صحبت اکثر دوستان نا امید کننده است!
فک کنم واسه همین دخترا تو این تاپیک نظری ندادن.
این برداشت منه از نظر بعضی از دوستان:
"من اگه از اخلاق یکی خوشم بیاد یا علایق مشترک داشته باشیم یا بتونیم تو یه زمینه به هم کمک کنیم یا . . .
یا باید زنش بشم یا girlfriend ش یا این که قید رابطه با اون پسرو بزنم و بگردم دنبال یه دختری که شخصیتش شبیه اون پسر باشه و باهاش دوست شم!":lol::lol:
ولی من به جز این حالت ها یه حالت دیگه هم در نظر میگیرم و اون اینه که باهاش دوست بشم!
به نظر من خود آدم می تونه تعیین کنه رابطه تا چه حد باشه. مثلا اگه دوستی معمولی به جایی کشیده بشه که به ضرر دختر باشه و پسر به رابطه ی جنسی فک کنه یه دختره فهمیده خودشو کنار می کشه! دختری هم که نفهمه و ممکنه خر بشه حقشه!
اما با صحبتایی که این جا خوندم مثه این که 90 درصد پسرا فکر میکنن اگه با یه دختر دوست بشن حتما باید اون دختر girlfriend شون باشه!:blink:
تا حالا با توجه به پسرایی که باهاشون آشنا هستم یا پسرای دانشگاه فکر میکردم این درصد برعکسه! یعنی میشه رو 90 درصد پسرا به عنوان دوست معمولی حساب کرد.(نه این که برم با همه ی 90 درصد دوست بشما:lol
حالا نمیدونم من خیلی خوش بینانه نگاه می کردم یا واقعا محیطی که توش قرار دارم این طوریه!