natars
کاربر تازه وارد
جودو رشته خوب و اصولی شده ای هست
میگن از نزدیکی گیر جودو کار بیفتی کارت تمومه چون دیگه نمیتونی از دستش فرار کنی
اما این ورزش قفل مفاصل داره فقط.....
جودو رشته خوب و اصولی شده ای هست
میگن از نزدیکی گیر جودو کار بیفتی کارت تمومه چون دیگه نمیتونی از دستش فرار کنی
اما این ورزش قفل مفاصل داره فقط.....
درسته جودو بسیار عالیه
ولی با تحقیقی که من کردم شاید بشه گفت ازون بهتر هاپکیدو باشه
که هم قفل مفاصل و هم ضربه به نقاط حساس بدن رو داره
درسته جودو بسیار عالیه
ولی با تحقیقی که من کردم شاید بشه گفت ازون بهتر هاپکیدو باشه
که هم قفل مفاصل و هم ضربه به نقاط حساس بدن رو داره
جودو رشته خوب و اصولی شده ای هست
میگن از نزدیکی گیر جودو کار بیفتی کارت تمومه چون دیگه نمیتونی از دستش فرار کنی
اما این ورزش قفل مفاصل داره فقط.....
هاپکیدو برای یادگرفتن خیلی زمان میبره
چون مشتق کاراته و تکواندو و جوجیتسو و آیکیدو است
باید در این 4 تا سبک به مهارت برسی تا بتونی هاپکیدو کار موفقی بشه در غیر اینصورت در 3 ماه اول باشگاه چون بدنت نمیکشه بخاطر ازدحام انبوه تکنیک ها
جودو بعنوان یک ورزش فکری درسته خیلی قوی است اما بپای فلسفه و نوع مبارزه متغیر و سریع جیت کان دو بروس لی نمیرسند
جودو بیشتر دفاعی است تا تهاجمی
در اواخر دهه 1970 میلادی بروس لی در مبارزات آزاد در آمریکا شرکت میکنه و استاد هاپکیدو کره ای را شکست میده همین استاد هاپکیدو بعدش دوست بروس لی میشه در فیلم بازی با مرگ آخر فیلم با بروس لی دست و پنجه نرم میکنه آخر فیلم بروس لی با تکنیک های جیت کان دو نقاط ضعف هاپکیدو را نشون میده
حتما ببینید
فیلم های بروس لی علاوه بر سرگرم کننده بودن برای اساتید ورزش های رزمی یک آموزش بحساب میاد
شرمنده،موی تای ورزش نیست، وحشی بازیه
واسه کسایی خوبه که از دعوای خیابونی میترسنن و دوست دارن بزن بهادر بشن
البته دوست عزیز کیک بوکس و موی تای سبک هایی بسیار با نشاط و لذت بخش هستن و به هیچ عنوان چند ضربه مشت و لگد فلسفه این سبک ها نیست اگرچه این سبک ها در مبارزه بسیار کاربرد دارند در سبک های مختلف به نوعی از عکس العمل های خاص برای مبارزه بیشتر استفاده میشه مثلا در جودو با استفاده از فنون گلاویزی در تکواندو استفاده از ضربه های پا در موی تای ضربه های مشت و ضربه های زانو و ساق و این زیبایی و تفاوت هنرهای رزمیست نه عدم کارائی یک سبک
تفاوتش با برخی ورزشها میزان خشونت و اساس خشونتیه که وجود داره . هدف این ورزش فقط اسیب رسوندنه. خوب این با نفس ورزش منافات کامل داره. واسه همینه که ورزشهای اینچنینی مثل جوجیتسو و ... المپیکی نمیشند.
خب دیگه دوست من ورزش رزمی میتونه مثل موی تای، آزاد در مبارزه و یا مثل تای چی نرم و لطیف باشه و این خاصیت متفاوت بودن هنرهای رزمی هست و این اصلا به معنی قصد و نیت آسیب رساندن نیست بلکه یک مسابقه با استفاده کامل از فنون هست که در سبک های آزاد خیلی از رشته های دیگه هنرهای رزمی هم دیده میشه این سبک در تایلند و حتی قبل از رفتن بچه ها به مدرسه آموزش داده میشه و واقعا سبک جالبیه امتحان کنید میفهمید . البته اینطور هم نیست که تمام سبک های رزمی که در المپیک حضور ندارن دال بر منافات اونها با ورزش باشه
چقدر جالب، من فکر می کردم شما فقط در زمینه جفت گیری اطلاعات خوبی داری، نگو رزمی کار هم بودی!روش دفاع کردن در موی تای به این شکله
نباید بذاری با زانوهات بهت ضربه بزنه
نباید بذاری بهت بچسبه
سلاح های مرگبار موی تای ضربات زانو و آرنج هستند
شبکه من و تو برنامه ابر انسان را نشون میداد یک بوکسور تایلندی به عنوان ابرانسان شناخته شد3 تا چوب بیسبال روی هم در یک ردیف که محکمتر از هر چوبی هست را با ساق پاش خرد کرد
بنظرم در ورزش های رزمی هوش از همه چیز مهم تره بعضی ها موقع مبارزه عقل شونو از دست میدن تا ضربه ای میخورن و فقط در پی حمله میشن دفاعشون کاملا خالی میشه مبارزه را میبازند
جیت کان دو بروس لی در مبارزه شناور و متغیر عمل میکنه با رقص پا در جیت کان دو در هر لحظه موقعیت دفاع و حمله شما عوض میشه
تفاوتش با برخی ورزشها میزان خشونت و اساس خشونتیه که وجود داره . هدف این ورزش فقط اسیب رسوندنه. خوب این با نفس ورزش منافات کامل داره. واسه همینه که ورزشهای اینچنینی مثل جوجیتسو و ... المپیکی نمیشند.
داستان اینجاست که اساسا هنرهای رزمی برای "ورزش" طراحی نشدند هر چند می توانند چنین کارکردی هم داشته باشند. "هنر رزمی" یک اصطلاح کلی است که می تواند به هر روش مبارزه ای اطلاق بشود. هنر رزمی یعنی مهارت در مبارزه.
البته در ژاپنی برای روشن شدن مساله از اصطلاحاتی مانند بودو و بوجوتسو استفاده می کنند که تفاسیر مختلفی دارند اما بطور کلی بوجوتسو به "جنگ" اشاره دارد در حالیکه بودو صلح جویانه است ...
اما اگر معیار رو المپیک در نظر بگیرید، نفس عمل ورزش هستش، و ورزشهای رزمی که ماهیت ورزشیشون بیشتر از خشونتشون هستند معتبر میباشند.
در جایگاه مبارزه، سبک های بسیار زیاد و ناشناخته ای وجود داره، اما در چهارچوب ورزش تعاریف متفاوته
فکر کنم تنها ورزشی باشه که یک پروفسور پایه گذارش بوده، یعنی با استخراج بعضی فنون از جوجیتسو و آیکدو و یک سری فنون دیگه و تصحیح و اصلاح اونا ورزشی رو پایه گذاری کرد که بر مبنای احترام، ضربه نزدن به حریف، کمترین میزان آسیب دیدگی و جامع برای تمام سنین باشه.
مسئله ی برخورد با جودوکا اینه که بتونی فرار کنی ولی لباس سالم نخواهی داشت، قفل کردن مفاصل و شیمه وازا یا همون فنون خفه کردن بسیار بسیار مرگبارند.
البته به نسب آیکیدو و مخصوصا جوجیتسو، مرگباری فنون جودو خیلی کمتره.
درسته جودو بسیار عالیه
ولی با تحقیقی که من کردم شاید بشه گفت ازون بهتر هاپکیدو باشه
که هم قفل مفاصل و هم ضربه به نقاط حساس بدن رو داره
یک نکته دیگه که در مورد همین قفل مفصل ها و نگهداشتن ها است اینه که در ورزش جودو استفاده از اون ها غیر قانونی هست.
در جودو از این پیچاندن ها و قفل مفاصل استفاده نمیشه چون اگر از اون ها در حد اعلای خودش استفاده بشه میتونه خسارت بالایی رو به طرف مقابل وارد کنه.