زیبا ترین شعرهایی که تا به حال خواندید یا شنیدید

[AMD.POWER]

باران چقدر باید بباری تا دریا شوم؟

چند هزار درخت باید در من بروید تا جنگل شوم؟

روح سبز و ساحلی من در من نمیگنجد.

شبها ماسه ها را در آغوش میگیرم اما خوابم نمی برد!



کاش میدانستم چقدرخوب بودن نیاز است تا پروانه شدن.

شالیها را درو کردند و پاییز شد

امسال هم نیاموختم چگونه شالیزار شوم.

چقدر بخشش نیاز است تا تکه ای ازخدا شوم؟

آنقدر قالبم کوچک شده که از خدا شدن هم ارضا نمیشوم.

اینجا جای من نیست

بالهایی برای پریدن میخواهم...


شعر از: امین آزاد

 

[orochimaru]

بامي بكنار جوي مي بايد بود

وزغصه كنار جوي مي بايد بود

اين مدت عمر ما چو گل ده روز است

خندان لب وتازه روي مي بايد بود

 

[احسانبزرگي]

در سینه دلی به وسعت غم دارم

بر زخم دلم نیاز مرهم دارم

هر چیز برای خود فراهم کردم

در زندگی ام فقط تو را کم دارم​

​

​

 

[wonnin]

کاش میشد:بچگی را زنده کرد
کودکی شد،کودکانه گریه کرد
شعر ” قهر قهر تا قیامت” را سرود
آن قیامت، که دمی بیش نبود
فاصله با کودکی هامان چه کرد ؟
کاش میشد ، بچگانه خنده کرد . . .

 

[احسانبزرگي]

من به ديوانگــــي از عشق تو افسانه شدم

عشق گفتي و من از عشق تو ديوانه شدم
​

 

[AMD.POWER]

باید باور کنیم
تنهایی
تلخ ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست،
روزهای خسته‌ای
که در خلوت خانه پیر می شوی...
و سالهایی
که ثانیه به ثانیه از سر گذشته است.
تازه
تازه پی می بریم
که تنهایی
تلخ ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست:
دیر آمدن!
دیر آمدن!

از: چارلز بوکفسکی

 

[dick head]

Дик головы робота тестовую версию 1,002 альфа-

 

[somayeh60]

تو را به آب سپردم
همچنان که نام تو را
در گوش گوش ماهی ها
زمزمه می کردم
چه دلی داشت مادرت موسی!
من اما می دانستم
این عصا
معجزه ای جز ویرانی دست های من
نخواهد داشت...

راضیه بهرامی

 

[wonnin]

دردهای من

جامه نیستند

تا ز تن در آورم

چامه و چکامه نیستند

تا به رشته ی سخن درآورم

نعره نیستند

تا ز نای جان بر آورم

دردهای من نگفتنی

دردهای من نهفتنی است



قیصر امین پور

 

[wonnin]

از تو بگذشتم و گذاشتمت با دگران رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی تو بمان و دگران وای به حال دگران

میروم تا به صاحبنظری باز رسم محرم ما نبود دیده کوته نظران

دل چو آینه ی اهل صفا میشکنند که ز خود بیخبرند این زخدا بیخبران

شهریارا غم آوارگی و دربه دری شورها در دلم انگیخته چون نوسفران

شعر از استاد شهریار

 

[saeid1372]

مگسی را کشتم
نه به این جرم که حیوان پلیدیست بد است
و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است

طفل معصوم به دور سر من میچرخید
به خیالش قندم
یا که چون اغذیه ی مشهورش تا به آن حد گندم

ای دو صد نور به قبرش بارد
مگس خوبی بود

من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد
مگسی را کشتم

عالی بود...

 

[احسانبزرگي]

آتش بگیر، تا که بدانی چه می‌کشم
احساسِ سوختن، به تماشا نمی‌شود​

 

[d0wnload]

تو به من خندیدی و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلود به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز،
سالهاست که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت

 

[d0wnload]

"جواب زیبای فروغ فرخ زاد به حمید مصدق"
من به تو خندیدم
چون که می دانستم
تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی
پدرم از پی تو تند دوید
و نمی دانستی باغبان باغچه همسایه
پدر پیر من است
من به تو خندیدم
تا که با خنده تو پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم
بغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان من و
سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک
دل من گفت: برو
چون نمی خواست به خاطر بسپارد گریه تلخ تو را ...
و من رفتم و هنوز سالهاست که در ذهن من آرام آرام
حیرت و بغض تو تکرار کنان
می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت

 

[احسانبزرگي]

دردایره قسمت ما نقطه تسلیمیم​

​

​

حکم آنچه تو فرمایی لطف آنچه تو بنمایی​

​

​

 

[AMD.POWER]

هر نتی که از عشق بگوید
زیباست
حالا
سمفونی پنجم بتهوون باشد
یا زنگ تلفنی که در انتظار صدای توست
گروس عبدالملکیان

 

[_ Nahal _]

مــــــرا کــه هیــچ مقصـــدی بــه نامـــــم

و هیــــچ چشمــــی در انتظــــارمـ نیسـت را ! ببخشیـد !

کــه بـا بـودنـــمـ تـــــرافیـک کــــــرده ام !

 

[احسانبزرگي]

كاش وقتی زندگـی فرصت دهد
​

،گاهــی از پروانه ها یادی كنیم​

كاش بخشی از زمان خویش را​

،وقف قسمت كردن شادی كنیم
​

 

[احسانبزرگي]

هر که اول بنگرد پایان کار
​

​

​

اندرآخر او نگردد شرمسار​

​

​

 

[احسانبزرگي]

هیچ کس در نزد خود چیزی نشد
​

​

​

هیچ آهن خنجر تیزی نشد ​

​

​

هیچ قناد نشد استاد کار ​

​

​

تا که شاگرد شکر ریزی نشد ​

​

​