شعرها و نثرهای کوتاه و زیبا

[پرنیان]

دلم برایت تنگ می شود
وقتی قرار است جنگ
به خاور میانه کشیده شود
کشیده شود به انگشت های تو
به موهای عاشقم
و قرارگاه کوچکی که چهارشنبه است!
****************************
این روزها در بطنِ من
زنی سکته میکند
که در هر نفس
زندگی را سخت تپیده است....
تمامِ وجودم قلبی شده که درد میکند ...
****************************
انگـــار قـــانــونــ شبـــ سکــوتــ استــــ . . .
حـتـــی آنهـــایـــی کـه بیــدارنـــد،
بــی صــدا گــریــه میکنـــد !

 

[ibest]

میان خواب و بیداری
سمند خاطراتم پای می کوبد

به سوی روزگار کودکی

دورانِ شور و شادمانی ها

خوشا آن روزگار کامرانی ها...



"حمید مصدق"

 

[ibest]

در فرو بسته ترین دشواری

در گرانبارترین نومیدی،

بارها بر سر خود بانگ زدم:

"هیچت ار نیست مخور خون جگر، دست که هست!"

بیستون را یاد آر، دستهایت را بسپار به کار

کوه را چون پَرِ کاه از سر راه بردار!

وَه چه نیروی شگفت انگیزیست

دستهایی که به هم پیوسته ست...!



"فریدون مشیری"

 

[ibest]

آری

خورشید ثابت کرد:

حتی طولانی ترین شب نیز

با اولین تیغ درخشان نور به پایان می رسد

حتـــــــــــی اگر به بلندای یلــــــــــــــدا باشد...

بیدار و امیدوار باش

خورشیدی در راه است...

 

[پرنیان]

اسفند که عاشق شوی
سال را با بوسه تحویل می کنی
حتی اگر سال نو،
نیمه شب از راه برسد
شاید تلفنت
عاشقانه تر از همیشه زنگ بزند
کسی با یک سلام
قبل از سپیدهء سال بعد
دیوانه ات کند
اسفند که عاشق شوی
تمام دروغ ها را باور می کنی
و دلت غنج می زند.
می دانم که در روزهای آخر سال
دسته کلیدت را گم می کنی
گوشی ات را جا می گذاری
و احساس می کنی که کسی
با لحن عاشقانه من
صدایت می زند.
تو عاشقم بودی
در اسفندی که هرگز
از تقویمت پاک نمی شود...

 

[mamad_j_k]

اینو برای 4شنبه سوری نوشتم:

دیشب به روی آتش پرواز کرده بودی . . . . گلواژه های رنگین آوازکرده بودی
پروانه وار دیشب تن میزدی به آتش . . . . رقصی زمایه جان، موّاج و شاد و سرکش
در میهن قدیمی شب زیر نور گم شد . . . . ساقی به وجد آمد، خالی هزار خُم شد
شیخ فریب و تزویر فریاد زد "حرام است!" . . . . در محضر فقیهان، اشک و فقان مرام است
لبخند کفرِ محض است، رقص است کفر اکبر . . . . پرواز روی آتش، جرم است نزد داور
نشنیده مطهر، گفتا که این حرام است . . . . هرکو پلید ذاتش با راس قعر چاه است
نشنیدی که احمد، در روز جمعه فرمود . . . . فرجام هرکه رقصد، گرز است و نار نمرود
آتش چقدر خوب است، در دوزخ الهی . . . . بیرون ولی حرام است، خواهی اگر نخواهی
ما عالمان آگاه، ما کاشفان اسرار . . . . از مجلسی شنیدیم، نار حلال گلنار
با جلوه بهشتی بر زانویم بشینید . . . . آتش زنید به جانم، پرواز من ببینید
جز شعله های گلنار، هر شعله ای فنا باد . . . . تا روز حشر عشقش، در سینه ام بجا باد​

 

[Faridbahrami]

آن روز
از بسکه زیبا بودی ،
از بسکه شیرین و دلپذیر،
دانستم .
دشوار و تلخ دانستم
که دیگر باز نخواهی گشت ،
دیگر نخواهی آمد پیشم .
آن روز
چسبیده بر سینه ام
چونان کبوتری پرپر می زد
دل مردد گمراهت .
دید آشیانه اش انگاری
بایسته نیست .
دل بر دلم نهاده پچپچه می کردی
( نه ، این شایسته نیست .
من ، طوق ِ دیگری به گردن دارم ،
دست از من بدار ! )
و من به خاطر تو
از خود گذشتم
و کفتر طوقی من
از آشیانه ی ویرانم
پرید .
پرواز کرد و رفت
آن روز دانستم
چه دردناک !
فهمیدم آن روز که نوبتم تمام شده ست ،
و خانه ی دلم برای همیشه
خالی خواهد بود
از فیض ِ حضور عشق.
دست مریزاد !
بانوی خجسته ی میلادی ام !
چه خوشبوست گیسوانت
نوش ِ جان ِ مشام ِ آن روزم !
چه زشت و تلخ
جامه بر تن می درد
” دیوانه ”
و آفتابگردانی پیر و سرسنگین
آنک !
تا سر بر افرازد
از خورشیدی دوباره
در اشراق
و سفسطه شاعر
در ناتوانی ِ کلام ، شعر و ترانه ای …
هیهات !
هیهات !


ابراهيم منصفى
بندرعباس ،
۶/۲/۱۳۷۶

به ياد دختر فرهاد

 

[Faridbahrami]

ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺻﺪاى ﺑﻠﻨﺪ نمى خندم
ﺑﺎ ﺻﺪاى ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺮﻑ ﻧمى ﺯﻧﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﻮﺵ ﻧمى ﺩﻫﻢ
ﺑﻪ ﺻﺪاى ﺑﺎﺩ
ﺩﺭﻳﺎ
ﭘﺮﻧﺪﻩ
ﭘﺎﻭاﺭاتى
ﭘﺎﻭﺭﭼﻴﻦ ﭘﺎﻭﺭﭼﻴﻦ مى ﺁﻳﻢ و
مى ﺭﻭﻡ.
بى ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺯﻧﺪگى مى ﻛﻨﻢ
ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮاﺏ ﺭﻓﺘﻪ اى...

- ﺭﺳﻮل ﻳﻮﻧﺎﻥ


فردا... مگر وقوع معحزتى
يا اتفاق ساده اى
يا طلعت ستاره ى اقبالى
شايد...
فردا...!!!!

 

[farshad10]

اول از همه برایت آرزومندم که عاشق شوی
و اگر هستی، کسی هم به تو عشق بورزد،

و اگر اینگونه نیست، تنهائیت کوتاه باشد،
و پس از تنهائیت، نفرت از کسی نیابی…

آرزومندم که اینگونه پیش نیاید، اما اگر پیش آمد،
بدانی چگونه به دور از ناامیدی زندگی کنی…

برایت همچنان آرزو دارم دوستانی داشته باشی،
از جمله دوستان بد و ناپایدار،

برخی نادوست، و برخی دوستدار
که دست کم یکی در میانشان

بی‌تردید مورد اعتمادت باشد…
و چون زندگی بدین گونه است،

برایت آرزومندم که دشمن نیز داشته باشی،
نه کم و نه زیاد، درست به اندازه،

تا گاهی باورهایت را مورد پرسش قرار دهد،
که دست کم یکی از آنها اعتراضش به حق باشد،

تا که زیاده به خودت غرّه نشوی…

 

[ibest]

تنهایی
شاخه ی درختی ست پشت پنجره ام

گاهی لباس برگ می پوشد

گاهی لباس برف

اما همیشه هست...



"رضا کاظمی"

 

[ibest]

نه از رومم، نه از زنگم

همان بیــرنگ بیــرنگم...

بیا بگشای

در بگشــــای

دلتنگـــــــــــــــم



"مهدی اخوان ثالث"

 

[Q__Q]

وقتی تو نیستی، چه بهاری؟ چه سبزه ای؟
این عید هم مبارک آنها که با تو اند!

مجتبی صادقی

 

[پرنیان]

از بهار تقویم می ماند
از من ،
استخوانهایی که روزی تو را دوست داشتند ...
****************************
سبزه، سفره ی هفت سین
گُل، ماهیِ قرمز ؛...
این ها به تنِ بهار وصله های ناجورند؛
تو که نباشی!
****************************
غم ها
معشوقه های نجیب روزگارمان اند!
با غم هایمان می خوابیم
بیدار میشویم
زندگی میکنیم
عاشقانه می بافیم و
میمیریم!
ایمان بیاوریم
هیچ کس تنها نیست . . .

 

[ibest]

چتری برایـــــم بگیر حتــــی خیالے . . . خیس دلتنگـــے شده امــ

 

[ibest]

هر چقدر هم که در فهماندن خودت به دیگران تلاش کنی . . .
باز هم تو را آنطوری که خودشان دوست دارند می فهمند!

 

[ibest]

کاش میشد:
بچگی را زنده کرد
کودکی شد،
کودکانه گریه کرد
شعر ” قهر قهر تا قیامت” را سرود
آن قیامت، که دمی بیش نبود

فاصله با کودکی هامان چه کرد ؟
کاش میشد ،
بچگانه خنده کرد . .

 

[Milad88]

ساحر عشق كه شد ورد زبانهاي زمين
در طلسمات هياهوي زمان افسون شد
آنهمه چون و چرا در دل دريايي ما
موج كف كرده ساحل زده بي چون شد

 

[ibest]

روزگاریست یارم نیست
جهنمی شدم کسی کنارم نیست

نهال بودم درحسرت درخت!

درخت می شوم شوق برگ بارم نیست

به این نتیجه رسیدم که سجده نکردنم

بجز مبارزه با آفریدگارم نیست...... علی قهرمانی

 

[ibest]

چه گویمت؟ که تو خود با خبر ز حال منی
چو جان، ‌نهان شده در جسم پر ملال منی
چنین که می‌گذری تلخ بر من، از سر قهر
گمان برم که غم‌انگیز ماه و سال منی
خموش و گوشه نشینم، مگر نگاه توام
لطیف و دور گریزی، مگر خیال منی ... سیمین بهبهانی

 

[ibest]

عیش امروز علاج غم فردا نکند
مستی شب ندهد سود به خمیازه صبح

صائب تبریزی