زیبا ترین شعرهایی که تا به حال خواندید یا شنیدید

[R.jahanfar]

عشق بازی کار فرهاد است وبس...........
دل به شیرین داد ودیگر هیچکس............
مهر امروزی فریبی بیش نیست............
مانده ام حیران که اصل عشق چیست..........

 

[R.jahanfar]

کوچه ای بودنامش معرفت..........
ساکنینش بامرام از هرجهت.........
گرچه بن بست بود مثل قلب من...........
آخرین خانه تو بودی خوب من.........

 

[R.jahanfar]

عاشقی با قلب من بیگانه شد.........
خنده از لب رفت ویک افسانه شد.........
حس وحالی بعد عشق آمدپدید..........
بعد آن شب زندگی غمخانه شد

 

[R.jahanfar]

ترسم آخر زغم عشق تو دیوانه شوم......
بیخود از خود شوم وراهی میخانه شوم.....
آنقدر باده بنوشم که شوم مست وخراب..........
نه دگر دوست شناسم نه دگر جام شراب......

 

[equinoxx]

دلم عجیب گرفته است.
وهیچ چیز،
نه این دقایق خوشبو،‌كه روی شاخه ی نارنج می شود خاموش،
نه این صداقت حرفی، كه در سكوت میان دو برگ این گل شب بوست...
نه ، هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف
نمی رهاند...
دلم عجیب گرفته است.
خیال خواب ندارم
كجاست جای رسیدن،
و پهن كردن یك فرش
و بی خیال نشستن
و گوش دادن به صدای شستن یك ظرف زیر شیر مجاور؟
در كدام بهار
درنگ خواهی كرد
و سطح روح ، پر از برگ سبز خواهد شد؟
دلم عجیب گرفته است...

 

[ibest]

من اگر دختر نفرین شده تقدیرم
اگر از راز جهان وارث یک احساسم
تو همان ادمک چوبی پیمان شکنی
که فقط لایق اتش زدنی

 

[ibest]

ديروزها كسي را دوست ميداشتي
اين روزها دلتنگي....تنهايي
تمام عمر ما به همين سادگي گذشت

 

[ufomax]

عاقبت خاک شود حسن جمال من و تو
خوب و بد میگذرد وای به حال من و تو
قرعه امروز به نام من و فردا دگری
میخورد تیر اجل بر پر و بال من و تو
مال دنیا نشود سد ره مرگ کسی
گیرم که کل جهان باشد از آن من و تو

 

[R.jahanfar]

بگیر این گل از من یاد بودی...........
که تنها لایق این گل تو بودی...........
فراوان آمدند این گل بگیرند...........
ندادم چون عزیز من توبودی...............

 

[R.jahanfar]

گفتمش کشتی مرا بر گردنت خون من است

گفت از جان بگذرد آن کس که مفتون من است


گفتمش با بوسه کردی زخود بیخود مرا

گفت این خاصیت لبهای میگون من است

 

[Hoseinm]

مرگ
من شعر مرگ را برای لبانم خواستم
و همه آنها آهنگ بد نوای زندگی را نعره میزدند
کویر لبهایم
سکوت اشکهایم
زندان سینه‌ام
پاهای لرزانم
من یک انسانم
مثل همه آنها٬ مثل تو......

 

[Hoseinm]

چرا از مرگ می ترسید ؟

چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید ؟

چرا آغوش گرم مرگ را افسانه می دانید ؟

مپندارید بوم نا امیدی باز

به بام خاطر من میکند پرواز

مپندارید جام جانم از اندوه لبریز است

مگویید این سخن تلخ و غم انگیز است

مگر می ، این چراغ بزم جان مستی نمی آرد

مگر این می پرستی ها و مستی ها

برای یک نفس آسودگی از رنج هستی نیست ؟

مگر افیون افسونکار

نهال بیخودی را در زمین جان نمی کارد

مگر دنبال آرامش نمی گردید

چرا از مرگ می ترسید ؟

کجا آرامشی از مرگ خوشتر کس تواند دید

می و افیون فریبی تیز بال وتند پروازند

اگر درمان اندوهند

خماری جانگزا دارند

نمی بخشند جان خسته را آرامش جاوید

خوش آن مستی که هوشیاری نمیبیند

چرا از مرگ می ترسید ؟

چرا آغوش گرم مرگ را افسانه میدانید ؟

بهشت جاودان آنجاست

گر آن خواب ابد در بستر گلوی مرگ مهربان آنجاست

سکوت جاودانی پاسدار شهر خاموشی است

همه ذرات هستی محو در رویای بیرنگ فراموشی است

نه فریادی ، نه آهنگی ، نه آوایی

نه دیروزی ، نه امروزی ، نه فردایی

جهان آرام و جان آرام

زمان در خواب بی فرجام

خوش آن خوابی که بیداری نمیبیند !

سر از بالین اندوه گران خویش بردارید

در این دنیا که هر جا هر که را زر در ترازو زور در بازوست

جهان را دست این نامردم صد رنگ بسپارید

که کام از یکدگر گیرند و خون یکدگر ریزند

درین غوغا فرو مانند و غوغا ها بر انگیزند

سر از بالین اندوه گران خویش بردارید !

همه بر آستان مرگ راحت سر فرود آرید

چرا آغوش گرم مرگ را افسانه میدانید ؟

چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید ؟

چرا از مرگ می ترسید ؟
فریدون مشیری

 

[Hoseinm]

شیرین لبی شیرین تبـار
مست و مـی آلود و خمار
مـه پـاره ای بی بند و بار
بـا عشوه های بی شمار
هم کرده یـــاران را ملـول

هـم بــرده از دلهــــا قـــرار
مجموع مـه رویـــان کنــار
تـو یــار بــی همتـــا کنــار
زلفت چو افشان میکنی
مــا را پریشـــان میکنــی
آخــر من از گیســوی تــو

خـود را بیاویــــزم بــــه دار
یاران هــوار ، مردم هــوار

از دست این بی بند و بار
از دست این دیـوانــــه یار

از کـــف بــــدادم اعتبــــار
می میزنـم ، می میزنـم

جـــام پیاپــی می زنــــم
هی میزنم هی میزنم بی اختیار
کندوی کامت را بیار، بر کام بیمارم گذار
تا جان فزاید جان تو
بر جان این دلخسته بشکسته تار

 

[Hoseinm]

آن دم که مــــرا مــــی زده بـر خـــاک سپــارید

زیـــــر کفنــــــم خمــــــره ای از بـــــاده گذاریـد
تــــا در سفـــــر دوزخ از ایــن بــــــاده بنوشـــم
بـــــر خــاک مـن از ساقــــه انگـــــور بکــاریــــد...

 

[Hoseinm]

دردهای من
جامه نیستند

تا ز تن در آورم

چامه و چکامه نیستند

تا به رشته ی سخن درآورم

نعره نیستند

تا ز نای جان بر آورم

دردهای من نگفتنی

دردهای من نهفتنی است

دردهای من

گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست

درد مردم زمانه است

مردمی که چین پوستینشان

مردمی که رنگ روی آستینشان

مردمی که نامهایشان

جلد کهنه ی شناسنامه هایشان

درد می کند

من ولی تمام استخوان بودنم

لحظه های ساده ی سرودنم

درد می کند

انحنای روح من

شانه های خسته ی غرور من

تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است

کتف گریه های بی بهانه ام

بازوان حس شاعرانه ام

زخم خورده است

دردهای پوستی کجا؟

درد دوستی کجا؟

این سماجت عجیب

پافشاری شگفت دردهاست

دردهای آشنا

دردهای بومی غریب

دردهای خانگی

دردهای کهنه ی لجوج

اولین قلم

حرف حرف درد را

در دلم نوشته است

دست سرنوشت

خون درد را

با گِلم سرشته است

پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟

درد

رنگ و بوی غنچه ی دل است

پس چگونه من

رنگ و بوی غنچه را ز برگهای تو به توی آن جدا کنم؟

دفتر مرا

دست درد می زند ورق

شعر تازه ی مرا

درد گفته است

درد هم شنفته است

پس در این میانه من

از چه حرف می زنم؟

درد، حرف نیست

درد، نام دیگر من است
شاعر : زنده یاد قیصر امین‌پور

 

[Hoseinm]

به سراغ من اگر می آیی دگر آسوده بیا، چند وقتی ست که فولاد شده،

چینی نازک تنهایی من . . .​

 

[ibest]

آن کس که بداند و بداند که بداند / اسب شرف از گنبد گردون بجهاند
آن کس که بداند و نداند که بداند / بيدارش نماييد که بس خفته نماند
آن کس که نداند و بداند که نداند / لنگان خرک خويش به منزل برساند
آن کس که نداند و نداند که نداند / در جهل مرکب ابدالدهر بماند

 

[Hoseinm]

آندم که با تو باشم یک سال هست روزی

واندم که بی تو باشم یک لحظه هست سالی

 

[Hoseinm]

بدون تو سنگم

کنار تو ابرم

بیا تا گریه کنم

سر اومده صبرم


نه گریه مونده برام

نه خنده مونده برام

فقط یه آشوب

کشنده مونده برام...

 

[Hoseinm]

شادم که در شرار تو می سوزم

شادم که در فراق تو می گریم

شادم که بعد وصل تو باز اینسان

در عشق بی زوال تو می گریم