VIP Shop
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 13 اکتبر 2020
- نوشته‌ها
- 5
- لایک‌ها
- 0
- سن
- 18
شما عزیزان میتوانید با سفارش گل شب یلدا، یلدای خود را به یادمانی و زیباتر کنید. برای سفارش گل یلدا و همچنین مشاهده عکس و قیمت گل شب یلدا کافیست تا بر روی لینک کلیک کنید.
ریشه شب یلدا
کلمه یلدا، به معنی تولد است و از زبان سیریایی به فارسی آورده شده است. اولین مسیحیان جهان، این جشن کهن ایرانی را مربوط به میترا، الهه‌ی روشنایی، و سالگرد میلاد حضرت عیسی می‌دانستند.
در تاریخ ایران نوشته شده که در قدیمی‌ترین فرهنگ‌ها مانند فرهنگ آریایی، آغاز سال خورشیدی به دلیل پیروزی نور بر تاریکی جشن گرفته می‌شد و دلیل شادی در آن هم، تازه شدن درخشش خورشید بود.
طبق شواهد تاریخی باقی‌مانده، ابتدا مسیحیان کلمه یلدا را صرفا به دلیل تولد میترا یعنی الهه روشنایی انتخاب کرده اند.
چون یلدا طولانی‌ترین و تاریکترین شب سال است، به نماد مسائل مختلفی در شعر و ادب پارسی تبدیل شده است. مثل جدایی و فراغ از یار، تنهایی و انتظار. اما بعد از یلدا، یک تغییر بزرگ اتفاق می‌افتاد. انتظار به پایان می‌رسد، نور می‌تابد و میترا پیروز می‌شود!
طبق کتب تاریخی، در بین فرهنگ ایرانی و بسیاری از سایر فرهنگهای کهن جهان نور، روز و خورشید نشانه‌های خداوند و تاریکی و شب هم نماد شیطان هستند. مردم باور داشتند که نور و تاریکی همواره در حال جنگ و مبارزه هستند. در ذهن آنها، روزهای طولانی‌تر نشان پیروزی خداوند هستند؛ در حالی که شب طولانی نماد پیروز شدن شیطان است. طبق این باورها، یلدا که طولانی‌ترین شب سال و آخرین شب پاییز است، با نور پیروزی و تولد میترا به پایان می‌رسد. این دقیقا زمانی است که از ماه‌های بعد، روزها طولانی‌تر و شب‌ها کوتاه‌تر می‌شوند.
ایرانیان نزدیک به چند هزار سال است که شب یلدا آخرین شب پاییز را که درازترین و تاریکترین شب در طول سال است تا سپیده دم بیدار می‌مانند و در کنار یکدیگر خود را سرگرم می‌دارند تا اندوه غیبت خورشید و تاریکی و سردی روحیهٔ آنان را تضعیف نکند و با به روشنایی گراییدن آسمان به رخت خواب روند و لختی بیاسایند.
در آیین کهن، بنابر یک سنت دیرینه آیین مهر شاهان ایرانی در روز اول دی‌ماه تاج و تخت شاهی را بر زمین می‌گذاشتند و با جامه‌ای سپید به صحرا می‌رفتند و بر فرشی سپید می‌نشستند.
دربان‌ها و نگهبانان کاخ شاهی و همهٔ برده‌ها و خدمت‌کاران در سطح شهر آزاد شده و به‌سان دیگران زندگی می‌کردند. رئیس و پادشاه و مردم عادی همگی یکسان بودند.
جشن یلدا در ایران امروز نیز با گرد هم آمدن و شب‌نشینی اعضای خانواده و اقوام در کنار یکدیگر برگزار می‌شود مثل‌گویی که نوعی شعرخوانی و داستان‌خوانی است در قدیم اجرا می‌شده‌است به این صورت که خانواده‌ها در این شب گرد می‌آمدند و پیرترها برای همه قصه تعریف می‌کردند.
آیین شب یلدا یا شب چله، همراه با خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه‌های گوناگون است که همه جنبهٔ نمادین دارند و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند.
ریشه شب یلدا
کلمه یلدا، به معنی تولد است و از زبان سیریایی به فارسی آورده شده است. اولین مسیحیان جهان، این جشن کهن ایرانی را مربوط به میترا، الهه‌ی روشنایی، و سالگرد میلاد حضرت عیسی می‌دانستند.
در تاریخ ایران نوشته شده که در قدیمی‌ترین فرهنگ‌ها مانند فرهنگ آریایی، آغاز سال خورشیدی به دلیل پیروزی نور بر تاریکی جشن گرفته می‌شد و دلیل شادی در آن هم، تازه شدن درخشش خورشید بود.
طبق شواهد تاریخی باقی‌مانده، ابتدا مسیحیان کلمه یلدا را صرفا به دلیل تولد میترا یعنی الهه روشنایی انتخاب کرده اند.
چون یلدا طولانی‌ترین و تاریکترین شب سال است، به نماد مسائل مختلفی در شعر و ادب پارسی تبدیل شده است. مثل جدایی و فراغ از یار، تنهایی و انتظار. اما بعد از یلدا، یک تغییر بزرگ اتفاق می‌افتاد. انتظار به پایان می‌رسد، نور می‌تابد و میترا پیروز می‌شود!
طبق کتب تاریخی، در بین فرهنگ ایرانی و بسیاری از سایر فرهنگهای کهن جهان نور، روز و خورشید نشانه‌های خداوند و تاریکی و شب هم نماد شیطان هستند. مردم باور داشتند که نور و تاریکی همواره در حال جنگ و مبارزه هستند. در ذهن آنها، روزهای طولانی‌تر نشان پیروزی خداوند هستند؛ در حالی که شب طولانی نماد پیروز شدن شیطان است. طبق این باورها، یلدا که طولانی‌ترین شب سال و آخرین شب پاییز است، با نور پیروزی و تولد میترا به پایان می‌رسد. این دقیقا زمانی است که از ماه‌های بعد، روزها طولانی‌تر و شب‌ها کوتاه‌تر می‌شوند.
ایرانیان نزدیک به چند هزار سال است که شب یلدا آخرین شب پاییز را که درازترین و تاریکترین شب در طول سال است تا سپیده دم بیدار می‌مانند و در کنار یکدیگر خود را سرگرم می‌دارند تا اندوه غیبت خورشید و تاریکی و سردی روحیهٔ آنان را تضعیف نکند و با به روشنایی گراییدن آسمان به رخت خواب روند و لختی بیاسایند.
در آیین کهن، بنابر یک سنت دیرینه آیین مهر شاهان ایرانی در روز اول دی‌ماه تاج و تخت شاهی را بر زمین می‌گذاشتند و با جامه‌ای سپید به صحرا می‌رفتند و بر فرشی سپید می‌نشستند.
دربان‌ها و نگهبانان کاخ شاهی و همهٔ برده‌ها و خدمت‌کاران در سطح شهر آزاد شده و به‌سان دیگران زندگی می‌کردند. رئیس و پادشاه و مردم عادی همگی یکسان بودند.
جشن یلدا در ایران امروز نیز با گرد هم آمدن و شب‌نشینی اعضای خانواده و اقوام در کنار یکدیگر برگزار می‌شود مثل‌گویی که نوعی شعرخوانی و داستان‌خوانی است در قدیم اجرا می‌شده‌است به این صورت که خانواده‌ها در این شب گرد می‌آمدند و پیرترها برای همه قصه تعریف می‌کردند.
آیین شب یلدا یا شب چله، همراه با خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه‌های گوناگون است که همه جنبهٔ نمادین دارند و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند.
