حالات و احوالات کنونی خود را با شعر بیان کنید.

[ibest]

یکی انفرادی شده زندگیش
یکی باخت داده پای سادگیش
یکی هرچی هست با دلش صادقه
یکی عاشقه عشقشم عاشقه
خدا چوب لای چرخ کارم نکن
خدا خسته ام صبح بیدارم نکن

 

[AMD.POWER]

هميشه منتظرت هستم
خيال مي کنم پشت در ايستاده اي و در ميزني
اينقدر اين در کهنه را باز و بسته کرده ام که لولايش شکسته است
لولاي شکسته در را عوض ميکنم
انگار کسي در ميزند
در را باز مي کنم و در خيالم تو را مي بينم که پشت در ايستاده اي
مي گويم :
بانو خوش آمدي
ولي تو نيستي
پشت در تنهاييست
در را مي بندم و باز دوباره باز ميکنم
ولي هنوز هم نيستي
اينقدر باز ميکنم و مي بندم که لولاي در دوباره مي شکند
کاش مي آمدي
مي دانم چشم خسته ام بسته خواهد شد
قلبم خسته ام خواهد ايستاد
ولي تو نخواهي آمد
بانو
بانو
بانو جان
تا آخر عمر فقط همين خواهد بود
من و در و لولاي شکسته
و حسرت ديدار تو
فقط همين

کيکاووس ياکيده

 

[kyle]

این روزها

کسی حوالی من

پرسه نخواهد زد

بغضم شبیه نارنجکیست

که عمل نکرده باشد

اما تو با خنده هایت

مرا خنثی می کنی.

دانیال رحمانیان

 

[ibest]

ﻳﮏ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﻴﺮﻡ ﻭ ﺳﻬﻢ ﺗﺒﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
<ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡ، ﺩﺍﺭﻡ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﺟﺎﻧﻮﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺑﯽ ﺧﻴﺎﻝ ﺍﺯ ﺭﻧﺞ ﻓﺮﻳﺎﺩﻡ ﺗﺮﺩّﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
<ﺑﺎﻋﺚ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺦ ﺭﻫﮕﺬﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﻻﻝ ﺧﻮﺩ ﺣﺲ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ
<ﻫﻢ ﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﻫﻢ ﮐﻼﻡ ﮐﻮﺭ ﻭ ﮐﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻧﻴﺴﺖ، ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
<ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﺜﻞ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺍﻻﺛﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻃﺮﺯ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ
<ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ﺳﺮ ﻓﺼﻞ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ!
نجمه زارع

 

[AMD.POWER]

دانه هاي باران با شيشه پنجره ها ، ترانه دارد
در اجاق من آتشي ، در چشمان من زبانه دارد
بسته هر دري ، خفته هر کسي ، خانه دارد
شب سمج مي نمايد و دل ، بهانه دارد
دل هواي او ، دل هواي من
دل هواي بانگ عاشقانه دارد
آن پرستو از درياها
بار غم به دل
رفت و کس ندانم که از او ، نشانه دارد
بنگر اي بهار دير رس که شاخه ها
جوانه دارد
پشت پنجره ها باد رهگذر ، ترانه دارد

سياووش کسرايي

 

[ibest]

افسوس که از عشق خبر دار نبودیم
ما لایق انجام چنین کار نبودیم
صد حادثه عشق در این دهکده رخ داد
ما شاهد این حادثه یک بار نبودیم
در خاک تنیدیم امید دل خود را
همسایی احساس خود انگار نبودیم
خواب تبر آشفته خود دست دلم را
ای کاش در این باغ سپیدار نبودیم
آن شب که شهاب از افق آینه پر زد
عیب از دل ما بود که بیدار نبودیم

 

[ibest]

ماییم و چند خاطره از جنس یک گناه
ماییم و چند سطر پریشانی سیاه
پیوند می خورند تمام دقیقه ها
با گریه های در به دری، آه پشت آه
آن قصه سالهاست به پایان رسیده است
ما را رها نمی کند این بغض گاه گاه
من سالهاست پیش خودم فکر می کنم
چیزی نبود عشق بجز چند اشتباه
ما را به این امید که راهی نمانده است
تنها گذاشتند رفیقان نیمه راه
"ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد "
ایمان بیاوریم به "ما هیچ، ما نگاه"

 

[AMD.POWER]

موجيم و وصل ما ، از خود بريدن است
ساحل بهانه اي است ، رفتن رسيدن است
تا شعله در سريم ، پروانه اخگريم
شمعيم و اشك ما ، در خود چكيدن است
ما مرغ بي پريم ، از فوج ديگريم
پرواز بال ما ، در خون تپيدن است
پر مي كشيم و بال ، بر پردهي خيال
اعجاز ذوقها ، در پر كشيدن است
يا هيچ نيستيم ، جز سايه اي ز خويش
آيين آينه ، خود را نديدن است
گفتي مرا بخوان ، خوانديم و خامشى
پاسخ همين تو را ، تنها شنيدن است
بي درد و بي غم است ، چيدن رسيده را
خاميم و درد ما ، از كال چيدن است

قيصر امين پور

 

[ibest]

حسرت دیدار تو در خاطرم جا مانده است
آن نگاه گاه گاهت وه چه زیبا مانده است

روزهای انتظارم را تو پایانی بیا
باز هم احساس من تنهای تنها مانده است

ای دو دست آشنا بر شانه های خسته ام
نغمه لالایی ات در اوج معنا مانده است

می روی از خاطرات سبز من اما کجا
طعم طبع واژه ات در بغض من جا مانده است

رفتی و چشمان من در رد پایت گم شدند
بی حضورت پیکرم بی خشم اینجا مانده است

منتظر می مانم اینجا تا بیایی خوب من
گرچه از عمرم همین امروز و فردا مانده است

 

[AMD.POWER]

تمامي چيزهايي که دوست مي دارم از آن من نيست
دريا از آن من نيست
پاييز از آن من نيست
عشقت از آن من نيست
تنها زخمم از آن من است
خياباني که مرا به سوي مرگ زيبايم
با وباي خاطره سوق مي دهد

غاده السمان

 

[ibest]

ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺳﺨﺖ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ
<ﮔﺎﻫﯽ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ
ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﻕ ﻳﮏ ﻧﮕﺎﻩ
<ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺗﻮ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ
ﮔﻔﺘﻢ: ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺷﺪﻡ....
<ﮔﻔﺘﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ ﭼﻪ ﺫﻫﻨﻴﺘﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ!
ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺑﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ، ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ
<ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﺍﺟﺒﺎﺭﯼ، ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ
ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻋﺸﻖ
<ﻳﮏ ﻋﻤﺮ ﺭﻳﺨﺖ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ ﺁﻭﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ
ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭘﻴﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻢ ﺩﺭﺩ ﻣﻴﮑﺸﻨﺪ
<ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﻮﻡ - ﻋﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ -

نجمه زارع

 

[ibest]

ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩٔ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺧﻴﺎﻝ
<ﺧﻨﺪﻩ ﺯﺩ ﭼﺸﻢ ﮔﻨﺎﻩ ﺁﻣﻮﺯﺕ
ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﺩﻝ
<ﺣﺴﺮﺕ ﺑﻮﺳﻪٔ ﻫﺴﺘﯽ ﺳﻮﺯﺕ

<
ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﻳﮏ ﻣﺸﺖ ﻫﻮﺱ
<ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﻳﮏ ﻣﺸﺖ ﺍﻣﻴﺪ
ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﭘﺮﺗﻮ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩٔ ﻋﺸﻖ
<ﮐﻪ ﺯ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺗﺎﺑﻴﺪ

<
ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﻴﺎﻝ
<ﺻﻮﺭﺕ ﺷﺎﺩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﻘﺶ ﻧﻤﻮﺩ
ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺖ ﻫﻮﺱ ﻣﺴﺘﯽ ﺭﻳﺨﺖ
<ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻋﻄﺶ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﻮﺩ

<
ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺖ
<ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺩﻟﺖ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪٔ ﻋﺸﻖ
ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺳﻴﺎﻩ
<ﻧﮕﻬﯽ ﺗﺸﻨﻪ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪٔ ﻋﺸﻖ

<
ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﺑﻮﺳﻪ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﺩﺍﻉ
<ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﺷﻌﻠﻪٔ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ
ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﺧﻨﺪﻩٔ ﺑﻴﺮﻧﮓ ﻭ ﺧﻤﻮﺵ
<ﮐﻪ ﺳﺮﺍﭘﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺳﻮﺧﺖ

<
ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ
<ﻋﺸﻘﯽ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﻮﻣﻴﺪﯼ ﻭ ﺩﺭﺩ
ﻧﮕﻬﯽ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩٔ ﺍﺷﮏ
<ﺣﺴﺮﺗﯽ ﻳﺦ ﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩٔ ﺳﺮﺩ

<
ﺁﻩ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯ ﺑﺴﻮﻳﻢ ﺁﻳﯽ
<ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﮐﻒ ﻧﺪﻫﻢ ﺁﺳﺎﻧﺖ
ﺗﺮﺳﻢ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﻠﻪٔ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩٔ ﻋﺸﻖ
<ﺁﺧﺮ ﺁﺗﺶ ﻓﮑﻨﺪ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺖ

فروع فرخزاد

 

[helia999]

ای غنچه خندان چرا خون در دل ما میکنی
خاری به خود می بندی و ما را ز سر وا میکنی

از تیر کجتابی تو آخر کمان شد قامتم
کاخت نگون باد ای فلک با ما چه بد تا میکنی

ای شمع رقصان با نسیم آتش مزن پروانه را
با دوست هم رحمی چو با دشمن مدارا میکنی

با چون منی نازک خیال ابرو کشیدن از ملال
زشت است ای وحشی غزال اما چه زیبا میکنی

امروز ما بیچارگان امید فردائیش نیست
این دانی و با ما هنوز امروز و فردا میکنی

ای غم بگو از دست تو آخر کجا باید شدن
در گوشه میخانه هم ما را تو پیدا میکنی

ما شهریارا بلبلان دیدیم بر طرف چمن
شورافکن و شیرین سخن اما تو غوغا میکنی

(شهریار)

 

[ibest]

رفته تصویرت ولی با من صدایت مانده‌است
مثل لک قاب بر دیوار جایت مانده‌است

من دلم دریاست، موسا باش! حتا برنگرد
تا نبینی بر تن من رد پایت مانده‌است

عشق آن روزی که ما را آشنا می‌کرد، گفت
کاش فردا هم ببینی آشنایت مانده‌است!

ماهی و افسوس با هر برکه قسمت می‌کنی
خاطراتی را که از دریا برایت مانده‌است

«کی تو را از یاد خواهم برد؟» گفتم؛ عشق گفت
بی‌نهایت، بی‌نهایت، بی‌نهایت مانده‌است

 

[ALINHO]

این هم از یک عمر مستی کردنم
سالها شبنم پرستی کردنم
ای دلم زهر جدایی را بخور
چوب عمر باوفایی را بخور
ای دلم دیدی که ماتت کرد و رفت
خنده ای بر خاطراتت کرد و رفت
من که گفتم این بهار افسردنیست
من که گفتم این پرستو رفتنیست
آه عجب کاری به دستم داده دل
هم شکست و هم شکستم داده دل

 

[ibest]

رفته تصویرت ولی با من صدایت مانده‌است
مثل لک قاب بر دیوار جایت مانده‌است

من دلم دریاست، موسا باش! حتا برنگرد
تا نبینی بر تن من رد پایت مانده‌است

عشق آن روزی که ما را آشنا می‌کرد، گفت
کاش فردا هم ببینی آشنایت مانده‌است!

ماهی و افسوس با هر برکه قسمت می‌کنی
خاطراتی را که از دریا برایت مانده‌است

«کی تو را از یاد خواهم برد؟» گفتم؛ عشق گفت
بی‌نهایت، بی‌نهایت، بی‌نهایت مانده‌است



با استفاده از نرم افزار شعر نو

 

[AMD.POWER]

ای نسیم صبحدم ، یارم کجاست ؟
غم ز حد بگذشت ، غم‌خوارم کجاست ؟
وقت کارست ای نسیم ، از کار او
گر خبر داری ، بگو دارم کجاست ؟
خواب در چشمم نمی‌آید به شب
آن چراغ چشم بیدارم کجاست ؟
بر در او از برای دیدنی
بارها رفتم ، ولی بارم کجاست ؟
دوست گفت ، آشفته گرد و زار باش
دوستان آشفته و زارم ، کجاست ؟
نیستم آسوده از کارش دمی
یارب ، آن آسوده از کارم کجاست ؟
تا به گوش او رسانم حال خویش
ناله های اوحدی‌وارم کجاست ؟

اوحدی مراغه ای

 

[ibest]

خوش گرفتي از من بيدل سراغ
ياد من كن تا سوزد اين چراغ
خائفي جان بر تو هم از من درود
داروي غمهاي من شعر تو بود
اي ز جام شعر تو شيراز مست
پيش
حافظ بينمت جامي به دست
طبع تو آنجا كه پر گيرد به اوج
مي زند دريا در آغوش تو موج
پيش اين آزرده جان بسته به لب
شكوه از شيراز كردي اي عجب

 

[ibest]

گر از جفای تو روزی دلم بیازارد
کمند شوق کشانم بصح بازآرد

زدرد عشق تودوشم امید صبح نبود
اسیر هجر چه تاب شب دراز آرد

ولی عجب نبودگربسوخت زآتش عشق
چه جای موم که فولاد در گداز آرد

 

[AMD.POWER]

بالاتر از سکوت

از کرانه ی دور سحر گذشت
و چهره ی جوانی اش اندوه را پریشان کرد
بالاتر از سکوت
پرواز کرد
- با بال های شکفته روح -
و از گور همیشه ی دنیا گذشت
آنک!
هیاهوی عاشقانه ی طبل ها !
که موسیقی ِ بهار ِ شکسته ی جوانی ِ او را
خاموش فریاد می کنند
شهرام شاهرخ تاش