درود ادامه دهید
خیلی خوبه موفق باشی.
بابت عکس هم ممنون
خیلی خوبه موفق باشی.
بابت عکس هم ممنون
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
Jun Fan Jeet Kune Do (کارشناس متخصص استاد آبتین)
- شروع کننده موضوع Abtin 63
- تاریخ شروع
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
Saeed-Moon
Registered User
- تاریخ عضویت
- 23 ژوئن 2013
- نوشته‌ها
- 122
- لایک‌ها
- 56
دمتون گرم بچه ها ما هم استفاده میکنیم
با سلام .استاد آبتین به نظر من مشکل اصلی که درباره جیت کاندو وجود دارد عدم ارایه استراتژی مشخصی در این سبک برای مبارزه است. اما با توجه به مطالبی که شما لطف کردید و ارایه کردید برداشت من این است که در جیت کاندو برای تناسبهای مختلف فدرت وسرعت و یا احتمالا تعداد نفرات استراتژیهای مختلفی مد نظر بوده است بنابراین پیشنهاد من این است که شما فهرست کاملی از تناسبهای مختلف بین سرعت و قدرت و همچنین تعداد مبارزین تهیه کنید و مشخص کنید که دراین سناریوهای مختلف بروس لی و یا ادامه دهدگان بروس لی چه پیشنهادی را ارایه می دهند.
البته من در جایی در مورد منشا تلاش برسلی که الان منبع آن یادم نیست از قول یکی از پسران استاد اییپ من استاد بروس لی در سبک وینگ چان خواندم که بروس لی بعد از ازدواج در آمریکا برای دیدار خانواده خود به هنگ کونگ بر می گردد و با توجه به اینکه او سبک وینگ چان را کامل از طرف استاد اییپ من آموزش ندیده بود برای تکمیل دوره آموزش خود به استادش پیشنهاد می کند که او سبک وینگ چان را به او آموزش دهد و بروس لی در عوض برای او خانه ای خریداری کند با توجه به اینکه این که استاد اییپ من مستاجر بود که با فرهنگ شرقی آن زمان هنگ کونگ که بر اساس احترام بوده است جور در نمی آید و اییپ من پیشنهاد او را رد می کند هر چند که در فرهنگ آمریکایی که بروس لی در آن بود ایرادی نداشت و به همین دلیل هم بروس لی وینگ چان را دیگر در آمریکا آموزش نمی دهد و بسراغ مطالعه آزاد اندیشانه درباره سبکهای مختلف می رود که به جیت کاندو می رسد که البته به نظر می رسد نوعی دفاع شخصی پیشرفته است که بر اساس انتخاب استراتژِی مبارزه بر اساس تفاوت بین قدرت و سرعت وتعداد نفرات بین مبارزین بنا شده است که در سبکهای سنتی این تفاوت بین مبارزین در انتخاب استراتژ ی مبارزه لحاظ نمی شده است.
البته من در جایی در مورد منشا تلاش برسلی که الان منبع آن یادم نیست از قول یکی از پسران استاد اییپ من استاد بروس لی در سبک وینگ چان خواندم که بروس لی بعد از ازدواج در آمریکا برای دیدار خانواده خود به هنگ کونگ بر می گردد و با توجه به اینکه او سبک وینگ چان را کامل از طرف استاد اییپ من آموزش ندیده بود برای تکمیل دوره آموزش خود به استادش پیشنهاد می کند که او سبک وینگ چان را به او آموزش دهد و بروس لی در عوض برای او خانه ای خریداری کند با توجه به اینکه این که استاد اییپ من مستاجر بود که با فرهنگ شرقی آن زمان هنگ کونگ که بر اساس احترام بوده است جور در نمی آید و اییپ من پیشنهاد او را رد می کند هر چند که در فرهنگ آمریکایی که بروس لی در آن بود ایرادی نداشت و به همین دلیل هم بروس لی وینگ چان را دیگر در آمریکا آموزش نمی دهد و بسراغ مطالعه آزاد اندیشانه درباره سبکهای مختلف می رود که به جیت کاندو می رسد که البته به نظر می رسد نوعی دفاع شخصی پیشرفته است که بر اساس انتخاب استراتژِی مبارزه بر اساس تفاوت بین قدرت و سرعت وتعداد نفرات بین مبارزین بنا شده است که در سبکهای سنتی این تفاوت بین مبارزین در انتخاب استراتژ ی مبارزه لحاظ نمی شده است.
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
سلام به شما.
خوش آمدید و ممنون.
به مواردی مختلفی اشاره کردید که نیاز به پاسخهای دقیق دارند. هر چند برخی از این موارد را در صفحات مختلف این تاپیک توضیح داده ام ولی باز هم جای بحث و بررسی وجود دارد. کمی فرصت بدهید بر می گردم و توضیحاتی عرض می کنم.
ghoghnus-toa
Registered User
- تاریخ عضویت
- 24 می 2013
- نوشته‌ها
- 342
- لایک‌ها
- 733
سلام. با اجازه استارتر محترم استاد آبتین، فقط یه نکته کوچیک عرض کنم:
جیت کاندویی که در اون بحث از دفاع شخصی و فنون گلاویزی میشه، جیت کاندوی اصیل نیست! همون jkd concept هست که استاد آبتین تفاوت بین این دو رو پیشتر برامون توضیح دادن که ازشون ممنونیم.
با عرض سلام شما لزوما بر مبحث دفاع شخصی توجه نکنید بلکه بر این موضوع توجه کنید که بروس لی نسبت به بقیه سبکهای سنتی سعی داشت که بر اساس شرایط متفاوت سرعت و قدرت مبارزین دنبال استرا تژیهای متفاوتی باشد(البته این طور که من فهمیدم) که معمولا در دوره های دفاع شخصی به این موضوعات پرداخته می شود.
ghoghnus-toa
Registered User
- تاریخ عضویت
- 24 می 2013
- نوشته‌ها
- 342
- لایک‌ها
- 733
البته قصدم نفی اون قسمت از مطالبتون نبود بلکه استفاده کردیم از نوشته تون. منتظریم استاد آبتین هم نظرشونو در این مورد بیان کنند.
ممنون از شما
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
اینکه تصور می کردید جیت کان دو استراتژی خاصی برای مبارزه ندارد دقیقا به این دلیل است که برای مدت چهل سال عده ای جیت کان دو را به عنوان یک concept یا مفهوم معرفی کرده اند.
آنها با استناد به این گفته ی بروس لی که "جیت کان دو یک سبک نیست"، ادعا می کنند "هر تلاشی برای معرفی جیت کان دو به عنوان روشی خاص و متشکل از تکنیک هایی مشخص برخلاف خواست ابداع کننده ی است."
آنها می گویند جیت کان دو صرفا یک مفهوم و ایده است. شما هر سبکی را که می پسندید و برای خودتان مناسب می بینید، همان را بیاموزید. جیت کان دو یک فرایند تکاملی شخصی است و غیره. شرح جیت کان دو کانسپت در ویکی پدیا:
The JKD Concepts branch, whose proponents include Dan Inosanto, Richard Bustillo, Larry Hartsell; these groups strive to continue the philosophy of individual self-expression through re-interpretation of combat systems through the lens of Jeet Kune Do, under the concept that it was never meant to be a static art but rather an ongoing evolution, and have incorporated elements from many other martial arts into the main fold of its teachings (most notably, grappling and Kali / Escrima material) based on the individual's personal preferences and physical attributes. The entire "system" can be described through a simple diagram, and the concepts can then be applied to a variety of contexts in a "universal" way
بنده در صفحات ابتدایی این تاپیک توضیحاتی عرض کردم پیرامون عقاید فلسفی لی و جملات و اصطلاحاتی که او گاه و بی گاه در توصیف روش مبارزه اش بکار می برد. لگوی جیت کان دو را در نظر بگیرید:
اولین چیزی که به چشم می آید نماد یین و یانگ است که بر گرفته از آیین تائوست. و از جملاتی که در حاشیه دیده می شود این است که:
using no way as way
از هیچ راهی به عنوان راه استفاده نکن.
درک معنای حقیقی این جمله بی آشنایی با ذن بودیسم ممکن نیست. (برای آشنایی بیشتر با این موضوعات پست شماره یازده و دوازده در صفحه اول تاپیک را مطالعه بفرمایید.)
حالا خوب است از زوایای دیگر به تحلیل گفته های بروس لی بپردازیم و ببینیم اینکه جیت کان دو یک سبک نیست دقیقا چه معانی و تلویحاتی دارد. اگر سبک نیست پس چیست و چه ماهیتی دارد؟
لی یکی از مشکلات رایج در هنرهای رزمی را مساله ی "سبک سازی" می دانست. در حالیکه مبارزه ماهیتی پویا و متغیر دارد، سبک ها برداشتی انحصاری، نامنعطف و تغییرناپذیر از مبارزه اند.پیروان هر سبک خاص، نه دغدغه حقیقت که دغدغه سبک را دارند و در واقع، سبک و مقتضیاتش را، وحی منزل و "خود ِ حقیقت" می پندارند.
بروس لی جیت کان دو را "سبک" نمی دانست. چرا که می خواست روش پیشنهادی ِ او، تماما روشی باشد برای جستجو، ردیابی و انطباق با حقیقت. روشی که شما را وادار به تقلید، تکرار و تعصب آگاهانه و ناآگاهانه نمی کند، آزادی عمل و اندیشه تان را سلب نمی کند.
بروس لی جیت کان دو را "سبک" نمی دانست. چرا که می خواست روش پیشنهادی ِ او، تماما روشی باشد برای جستجو، ردیابی و انطباق با حقیقت. روشی که شما را وادار به تقلید، تکرار و تعصب آگاهانه و ناآگاهانه نمی کند، آزادی عمل و اندیشه تان را سلب نمی کند.
او برای ایجاد چنین روشی، آزادانه به بررسی سبک های مختلف پرداخت. از کونگ فوی چینی، جودو، کاراته، بوکس و البته شمشیربازی. همچنین علومی مانند حرکت شناسی و بیومکانیک را مورد مطالعه و بررسی قرار داد و ...
او پس از انجام تحقیقات طولانی، قوانینی برای ضربه زدن، روش مبارزه و غیره تدوین کرد و در نهایت، براساس آن قوانین، تکنیک هایی را طراحی نمود.
برای مثال، اصلی در جیت کان دو وجود دارد به نام Economy of motion: اختصار حرکتی، یا صرفه جویی ِ حرکتی که در کلیه حرکات جیت کان دو رعایت شده است. صرفه جویی حرکتی به این معناست که فرد با صرف کمترین انرژی و زمان، بیشترین تاثیر و کارایی را داشته باشد. براین مبنا، حرکات نباید پیچیدگی داشته باشند. کلیه ی ضربات باید ساده، مستقیم و طبیعی باشند. پیچ و تاب اضافه، حرکات زمان بر و بطور کلی زوائد باید اصلاح و حذف شوند و ...
حالا سوال اینجاست:
فردی که جیت کان دوی اصیل و مورد استفاده ی بروس لی را فرا می گیرد، همان طور که گفته شد، باید بتواند (اجازه دارد) تغییراتی در آن ایجاد کند. اما دقیقا چطور؟ اصلا تغییر یعنی چه؟
فردی که جیت کان دوی اصیل و مورد استفاده ی بروس لی را فرا می گیرد، همان طور که گفته شد، باید بتواند (اجازه دارد) تغییراتی در آن ایجاد کند. اما دقیقا چطور؟ اصلا تغییر یعنی چه؟
در واقع نکته همین جاست. سه نوع تغییر را می توانیم موجه بدانیم:
1. تغییر می تواند در قوانین اولیه ی مورد استفاده ی بروس لی باشد. برای مثال فرد می تواند ادعا کند که اصل ِ اختصار حرکتی که توضیحش در بالا آمد، اساسا اشتباه است و قانون دیگری را جایگزین آن نماید.
2. شق ِ دوم این است که فرد تغییراتی در تکنیک های جیت کان دو ایجاد کند. مثلا بگوید مشت مستقیمی که بوسیله بروس لی ابداع شده است، کارایی لازم را ندارد و من آنرا اصلاح کردم و چنین و چنان.
3. تغییر دیگر می تواند احساس خلاء در تکینک های موجود و افزودن تکینک های جدید به روش بروس لی باشد. فرد می تواند بر اساس تجربیات و صلاحدید شخصی تکینک هایی را به جیت کان دوی خودش بیافزاید. مثلا کسی که در جودو مهارت دارد تعدادی از تکنیک های گلاویزی اش را به جیت کان دو اضافه نماید چرا که تصور می کند، خلائی در جیت کان دوی بروس لی وجود دارد.
هر سه حالت یاد شده مجاز و موجه اند هرچند که حالت اول و دوم عملا محال به نظر می رسند و حالت سوم هم هر چند امکان پذیر است اما زمانی پذیرفتنی است که فرد به درک جامعی از عقاید بروس لی و روش جیت کان دو دست پیدا کرده باشد و با رعایت همه ی جوانب چیزی را اضافه کند.
در اینجا باید به یک مساله حیاتی اشاره کنیم:
در صورتیکه به صلاحدید شخصی مان، یکی از سه تغییر فوق را در جیت کان دوی اصیل بوجود آوردیم و عملا جیت کان دوی جدیدی تولید کردیم، آیا می توانیم آنرا به عنوان "جیت کان دوی بروس لی" به دیگران منتقل کنیم؟
نه! به هیچ وجه.
در صورتیکه به صلاحدید شخصی مان، یکی از سه تغییر فوق را در جیت کان دوی اصیل بوجود آوردیم و عملا جیت کان دوی جدیدی تولید کردیم، آیا می توانیم آنرا به عنوان "جیت کان دوی بروس لی" به دیگران منتقل کنیم؟
نه! به هیچ وجه.
شما مجازید به تغییر، اما معرفی روش ِ شخصی تان به عنوان روش بروس لی نوعی شیادی است و سواستفاده از نام و محبوبیت بروس لی، و اولین نتیجه اش نابودی میراث مردی است که خودش را وقف مطالعه، تمرین و تحقیق در زمینه هنرهای رزمی کرده بود.
جیت کان دوی بروس لی بعنوان دستاورد عمل و اندیشه ی او، باید دست نخورده و سالم باقی بماند و به نسل های بعدی منتقل گردد ...
Last edited:
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
لطفا پست هایی که با نام "مقایسه وینگ چون و جیت کان دو" می نویسم را دنبال کنید. در قسمت بعدی قصد دارم مواردی را توضیح بدهم که پاسخ پرسش شما هم هست.
ممنون
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
بسیار خوشحالم که در این تاپیک، مخاطبی فرهیخته مانند شما دارم. ممنونم که مطالب را با دقت دنبال کرده اید. نمی شود جیت کان دو را صرفا نوعی دفاع شخصی معرفی کرد، تعریف محدودی است. دفاع شخصی یکی از اهداف مورد نظر ماست.
راستی اسم کوچیک شما چی هست ققنوس گرامی؟
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
ماجرایی که نقل کردید، بوسیله ی ایپ چون، پسر ایپ من نقل شده است. اصل مطلب را اینجا مطالعه کنید:
Blog
طی سالهایی که به تحقیق درباره ی هنرهای رزمی چینی می پرداخته ام، یک چیز همیشه مرا آزار می داده است. آنهم مساله ی خیال بافی و داستان سرایی و یا اگر کمی بی پرواتر باشم، دروغ گویی و "خالی بندی" است. متاسفانه زمانی که به بررسی تاریخی سبک های رزمی، زندگی نامه، وقایع و غیره می پردازیم، با انبوهی از داستان های مشکوک و دروغین روبرو می شویم. عادت به داستان سرایی آنچنان در جامعه رزمی چین ریشه دوانده است که حتی وقایع تاریخی سی چهل سال پیش هم به سادگی قابل ردیابی نیستند و همه حقایق تبدیل به معما می شود.
با این مقدمه، بد نیست نگاه دقیق تری داشته باشیم به داستان آقای ایپ چون:
- در سال 1965 بروس لی یک سالی بود که وینگ چون و به طور کلی کونگ فوی چینی را کنار گذاشته بود و مشغول توسعه ی روش شخصی اش جیت کان دو بود. راستش کمی عجیب و دور از ذهن به نظر می رسد که او در آن سال برای تکمیل وینگ چون به ایپ من مراجعه کرده باشد.
- در سال 1965 بروس لی بیست و چهار - پنج ساله بود. جوان بود و هنوز به شهرت نرسیده بود و در نتیجه، فرد متمولی نبود. پیشنهاد خریدن خانه برای ایپ من کمی دور از ذهن به نظر می رسد.
- بروس لی حدودا پنج سال مشغول فراگیری وینگ چون بود و نه سه سال. سالهای پایانی او وینگ چون را تحت نظر شاگرد ارشد ایپ من، Wong Shun Leung آموزش می دید.
- زمانی که لی در هنگ کونگ بود، تبار آلمانی اش کار دستش داد. در واقع او یک چهار آلمانی بود و سه چهارم چینی. کونگ فو برای چینی ها فراتر از یک روش مبارزه یا یک ورزش، یک "مساله ی نژادی" محسوب میشد. اینجا بود که ایپ من به درخواست اطرافیان و شاگردانش، بروس لی را از ادامه ی آموزش وینگ چون محروم کرد. از آن زمان به بعد، لی وینگ چون را زیر نظر Wong Shun Leung ادامه داد. خوب است یادآوری کنم که اهمیت Wong Shun Leung فراتر از سبک وینگ چون است. او برای سالهای متمادی بهترین کونگ فو کار چینی به حساب می آید. بروس لی تا پایان عمر از ونگ بعنوان استادش یاد می کرد و او را بسیار می ستود. درباره جناب ونگ می توانید پیشتر در تاپیک هنرهای رزمی توضیحاتی داده ام:
- زمانی که لی در هنگ کونگ بود، تبار آلمانی اش کار دستش داد. در واقع او یک چهار آلمانی بود و سه چهارم چینی. کونگ فو برای چینی ها فراتر از یک روش مبارزه یا یک ورزش، یک "مساله ی نژادی" محسوب میشد. اینجا بود که ایپ من به درخواست اطرافیان و شاگردانش، بروس لی را از ادامه ی آموزش وینگ چون محروم کرد. از آن زمان به بعد، لی وینگ چون را زیر نظر Wong Shun Leung ادامه داد. خوب است یادآوری کنم که اهمیت Wong Shun Leung فراتر از سبک وینگ چون است. او برای سالهای متمادی بهترین کونگ فو کار چینی به حساب می آید. بروس لی تا پایان عمر از ونگ بعنوان استادش یاد می کرد و او را بسیار می ستود. درباره جناب ونگ می توانید پیشتر در تاپیک هنرهای رزمی توضیحاتی داده ام:
- در سال 1965 چنانچه بروس لی مایل به ادامه ی وینگ چون بوده باشد، طبیعتا به سراغ ونگ می رفت و نه ایپ من. ایپ من یکبار از آموزش به لی سرباز زده بود، طبیعتا باز هم همان مساله نژادی را پیش می کشید و ...
- ایپ چون طی این داستان بروس لی را فردی زیاده خواه معرفی می کند که می خواهد با ایپ من وارد معامله ای ناصحیح بشود. اما ایپ من، در حالیکه شرایط سختی هم دارد، حاضر نیست دانسته هایش را در ازای "مادیات" به بروس لی بفروشد. ایپ من بر طبق گفته ایپ چون، اینطور پاسخ بروس را می دهد که " من نمی توانم به تو چنین قولی بدهم. اولا تو تنها شاگرد من نیستی، ثانیا من به هیچ یک از شاگردانم قول چنین کاری نداده ام، اگر پیشنهاد تو را بپذیرم، به بقیه چه بگویم؟"
با فرض پذیرش داستان آقای ایپ چون، چنین پاسخی از جانب ایپ من دور از ذهن به نظر می رسد. مشکل ایپ من با بروس لی همان "مساله نژادی" بود که توضیح داده شد. ایپ من اگر اینطور منطقی و مبادی آداب و انصاف و اخلاق بود، بروس لی را با آن دلایل بی شرمانه ی نژادی، از ادامه آموزش محروم نکرده بود.
- ایپ چون داستان را اینطور ادامه می دهد که بروس لی زمانی که با مخالفت ایپ من رو برو می شود، به سراغ پسرش یعنی همین آقای ایپ چون می رود و از او می خواهد تا پدرش را راضی کند. اما ایپ چون پاسخ ِ بروس لی را اینطور می دهد: "ما از زمانی که در هنگ کنگ زندگی می کنیم، از خودمان خانه ای نداشته ایم. هر چند داشتن خانه باعث آسایش و راحتی ما می شود، اما در زندگی چیزهایی وجود دارند که با ارزش تر از یک زندگی راحت ِ مادی هستند. تو نمی توانی عقیده ی پدرم را تغییر دهی."
ایپ چون در پایان اضافه می کند که پدرش تا پایان عمر نامی از بروس لی به زبان نیاورد و حتی دوست نداشت دیگران جلوی او از بروس لی حرف بزنند.
دقت کنید این عبارات تا چه حد بی شرمانه هستند. ایپ چون اصلن به روی خودش هم نمی آورد که ایپ من و اطرافیانش طی آن سالها، ظلم بی دلیلی را به بروس لی جوان روا داشته اند. رفتار نژاد پرستانه ی آنها با هر منطقی ناموجه است. بروس لی در عین حال که باید تلاش می کرد فرهنگ چینی را به غرب منتقل نماید، با چینی های متحجر و تنگ نظر هم در جنگ بود.
- از این داستان اینطور بر می آید که بروس لی پس از اینکه از ادامه ی یادگیری وینگ چون بوسیله ایپ من دلسرد شد، راه جدیدی در پیش گرفت و جیت کان دو را بوجود آورد. این مساله اساسا کذب است. ماجرای ابداع جیت کان دو، به مبارزه بروس لی با "ونگ جک من" در سال 1964 بر می گردد. این مبارزه زمانی اتفاق افتاد که اساتید کونگ فو بروس لی را تهدید کردند تا دست از آموزش کونگ فو به خارجی ها بکشد و یا اگر نکشد باید با کونگ فو کار مورد نظر آنها مبارزه کند و پیروز شود. باز هم همان مساله نژادی لعنتی!
***
بعنوان نتیجه باید بگویم بروس لی انسانی صادق، آزاد اندیش، موفق و مترقی بود. متاسفانه این ویژگی ها دشمنان بسیاری برای او دست و پا می کرد. کسانی که به هر طریق تلاش می کرد چهره بدی از او به تصویر بکشند. داستان هایی از این قبیل، حتی امروز هم ساخته می شوند و تمامی ندارند.
جند تا موضوع به نظ من رسید که باشما در میان می گزارم:
1- احتمال دارد منظور بروس لی از نامحدود بودن جیت کاندو به این موضع برگردد که با توجه به تناسبهای گوناگون قدرت و سرعت در مبارزین یک استراتژی یگانه برای یک مبارزه درست نیست و باید استراتژیهای گوناگونی را یک مبارز با توجه به شرایط ذهنی و فیزیکی خود در نظر داشته باشد وبا توجه به نامحدود بودن انسانها روشهای مبارزه هم می تواند گوناگون باشد ولی یک نکته این است که به هرحال باید الگویی برای خلاقیت در مبارزه باشد تا بر اساس آن یک رزمی کار یاد بگیرد بر چه مبنایی خلاقیت ورزی کند.
2- منظ.ر از ذن احتمالا این است که انسانها دنیا را بر اساس باورهای خود که نتیجه تلاش برای زنذده ماندن است دنبال می کنند که این باورها می تواند مانند حجابی باشد که جلوی ذهن انسان برای درک حقیقت را بگیرد مانند رسیدن به نیروانا در آیین بودا کع البته فکر می کنم در فلسفه های جدید هم به این موضوع پرداخته می شود که آیا حقیقت و واقعیت همان چیز است که ما می بینیم و یا نتیجه تحلیل مغز انسان بر روی داده های حواس پنج گانه است.
3- ممکن است که دلیل بروس لی برای ایجاد جیت کاندو یا تحقیق بر روی آن به این دلیل بوده است که وینگ چان در فواصل متوسط و بزرگ در یک مبارزه در برابر حملات سنگین ضعیف بوده باشد که به همین دلیل شاید این موضوع دلیل سرآغاز جستجو وتحقیق بر روی مطالعه استراتژیک در هنر رزمی بوده باشد.
4- سه پیشنهاد دارم:
1-سناریو سازی بر روی مبارزه در شرایط مختلف قدرت و سرعت متفاوت یک مبارزه شود. که البته نمی دانم شاید به کاتا یا فرم منتهی شود که خود نوعی سناریو سازی در سبکهای سنتی است.
2- سبکهای حمله ای مانند ژاچوان و تان تویی که برای مبارزه در فواصل دورتر است انجام گیرد (که البته من این مطلب را بر اساس ایده خودم که در تاپیکی که با عنوان فلسفه متفاوت بودن هنرهای رزمی چیست بیان می کنم)
3- مطالعه ای بر روی سبک تای چی چوان انجام گیرد بر مبنای اینکه استراتژی این سبک که بر اساس واکنش متنوع در مقابل تصمیم متفاوت حریف است چه ارتباطی با جیت کاندو که به عنوان یک سبک چند گانه در استراتژی است ممکن است داشته باشد.
1- احتمال دارد منظور بروس لی از نامحدود بودن جیت کاندو به این موضع برگردد که با توجه به تناسبهای گوناگون قدرت و سرعت در مبارزین یک استراتژی یگانه برای یک مبارزه درست نیست و باید استراتژیهای گوناگونی را یک مبارز با توجه به شرایط ذهنی و فیزیکی خود در نظر داشته باشد وبا توجه به نامحدود بودن انسانها روشهای مبارزه هم می تواند گوناگون باشد ولی یک نکته این است که به هرحال باید الگویی برای خلاقیت در مبارزه باشد تا بر اساس آن یک رزمی کار یاد بگیرد بر چه مبنایی خلاقیت ورزی کند.
2- منظ.ر از ذن احتمالا این است که انسانها دنیا را بر اساس باورهای خود که نتیجه تلاش برای زنذده ماندن است دنبال می کنند که این باورها می تواند مانند حجابی باشد که جلوی ذهن انسان برای درک حقیقت را بگیرد مانند رسیدن به نیروانا در آیین بودا کع البته فکر می کنم در فلسفه های جدید هم به این موضوع پرداخته می شود که آیا حقیقت و واقعیت همان چیز است که ما می بینیم و یا نتیجه تحلیل مغز انسان بر روی داده های حواس پنج گانه است.
3- ممکن است که دلیل بروس لی برای ایجاد جیت کاندو یا تحقیق بر روی آن به این دلیل بوده است که وینگ چان در فواصل متوسط و بزرگ در یک مبارزه در برابر حملات سنگین ضعیف بوده باشد که به همین دلیل شاید این موضوع دلیل سرآغاز جستجو وتحقیق بر روی مطالعه استراتژیک در هنر رزمی بوده باشد.
4- سه پیشنهاد دارم:
1-سناریو سازی بر روی مبارزه در شرایط مختلف قدرت و سرعت متفاوت یک مبارزه شود. که البته نمی دانم شاید به کاتا یا فرم منتهی شود که خود نوعی سناریو سازی در سبکهای سنتی است.
2- سبکهای حمله ای مانند ژاچوان و تان تویی که برای مبارزه در فواصل دورتر است انجام گیرد (که البته من این مطلب را بر اساس ایده خودم که در تاپیکی که با عنوان فلسفه متفاوت بودن هنرهای رزمی چیست بیان می کنم)
3- مطالعه ای بر روی سبک تای چی چوان انجام گیرد بر مبنای اینکه استراتژی این سبک که بر اساس واکنش متنوع در مقابل تصمیم متفاوت حریف است چه ارتباطی با جیت کاندو که به عنوان یک سبک چند گانه در استراتژی است ممکن است داشته باشد.
ghoghnus-toa
Registered User
- تاریخ عضویت
- 24 می 2013
- نوشته‌ها
- 342
- لایک‌ها
- 733
ممنونم از حسن نظر شما استاد آبتین. البته اینا ثمره مطالبی هست که شما لطف کردید و برامون توضیح دادید. کوچیک شما مسلم هستم.
ghoghnus-toa
Registered User
- تاریخ عضویت
- 24 می 2013
- نوشته‌ها
- 342
- لایک‌ها
- 733
یک قسمتی از مطالبی که مطرح کردید در مورد حریف های مختلف و شرایط متفاوت و نقاط ضعف و قدرت گوناگون، در قسمتی از همین تاپیک با موضوع فلسفه یین و یانگ توسط استاد آبتین توضیح داده شده حتما مطالعه بفرمایید خیلی مفید هست. بنده خیلی استفاده کردم. الان اگه پیدا کنم لینکشو میدم.
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
بله موارد دقیق و صحیحی را مطرح فرمودید. از شما سپاس گزارم.
در مورد پیشنهاد شماره یک که فرمودید "سناریویی برای مبارزه در نظر گرفته بشود"، باید عرض کنم که چنین مبحثی تقریبا در جیت کان دو وجود دارد که به "پنج روش حمله" معروف است. پنج روش حمله در واقع، نوعی دسته بندی برای روش های حمله هستند و نه پنج نوع "تکنیک". بزودی درباره اش صحبت خواهیم کرد.
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
ghoghnus-toa
Registered User
- تاریخ عضویت
- 24 می 2013
- نوشته‌ها
- 342
- لایک‌ها
- 733
معمولا توی کمیته های کیوکوشین و بعضا توی مبارزات بوکس و مایاناهای توآ و مسابقات ساندا و ... سینه ی مبارز به طرف حریف قرار میگیره، یعنی به قول خودمون دوشانه گارد میگیریم. ولی معمولا در مبارزات بروس لی با دست خالی، لی بصورت یک شانه بطرف حریف قرار میگیره. حالتی که معمولا ما بهش میگیم حالت استراحت. در این حالت با اینکه کمترین سطح مقطع رو با حریف داریم ولی با ریسک هایی همراهه، از جمله اینکه همیشه ران و زانوی شما زیر ضرب ساق حریف قرار داره. بهمین دلیله که در جیت کان دو استفاده از تکنیک های متوقف کننده و به شکلی تکنیک های "حمله تو حمله" اهمیت فوق العاده ای داره. درسته استاد آبتین؟
trian
Registered User
- تاریخ عضویت
- 27 فوریه 2011
- نوشته‌ها
- 2,086
- لایک‌ها
- 2,885
به نظر من داشتن یک استراتژی مشخص در غالب فرم چندان مفید به فایده نیست و دست و پاگیر هم هست ، مبارزه ، مبتنی بر خلاقیت فایتر هست در جیت کاندو هم ضربات ساده و کاربردی به بهترین نقاط استفاده میشه ضمن اینکه روش های حمله در این سبک مختلف هست .
تغییر و پرکردن خلا در یک سبک هم اول منوط به شناخت کامل و 100درصدی سبک هست که در سبکی مثل جیت کاندو کار سختیه به علاوه مهارت و شناخت کامل از سبک جایگزین که اونوقت هم سبکی ترکیبی و جدید به وجود میاد که دیگه سبک اول نیست .
به نظر من که شاید هم اشتباه باشه استفاده از چند سبک در کنار هم کار جالبی نیست حتی اگه اون سبک محدود باشه که این فلسفه هنرهای رزمیست به طور مثال تکواندو تکواندو هست ، سبکی بر مبنای حرکات پا و استفاده در فواصل دور چنانچه مبارزین، در این سبک برای جلوگیری از امتیاز به حریف یا اتلاف و کاهش هجوم حریف در فاصله نزدیک همدیگر رو میگیرن ، در حالیکه کیک بوکس و سانشو بیشتر مبنا ، مبارزه در فاصله نزدیک هست بر خلاف تکواندو چنانچه فایتر اقدام به گرفتن حریف کنه اخطار و امتیاز منفی در پی داره ، حالا به نظر من نمیشه به خاطر استفاده از فواصل دور و نزدیک ،تکواندو و کیک بوکس رو با هم ترکیب کرد که سبکی جدید و مثلا کاملتری داشته باشیم
تغییر و پرکردن خلا در یک سبک هم اول منوط به شناخت کامل و 100درصدی سبک هست که در سبکی مثل جیت کاندو کار سختیه به علاوه مهارت و شناخت کامل از سبک جایگزین که اونوقت هم سبکی ترکیبی و جدید به وجود میاد که دیگه سبک اول نیست .
به نظر من که شاید هم اشتباه باشه استفاده از چند سبک در کنار هم کار جالبی نیست حتی اگه اون سبک محدود باشه که این فلسفه هنرهای رزمیست به طور مثال تکواندو تکواندو هست ، سبکی بر مبنای حرکات پا و استفاده در فواصل دور چنانچه مبارزین، در این سبک برای جلوگیری از امتیاز به حریف یا اتلاف و کاهش هجوم حریف در فاصله نزدیک همدیگر رو میگیرن ، در حالیکه کیک بوکس و سانشو بیشتر مبنا ، مبارزه در فاصله نزدیک هست بر خلاف تکواندو چنانچه فایتر اقدام به گرفتن حریف کنه اخطار و امتیاز منفی در پی داره ، حالا به نظر من نمیشه به خاطر استفاده از فواصل دور و نزدیک ،تکواندو و کیک بوکس رو با هم ترکیب کرد که سبکی جدید و مثلا کاملتری داشته باشیم
چند نکته :
1- فرم نشانه چگونگی استفاده از فنون رزمی در برابر حریف واقعی است تا اجرای این فنون در حین یک مبارزه واقعی بشکل ناخود آگاه و غیر ارادی اجرا شود
2- هنر رزمی برای مسابقه ها طراحی نشده اند بلکه برای مبارزه برای مرگ وزندگی طراحی شده اند .مگر شما در مبارزه برای مرگ وزندگی وقتی به نزدیکی حریف می رسید حریفتان را بقل می کنید و می گویید استوپ استوپ بروید عقب تا من بتوانم از ضربه پایه خود استفاده کنم اگر فلسفه واقعی تکواندو را در شرایط مرگ وزندگی می خواهید باید آنرا در کاتاهای تکواندو بیابید که بعد از اجرا و مطالعه آن می بینید که همان استراتژی کاراته را در مبارزات واقعی دارد.
ودر ضمن همان طور که گفتم احتمالا بروس لی می خواسته است فنون وینگ چان را گسترش دهد تا بتواند مبارزه مطمئنی را در فواصل دورتر اجرا کند