آره یه سال گذشت....
باید اعتزاف کنم تو سربازی چیزایی رو یاد گرفتم که تو زندگی معمولی یاد نگرفته بودم.... (شاید به خاطر محیط زندگی یا فشرده تر بودن روابط اجتماعی در سربازی )
یکی از این مواد این بود که هیچ وقت چیزی به نام "دوست تهرانی" وجود نداره ... از 01 تا مراتو اصفهان ووو تا همینجا که خدمت میکنم....
زیراب زن تین جماعت برای کمترین چیزا.... زیرکار در رو و به قول خودشون زرنگ! (وقتی کاری بین دو نفره و یکی انجام نمیده میشه زرنگی؟!! ) و البته غیر قابل اعتماد ()به شدتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت! رو هیچ قول و قرار تهرانی نمیشه حساب کرد)
و البته اینا در نمنه های خفیف تر برای همه هست... چیزای زیادی از این دست آدم تو سربازی یاد میگیره..... حداقل من خودم خیلی بچه ساده ای بودم حتی زمان دانشگاه هم سرم تو کتابام بود و کاری به کار کسی نداشتم خیلی چیزا رو در روابط انسانی که لازمه زندگی در جنگل ایرانه بلد نبودم.... الان با غرور میگم منم یاد گرفتم بد بودن رو!
آره بابا ، این رفیقمون شانسش تو دوست پیدا کردن شخمی بوده . نمیخوام وارد مسائل قومیتی بشم . ولی باور کن بچه های چند تا شهر هستن (که حالا از اسمشون فاکتور میگیرم) 100 برابر از بچه های تهران زیرآبزن ترن .دوست عزیز این درست نیست که ذهنیت بچه ها رو راجع عده ای خراب کنی ، خوب و بد همه جا هست و تجربه ای که شما داشتی رو نباید تعمیم بدی به همه..
ایشالا در آینده 2 تا رفیق جینگ بچه تهران پیدا کنی و به این نتیجه برسی که نباید آدما رو به محل زندگیشون ربط داد..
بعدم تهرانی های اصیل تقریبا منقرض شدن یا رو به انقراضن . اونایی که اون دوستمون میگه دهاتی های تازه به تهران رسیده هستن . (یعنی نه دهاتی با صفا هستن ، نه تهرانی ، یعنی یه جورایی ح............)