. اما اگر قصد دارید این روش را بیاموزید طبیعتا باید با اصول و تکینک های آن آشنا بشوید که البته شخص بروس لی برای تهیه ی آنها بسیار زحمت کشیده بود. اصول و تکینک های جیت کان دو در واقع، میراث زندگی، تجربیات و تحقیقات این شخصیت معاصر است.
در انتها برخی از اصول، تکنیک ها و تمرینات جیت کان دوی بروس لی را نام می برم. بیشتر این موارد "اختصاصا" و منحصرا ابداع بروس لی هستند و در سایر روش ها وجود ندارند:
phasic-bent-knee fighting stance
the lead straight thrust power punch
the five ways of attack
the JKD footwork
the lead legs hand attacking tools
the strong side forward theory
the intercepting punch or kick application and drills
the study and application of kinesthetic perception
the broken rhythm/half-beat training
the economic tight structure in attack and defense
the JKD directness application
the JKD in-fighting strategies
balance-in-motion training
combat flowing
simplified trapping hand techniques
bridging-the-gap drills
پی نوشت:
بنده، آبتین، نه به آموزش جیت کان دو یا سایر هنرهای رزمی پرداخته ام و نه هنرهای رزمی برایم محل درآمد بوده و امرار معاش بوده است. اما نکته ای را صادقانه و البته قاطعانه به تمامی اساتید جیت کان دو عرض می کنم:
چنانچه با این عبارات و terminology آشنایی ندارید یا صرفا اطلاع اندکی از آنها دارید، روشی که آموزش می دهید جیت کان دوی بروس لی نیست. شاید بشود گفت یکجور هنر رزمی ترکیبی و گزینشی است.
الان یک ماهی میشه دارم اون گارد بروس لی را که گفتی باور موقع مبارز یک ور ایستاد تمرین میکنم همچنین ضربه لگد از بغل با این همه تمرین و گرم کردن هنوزم ماهیچ ها و استخوان لگنم در حالت بغل پا را بیشتر از 100 درجه نمیتونم بالاتر ببرم
واقعا تکنیک سختیه
شاید من پیر شدم
تو این لینک جناب فتاحی به مطلب بنده پاسخ داده
http://jeetkunedo-kali.blogfa.com/post/84/
ایشون گفتن بنده اصلا درک درستی از درگیری های رزمی ندارم !! شاید درست هم میگن به قول یکی از دوستان ما رزمیکار نیستیم ولی شبا با گرمکن میخوابیم
قسمت اول : ایشون گفتن جیت کان دو هدفش تموم کردن درگیری در کمترین زمان ممکن هست ... خب این جمله رو من بارها و بارها تو پوستر ها و بنرها و مجله تبلیغ اور ( رزم اور قدیم ! ) دیدم ! اتفاقا تبلیغات باحالتری هم دیدم مثل : کوبنده ترین روش مبارزات خیابانی - تسلیم مهاجم در کمتر از 5 ثانیه ( یعنی به 6 ثانیه نباید برسه هااا) -بادیگارد خانواده خود باشید - زورگیران را معدوم کنید ! و ...
خب ؟ هیچکس نمیاد بگه ماست من ترشه ! ولی مهم تو عمله
در مورد کراو ماگا :
کراو 50 سال پیش زمین تا اسمون با کراو 2014 تفاوت داره ... تکنیکا و اصول درگیری مدام اپدیت میشن . کراوماگا تغییر کرده چون روش جنگ تغییر کرده و مطمئنن سبک 50 سال پیش ( با همه کارامدیش تو اون زمان ) جوابگوی نیروهای دفاعی اسرائیل در حال حاضر نیست
درضمن نمیشه گفت کراماگا تلفیقی از سبکهای دیگه ست . یعنی اینجوری نیست که بدون هیچ بررسی چنتا تکنیک جوجیتسو رو با چنتا تکنیک ساواته و وینگ چون و موی تای و ... ترکیب کرده باشن و اسم جدید روش گذاشته باشن ! بلکه باید گفت از این سبکها تاثیر گرفته
مثلا یکی از اساتید کراو ماگا این مثال رو میزد : کافیه تو نبرد تن به تن تو موقعیت خاک پاهاتونو دور کمر حریف قفل کنید و اصطلاحا حریفو ببرید به گارد ( یه کار معمول بین برزیلین جوجیتسوکارها)
طرف با زانو میکوبه به بیضتون و کارتون تموم میشه !
در مورد وینگ چون : امیدوارم دوستان وینگ چون کار ناراحت نشن
ولی اگه این سبک بدرد نبرد تن به تن میخورد مطمئن باشین ارتش چین به خودش زحمت نمیداد ساندای نظامی رو ابداع کنه بلکه بهترین اساتید وینگ چون ( که قطعا داخل خود چین هستن ) رو جمع میکرد و بطور سازمانی به نیروهاش وینگ چون اموزش میداد ولی یه نظامی خوب میدونه وقتی داره تو جنگل گشت میزنه و یهو کماندوی دشمن از پشت دهنش رو میگیره و یه فنی مثل Rear naked choke رو روش اجرا میکنه تکنیکای وینگ چون بکارش نمیان . حالا بگذریم از اینکه یه کماندو n سال از عمرش رو باید بذاره تا وینگ چون رو بطور کامل یاد بگیره
در مورد ووناک : اولا که ووناک هیچ ربطی به سازمان سیفو شورکی نداره پس دیگه بحثی نمیمونه و ادامه ی این مطلب فقط واسه رفع سو تفاهم هاست :
همه روش های رزمی/نظامی امریکا تو همین چند ساله شکوفا شدن مثل میک مپ . میک مپ مال تفنگداران دریایی امریکا هست که نیروی ویژه هم نیستن . حالا شما انتظار دارید تیم 6 نیوی سیلز که دومین یگان کماندویی جهان هم هست (و مسلما اموزشهاشون چند برابر از تفنگداران دریایی با کیفیت تره ) بیاد از اموزشهای 27 سال پیش استفاده کنه ؟ اگه اموزش های ووناک بدرد الان میخورد سبکهایی مثل میک مپ وجود نداشت و بجاش از ووناک دعوت میکردن بیاد به کل نیروهای مسلح اموزش بده (اعم از سرباز عادی و کماندو )
در مورد اقای شهابی :
بله مبارزه یه شخص خاص به هیچ وجه نمیتونه نمایانگر کل یه سبک باشه
ولی
این شخص استاد جیت کان دو کالی هست یعنی اون حدی مهارت داشته که درجه مربی گری گرفته حداقل باید یه نمه از تکنیکای کماندویی (LOL) جیت کان دو کالی اسکریما رو به نمایش میذاشت نه ؟! ایشون فقط با ضربات عجیب به حریف نزدیک میشد دوتا کراس و هوک میخورد و میفتاد زمین ! دوباره بلند میشد و ... ! اگه کماندوهای navy seals قرار بود اینجوری باشه تمریناتشون تا الان 1000 بار القاعده نسخشون رو پیچیده بود !
و در اخر عرض کنم که بنده نه استادم و نه مدرک مربی گری دارم و تازه قبل از اینکه ایشون بگن فکر میکردم ورزشای رزمی نوعی غذاستولی از ایشون مچکرم که مارو با حقیقت درگیری های رزمی اشنا کردن
![]()
نه اشارم به وینگ چون بخاطر این بود که جناب فتاحی گفتن وینگ چون به نیروهای ویژه المان اموزش داده میشه و ...ممنون از مطالب خوبت
بهرحال فایده بحث همین هست که افراد رو به مستندات بیارن و استدلالهای درست بکنن و در آخر مخاطب ها خودشون قضاوت خواهند کرد.
راستی آقا رضا، چه اصراری داری حالا هی پای وینگ چون رو میاری وسط؟شما نظر خودت رو داری دوست من و من هم مخالفم با شما. دوستانه عرض می کنم نیازی به تکرار موضوع نیست.
استفاده شدن یا نشدن یک سبک در ارتش یک کشور، "دلیل کافی" برای بدرد بخور بودن یا نبودن اون سبک نیست. با این استدلال شما درباره کشور چین، تمام رشته های کونگ فو رو باید ریخت دور. به قول خودت روش های نظامی هم آپدیت می شن و قطعی نیستن، که این به تشخیص و صلاحدید کارشناسان نظامی در مقاطع زمانی مختلف مربوط می شه.
ممنون از مطالب خوبت
بهرحال فایده بحث همین هست که افراد رو به مستندات بیارن و استدلالهای درست بکنن و در آخر مخاطب ها خودشون قضاوت خواهند کرد.
راستی آقا رضا، چه اصراری داری حالا هی پای وینگ چون رو میاری وسط؟شما نظر خودت رو داری دوست من و من هم مخالفم با شما. دوستانه عرض می کنم نیازی به تکرار موضوع نیست.
استفاده شدن یا نشدن یک سبک در ارتش یک کشور، "دلیل کافی" برای بدرد بخور بودن یا نبودن اون سبک نیست. با این استدلال شما درباره کشور چین، تمام رشته های کونگ فو رو باید ریخت دور. به قول خودت روش های نظامی هم آپدیت می شن و قطعی نیستن، که این به تشخیص و صلاحدید کارشناسان نظامی در مقاطع زمانی مختلف مربوط می شه.
یه مسئله ای هم که وجود داره و قبلا خود شما به ما آموختید، وینگ جان برای موقعیت های نزدیک و در جغرافیای جنوبی چین با شرایط خاص خودش، بوجود آمده ولی صحنه جنگ صحنه فراخیست و این صد در صد به کاربردی نبودن وینگ چان مربوط نمیشه بلکه نیت هر کدام متفاوته.
فکر میکنم مطلب تا حدی واضح شده است. جناب فتاحی خیلی شفاف توضیح فرمودند که جیت کان دو اصولی در واقع بر پایه ی تجربه های شخصی اینوسانتو پی ریزی شده. این دقیقا مطلبی است که بنظرم استاد آبتین روی آن تاکید داشته و آن اینکه جیت کاندو اصولی در واقع سبک اینو سانتو است و نه بروس لی پس بهتر بود اسمش را جیت کان دو نگذارد! البته اگر این حق را برای بروس لی قائل باشیم که بتواند سبک رزمی منحصر بفرد خود را داشته باشد.
بله و تو کامبتیو و کراو ماگا هم دقیقا همین اتفاق افتادهدقیقا.
شرایط متفاوت نیازهای خیلی متفاوتی ایجاد می کنه. در دنیای باستان همین طور بوده، امروز هم همین طوره. نظامی های امروزی هم اهداف و اولویت های خاص خودشون رو دارند. راستش من هم اگر مثلا تصمیم گیرنده بودم وینگ چون رو برای نیروهای نظامی پیشنهاد نمی دادم، اما پیشنهادم می دادم که از برخی نقاط قوت این رشته استفاده بشه.
بله و تو کامبتیو و کراو ماگا هم دقیقا همین اتفاق افتاده
یعنی یه سری اصول وینگ چون + چنتا از ضرباتش مثل مشت عمودی یا اون لگد منحصر به فردش و چنتای دیگه رو از وینگ چون قرض گرفتن
و نقاط ضعفش مثل وقت گیر بودن - داشتن فرم - نداشتن فنون خاک مناسب- نداشتن فنون مناسب واسه خلع سلاح و ... هم با سبکهای دیگه و تجربه ی جنگ تن به تن کاملا پوشش داده شده
راستی این مشت عمودی هم واسه شروع درگیری خیلی جواب میده ها !
استاد Abtin 63 عزیز مطالب این تاپیک بسیار آموزنده زیبا است.نظرم درباره jkd به کل تغییر کرد.بروس واقعا از زمان خودش جلوتر بود و مشکل بنیادین هنر های رزمییعنی موندن در گذشته و تغییر ندادن تکنیکها و برزوز کردنشون با زمان رو کاملا بش واقف بود.به علت همین کمبود ها در هنر های رزمی بود که سیستم های دفاع شخصی کاربردی جای هنر های رزمی دارن پر می کنن.یه چیز دیگه که جدا از بحثه اینکه متاسفانه در تبلیغاتم دیده می شه فنون نظامی یا سبکی که در نیرو های ارتش فلان جا آموزش می دن بهترین برای دفاع شخصی در صورتی که همه ی تکنیکهایی که در ارتش آموزش داده می شه برای دفاع شخصی یه فرد عادی مناسب نیست و این به علت هدف متفاوت بین آدم عادی و یه نظامی بر می گرده .به همین علت کراو ماگا برای دفاع شخصی مردم متفاوت با حالت نظامیش.و همین طورcombative که ازدل نیروهای نظامی بیرون اومده. البته این تفاوت در اصل موضوع که کاربردی و ساده بودن و بازدارندگی تکنیک ها نیست.ببخشید اگه زیاد شد امیدوارم منظورمو رسونده باشم.
![]()
بسیار زیبا بود.ممنون استاد آبتین عزیز بسیار زیبا بود.مشتاقانه منتظر توضیحاتتون درباره 5 روش حمله هستم.![]()