ديوان حضرت حافظ شامل غزليات ، قصايد و . . . - حافظ شناسي

[Behrooz]

سیلاب گرفت گرد ویرانه‌ی عمر
وآغاز پری نهاد پیمانه‌ی عمر


بیدار شو ای خواجه که خوش خوش بکشد
حمال زمانه رخت از خانه‌ی عمر ​

 

[Behrooz]

عشق رخ یار بر من زار مگیر
بر خسته دلان رند خمار مگیر


صوفی چو تو رسم رهروان می‌دانی
بر مردم رند نکته بسیار مگیر ​

 

[Behrooz]

در سنبلش آویختم از روی نیاز
گفتم من سودازده را کار بساز


گفتا که لبم بگیر و زلفم بگذار
در عیش خوش‌آویز نه در عمر دراز ​

 

[Behrooz]

مردی ز کننده‌ی در خیبر پرس
اسرار کرم ز خواجه‌ی قنبر پرس


گر طالب فیض حق به صدقی حافظ
سر چشمه‌ی آن ز ساقی کوثر پرس ​

 

[Behrooz]

چشم تو که سحر بابل است استادش
یا رب که فسونها برواد از یادش


آن گوش که حلقه کرد در گوش جمال
آویزه‌ی در ز نظم حافظ بادش ​

 

[Behrooz]

ای دوست دل از جفای دشمن درکش
با روی نکو شراب روشن درکش


با اهل هنر گوی گریبان بگشای
وز نااهلان تمام دامن درکش ​

 

[Behrooz]

ماهی که نظیر خود ندارد به جمال
چون جامه ز تن برکشد آن مشکین خال


در سینه دلش ز نازکی بتوان دید
ماننده‌ی سنگ خاره در آب زلال ​

 

[Behrooz]

در باغ چو شد باد صبا دایه‌ی گل
بربست مشاطه‌وار پیرایه‌ی گل


از سایه به خورشید اگرت هست امان
خورشید رخی طلب کن و سایه‌ی گل ​

 

[Behrooz]

لب باز مگیر یک زمان از لب جام
تا بستانی کام جهان از لب جام


در جام جهان چو تلخ و شیرین به هم است
این از لب یار خواه و آن از لب جام ​

 

[Behrooz]

در آرزوی بوس و کنارت مردم
وز حسرت لعل آبدارت مردم


قصه نکنم دراز کوتاه کنم
بازآ بازآ کز انتظارت مردم ​

 

[Behrooz]

عمری ز پی مراد ضایع دارم
وز دور فلک چیست که نافع دارم


با هر که بگفتم که تو را دوست شدم
شد دشمن من وه که چه طالع دارم ​

 

[Behrooz]

من حاصل عمر خود ندارم جز غم
در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم


یک همدم باوفا ندیدم جز درد
یک مونس نامزد ندارم جز غم ​

 

[Behrooz]

چون باده ز غم چه بایدت جوشیدن
با لشگر غم چه بایدت کوشیدن


سبز است لبت ساغر از او دور مدار
می بر لب سبزه خوش بود نوشیدن ​

 

[Behrooz]

ای شرمزده غنچه‌ی مستور از تو
حیران و خجل نرگس مخمور از تو


گل با تو برابری کجا یارد کرد
کاو نور ز مه دارد و مه نور از تو ​

 

[Behrooz]

چشمت که فسون و رنگ می‌بازد از او
افسوس که تیر جنگ می‌بارد از او


بس زود ملول گشتی از همنفسان
آه از دل تو که سنگ می‌بارد از او ​

 

[Behrooz]

ای باد حدیث من نهانش می‌گو
سر دل من به صد زبانش می‌گو


می‌گو نه بدانسان که ملالش گیرد
می‌گو سخنی و در میانش می‌گو ​

 

[Behrooz]

ای سایه‌ی سنبلت سمن پرورده
یاقوت لبت در عدن پرورده


همچون لب خود مدام جان می‌پرور
زان راح که روحیست به تن پرورده ​

 

[Behrooz]

گفتی که تو را شوم مدار اندیشه
دل خوش کن و بر صبر گمار اندیشه


کو صبر و چه دل، کنچه دلش می‌خوانند
یک قطره‌ی خون است و هزار اندیشه ​

 

[Behrooz]

آن جام طرب شکار بر دستم نه
وان ساغر چون نگار بر دستم نه


آن می‌که چو زنجیر بپیچد بر خود
دیوانه شدم بیار بر دستم نه ​

 

[Behrooz]

با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی
کنجی و فراغتی و یک شیشه‌ی می


چون گرم شود ز باده ما را رگ و پی
منت نبریم یک جو از حاتم طی ​