چند روز قبل فرصتی پیش آمد که صدای بلندگوی Marten Gets رو در یه کانفیگ خوب بشنوم. خواستم گزارشی از صدایی که شنیدم اینجا بزارم که دوستان مطالعه کنن شاید کسی علاقمند بود صدای این بلندگو رو بشنوه.
Click here to view the original image of 800x424px.
(عکس از اینترنت)
اجزای ستاپ:
اسپیکر: Marten Getz با درایوهای سرامیکی آکوتان (
قیمت: 20،000 دلار)
سورس: Raysonic CD-168
پری آمپلیفایر: سی دی پلیر ریسونیک دارای پری اینتگریتید هست و نیازی به پری نبود
پاور آمپلیفایر: منو بلاک های سینگل اندد لامپی 211 ستسون DIY شده
کابل های اسپیکر: Van Den Hul Nova با کانکتورهای WBT
اینترکانکت: Van den Hul orchid
وضعیت اکوستیک محیطی: افتضاح!
وقتی گوش دادن رو شروع کردم سیستم روشن بود و warm-up شده بود ولی لامپ های 211 خوب گرم نشده بود. لامپ های 211 زمان کمی رو برای آماده به کار شدن نیاز دارند ولی هرچه گرمتر میشوند صدا clean تر میشه. چندیدن رکورد مختلف توسط سی دی پلیر ریسونیک گوش کردیم. اولین مساله در مورد بلندگوی مارتن مومن و وفادار بودن صدا به سورس هست به طوریکه عملا حضور بلندگو احساس نمیشد گویی صدا در جایی میان دو بلندگو از بعد چهارم نواخته میشد.
بلندگوهای مارتن دارای transparency خوبی هستند و تفکیک تونال ها از هم کار راحتیه. ساند استیج خوب و سیع و flow صدا واقعا چشمگیره. موقع گوش کردن
ترک 13: Walking on the moon صدای درامز دارای cleanness فوق العاده بود با کنترل بیس کامل و میدباس نسبتا solid که حس bloat بودن صدارو القا میکرد.
صدای مارتن حس بسیار خوب شناور بودن در صدارو به خوبی القا میکردند و صدا شنونده رو در خود گرفتار میکرد. دیتیل صدا بسیار بالاست و در بخش های ساکت رکوردها صدا ارشه یا کلاویه ها بصورت analytical با جزئیات کامل قابل استماع بود.
صدا مطلقا فاقد هر harshness در فرکانس های بالا بود در عین حالت حالت blanketed بودن رو نداشت. میدرنج کمی حالت برجسته تر داشت در Best audiophile voice که کمی حالمو گرفت
یعنی میدرنج روی ووکال های خواننده های زن کمی برجسته بود و صدا از حالت فلت خارج شد.
در کل صدای خیلی خوب شنیدم و تجربه عالی بود. خیلی دوست دارم صدای این بلندگو با آمپلی فایر ASR رو بشنوم که فکر نمیکنم موقعیتش باشه.