korosh bozorg
Registered User
- تاریخ عضویت
- 9 ژانویه 2005
- نوشته‌ها
- 294
- لایک‌ها
- 7
برگرفته شده از تارنگار: تاریخ, جشنها و زبان پارسی
http://ariapars.persianblog.ir/
جشن شهریورگان
می دانیم که در ایران پیش از اسلام, هر روز ِ ماه, نامی ویژه و جدا داشته است. ولی دیدگاهی که بر این پایه, وجود هفته را در ایرانی باستان رد می کند –آنچنان که شماری به بی راهه رفته اند- درست به نظر نمی آید! ایشان به همین انگیزه ی نادرست, جشن سوری را نیز غیر ایرانی و بدون پیشینه ی کهن می انگارند و... به هر روی نشانه هایی وجود دارد که وجود بخش بندی هفت گانه را در روزهای ماه, در ایران باستان آشکار می کند.
هر آینه روز چهارم هر ماه را ایرانیان, «شهریور» نام داده اند. پس روز چهارم از شهریورماه، زمان برپایی جشن شهریورگان است, همان گونه که روز فروردین, از ماه فروردین را جشن فروردینگان و روز مهر, از مهرماه را جشن مهرگان و... نامیده و جشنی برپا می شود.
جشن شهریورگان از دسته ی جشن های آتش(سده, سوری و...) و همپیوند است با امشاسپند توانمند خَشترا/ شهریور/ پادشاهی(اوستایی=خْـشَـتْـرَه وَئیریَـه). این فرشته در زمین پاسدار زر و سیم و دیگر فلزات و نماد جوانمردی و دستگیری از فروافتادگان و سُستان است و در فرازمین، نماد قدرت و توانمندی/نیروی شاهی ِ برگرفته از خداست. همچنین این فرشته! همپیوند با –چنانکه از نامش آشکار است(پارسی باستان=خشایَثی یَ)– پادشاهی و بی گمان فرٌ شاهان دادگر است.
این جشن به وارونه ی جشنهای ملی؛ امروز ریختاری مذهبی دارد و همچون دیگر جشن های ملی (نوروز, سده, سوری و...) همگانی نیست و بیشتر در میان زرتشتیان گرمی دارد. ولی با توجه به پیوند میان این جشن و پادشاهان و جنبه ی ملی ِ پیوند دادن شاه و خدا در میان ایرانیان, می توان انگاشت که این جشن نیز جشنی ملی و فرامذهبی بوده که امروز در پی رویدادهایی کاملا ریختی مذهبی به خود گرفته است.
.هر گونه برداشت از نوشته های این تارنگار، تنها با ذکر نام نویسنده و نشانی تارنگار مجاز میباشد*
http://www.persianblog.ir/posts/?weblog=ariapars.persianblog.ir&postid=7210541
http://ariapars.persianblog.ir/
جشن شهریورگان
می دانیم که در ایران پیش از اسلام, هر روز ِ ماه, نامی ویژه و جدا داشته است. ولی دیدگاهی که بر این پایه, وجود هفته را در ایرانی باستان رد می کند –آنچنان که شماری به بی راهه رفته اند- درست به نظر نمی آید! ایشان به همین انگیزه ی نادرست, جشن سوری را نیز غیر ایرانی و بدون پیشینه ی کهن می انگارند و... به هر روی نشانه هایی وجود دارد که وجود بخش بندی هفت گانه را در روزهای ماه, در ایران باستان آشکار می کند.
هر آینه روز چهارم هر ماه را ایرانیان, «شهریور» نام داده اند. پس روز چهارم از شهریورماه، زمان برپایی جشن شهریورگان است, همان گونه که روز فروردین, از ماه فروردین را جشن فروردینگان و روز مهر, از مهرماه را جشن مهرگان و... نامیده و جشنی برپا می شود.
جشن شهریورگان از دسته ی جشن های آتش(سده, سوری و...) و همپیوند است با امشاسپند توانمند خَشترا/ شهریور/ پادشاهی(اوستایی=خْـشَـتْـرَه وَئیریَـه). این فرشته در زمین پاسدار زر و سیم و دیگر فلزات و نماد جوانمردی و دستگیری از فروافتادگان و سُستان است و در فرازمین، نماد قدرت و توانمندی/نیروی شاهی ِ برگرفته از خداست. همچنین این فرشته! همپیوند با –چنانکه از نامش آشکار است(پارسی باستان=خشایَثی یَ)– پادشاهی و بی گمان فرٌ شاهان دادگر است.
این جشن به وارونه ی جشنهای ملی؛ امروز ریختاری مذهبی دارد و همچون دیگر جشن های ملی (نوروز, سده, سوری و...) همگانی نیست و بیشتر در میان زرتشتیان گرمی دارد. ولی با توجه به پیوند میان این جشن و پادشاهان و جنبه ی ملی ِ پیوند دادن شاه و خدا در میان ایرانیان, می توان انگاشت که این جشن نیز جشنی ملی و فرامذهبی بوده که امروز در پی رویدادهایی کاملا ریختی مذهبی به خود گرفته است.
.هر گونه برداشت از نوشته های این تارنگار، تنها با ذکر نام نویسنده و نشانی تارنگار مجاز میباشد*
http://www.persianblog.ir/posts/?weblog=ariapars.persianblog.ir&postid=7210541
