همه چيز در مورد احمد شاملو

[ashena55]

دوست من آشنا جان

الان درگير مساله اي شدم كه فكرم را حسابي به هم ريخته . بعدا در اين مورد با هم صحبت ميكنيم .

ان شاء الله درگیری هات به زودی حل میشه

 

[Behrooz]

دوست من
اگر در تركيب شعر دقت كني صفت سخت نه به نان فروش بلكه به دندان گرد بودن متصل شده است .
يعني ميخواهد شدت دندان گرد بودن نان فروش را نشان دهد . نمي دانم منظورم را توانستم برسانم يا نه ؟؟
يعني بدين شكل نان فروش ، سخت دندان گرد .

در جاهاي ديگري هم شاملو براي شدت بخشيدن ، از صفت سخت استفاده كرده است . اما اين صفت را هيچگاه من نديدم مستقيم به انساني بدهد بلكه به خلق و خويي كه آن انسان را مي خواهد توصيف كند ، بخشيده است كه به اعتقاد من خيلي هم تعبير زيبايي است و عمق آن خلق و خو را نشان ميدهد .

 

[Behrooz]

دوست من آشنا

در مورد بند هاي آخر اين شعر هم كه سوال كرده بودي نظر بنده اين است ( البته من كوچكتر از آني هستم كه بخواهم در مورد افكار بزرگ شاملو نظر بدهم ، اين جسارت را بر من ببخشاييد )

من اما در دل كهسار روياهاي خود، جز انعكاس سرد آهنگ صبور
اين علف هاي بياباني كه ميرويند و مي پوسند
و مي خشكند و مي ريزند، با چيز ندارم گوش .
مرا اگر خود نبود اين بند، شايد بامدادي همچو يادي دور و لغزان،
مي گذشتم از تراز خاك سرد پست ...


براي توضيح دادن اين منظور بهتر ديدم خاطره اي را نقل كنم كه البته در تاپيك ديگري نيز نقل شده است . كلامي بهتر از اين خاطره نيافتم براي توضيح اين بند ( به اعتقاد خودم ) كه اين را هم بر بي سوادي بنده بنويسيد .

هدايت طنزگو، هدايت نويسنده، هدايت انسان پرتحمل، به قول خود مانند اسب‌هاي گاري "علويه خانم" در جاده خراسان بود كه همه مسافران را با خود مي‌كشيد و مي‌برد. اين تشبيه را خود او زماني پس از انتشار داستان بلند "علويه‌خانم" به من گفت. در حالي كه نگاهش در پس عينك تابشي داشت، پرسيد:

- مرا در اين كتاب شناختي؟
من جواب پرتي دادم. گفت:
- نه! نه! من آن اسب‌ها هستم كه زير قنوت سورچي بايد رجاله‌هاي اين جامعه را با خودشان ببرند.

چه تشبيه دردناك، پر از غرور و زيبايي! من روزها تحت تاثير اين تشبيه هدايت بودم.

منظور شاملو هم همين انسانهايي است كه در دور و بر خود مي بيند كه به چيزي جز خوردن و خوابيدن و شهوت به چيز ديگري فكر نمي كنند و شاعر ميخواهد بگويد كه من با اينان يكدل نيستم و برايم مانند علف هاي بياباني هستند كه ميرويند و مي خشكند و مي پوسند و ميريزند بدون آنكه فايده و ثمري داشته باشند . اين افراد شاعر را در رنج مي اندازند و شاعر مي كوشد با نوشتن اين تعبير شاعرانه خود را از اين خيل عظيم جدا نشان دهد .


دوست دارم تعبير شما را هم بشنوم . چون شما هم از دوستان اهل مطالعه و انديشمند من در اين فروم هستيد .

 

[Behrooz]

تا نفس باقي است ، غلط بنويسيم

 

[Behrooz]

نگاهی به غزلهای حافظ مصحح دکتر خانلری

 

[Behrooz]

تعهد در برابر زبان، نيمی از تعهد اجتماعی نويسنده​

 

[Behrooz]

آن سالها - داستاني از مجموعه درها و ديوار بزرگ چين​

 

[Behrooz]

فیلم نامه‌ی ميراث
اثر منتشر نشده‌ای از احمد شاملو​

 

[Behrooz]

روزنامه‌ي سفر ميمنت اثر ايالات متفرقه اِمريغ​

 

[Behrooz]

تعريف شعر از ديدگاه شاملو​

 

[Behrooz]

نقش قافيه در شعر​

 

[Behrooz]

شعر سپيد و آزاد​

 

[Behrooz]

در قلمرو شعر و پيرامون آن​

 

[Behrooz]

شعر و توده​

 

[Behrooz]

شعر امروز و مسائل آن ​

 

[Behrooz]

تولد يك شاعر​

 

[Behrooz]

آزادي بيان و نظر احمد شاملو​

 

[Behrooz]

در نقد شعر


- يك‏جا گفته‏ايد ما منتقد نداريم…

شاملو : فراموش كنيد. بايد آن گفته را اصلاح كنم. ما البته سابقه نقد هنرى نداشته‏ايم مثلاً نقد شعر، كه اگر داشتيم هم به درد نقد شعر امروز نمى‏آمد. در اين باب هم به تفصيل صحبت شد پس ديگر تكرارش بيهوده است. براى نقد شعر امروز ابتدا بايد معيارهاى آن شناسائى بشود. اين چه جور نقد شعر است كه مدام برمى‏دارند در برخورد با آثار شاعران جوان مى‏نويسند اين زبان فروغ است آن زبان اخوان؟ هر شاعرى كارش را با زبان و تحت تأثير شاعرى پيش از خود شروع مى‏كند تا كم‏كم به استقلال برسد. مگر من تحت تأثير مخرب توللى و رضاقلى انوشه شروع نكردم و مگر فروغ با زبان و ديدگاه نادرپورى وارد اين ميدان نشد؟

براى يك شاعر جوان آغاز كردن با لحن و زبان يك شاعر ديگر نه فقط عيب نيست حتا برحسب اين‏كه پايش را جاى پاى كه مى‏گذارد بايد يك امتياز به حساب آيد. خوشبختى من - به عنوان مثال - يكى اين بود كه در ابتداى راهم اولاً هنوز قضاوت شعر به دست اين جور منتقدان نيفتاده بود و ديگر اين‏كه تقريباً هنوز كسى براى خودِ پهلوان تره خرد نمى‏كرد چه رسد به نوچه‏اش. حاصل اين نقدنويسى آموزاندن نيست دماغ سوزاندن است. براى كسى كه هنوز نمى‏داند شاعر است هميشه يكى هست كه با تأثير مستقيم خودش خلاقيت را در او بيدار كند. و پس از بيدارى هم تا مدت‏ها تحت تأثير زبان و نحوه نگرش شاعرانه او باقى مى‏ماند. اگر توانست به زبان و بينش ويژه خود دست پيدا كند خواهد ماند و اگر نتوانست از ياد خواهد رفت. چرا بايد شاعر جوانى را كه راهش با اين قدم كاملاً درست و طبيعى شروع شده است سر درگم يا پريشان يا وحشتزده يا يكسره نا اميد كرد؟ كسى كه «تأثير» و «تقليد» را از هم تميز نمى‏دهد چرا بايد به خودش حق داورى اعطا كند؟ در ضمن نا گفته نبايد گذاشت كه متهم اصلى اين پرونده سردبيران نشريانى هستند كه به چنين مطالب گمراه كننده‏ئى امكان انتشار مى‏دهند.

 

[Behrooz]

پيشرفت انسان و نظر شاملو​

 

[Behrooz]

ترجمه شعر و شاملو​