اینم لزومن جواب نمیده
بله از ایشون بپرسید ایشون حداقل 100 تجربه موفق در شراکت و حداقل 100 تجربه راکت ناموفق دارند در من ایشون دانشجوی دکترای اقتصاد در خارج کشور هستند و چند دکترا در بهشتی و شریف دارند!!
الان لابد اون دوستمون هم یه تیکه به شما میندازن باز تو پی تی دعوا شد
الان لابد اون دوستمون هم یه تیکه به شما میندازن باز تو پی تی دعوا شد
برای کار بزرگ لزوما باید شریک داشته باشید. هم برای مدیریت کار، هم برای افزایش توان مالی و از همه مهمتر برای تقسیم ریسک ... اتفاقا جالب اینجاست که در شراکت های بزرگ، کمتر مشکل پیش میاد
. مثلا یه شرکت تعاونی که 20 نفر سهامدار داره، کمتر از 2 نفر که با هم یه مغازه میزنن، احتمال فروپاشی داره
خب بحث سر همین موضوع هست ما وقتی به بزرگان نگاه می کنیم همه شریک داشتن واقعیت اینه که شما وقتی کارتون گسترده میشه مجبورید افرادی رو وارد تیم خودتون کنید تا هم بتونید بخش های مختلف شرکت رو پوشش بدین و هم تقسیم کار بشه اما موردی که همیشه ایجاد مشکل کرده و می کنه در بحث شراکت طمع قدرت و ثروت در شرکت هست به طور کل یک کارمند اگر از حد خودش خارج بشه می دونه کارشو از دست میده پس دست به عصا حرکت می کنه اما شریک چون خودش رو مالک کار می دونه واهمه ای نداره پس بیشتر اختیاری عمل می کنه مثلا اگر ما برای جایی کار کنیم اگر حتی خانممون پا به ماه هم باشه از ترس میریم سر کار اما وقتی کار خودمون میشه با یه عطسه کردن سر صبح می گیریم می خوابیم و به شریک میگیم نمیام امروزبرای کار بزرگ لزوما باید شریک داشته باشید. هم برای مدیریت کار، هم برای افزایش توان مالی و از همه مهمتر برای تقسیم ریسک ... اتفاقا جالب اینجاست که در شراکت های بزرگ، کمتر مشکل پیش میاد
بخاطر همین من در پست قبلیم گفتم که دوستی و تعارف نباید در کار دخیل باشه... در یه شرکت واقعی، هر کسی فارغ از سهم شراکتش، یک سمت داره. مثلا مدیرعامله. یا رییس هیئت مدیره و مدیر مالیه یا... یسری هم سهامدار غیر عضو داریم که اینا سمتی ندارن و اصلا در حالت عادی و غیر از مجمع، حق ورود به شرکت و دخالت ندارن.
. اما در اکثر مواقع تقصیر افراد نیست که شراکت بهم میخوره. سیستم، بد چیده شده... هی میخوان به زور یه سیستم خراب رو جلو ببرن، نمی تونن... دعواشون میشه
کاملا درسته اختلافات دقیقا زمانی رخ میده که کار شکست خورده و الا در زمان سوددهی قربون صدقه هم میرن اما نکته ای که در مورد طمع گفتم منظورم اونطور نبود که فردی منافع خودش رو فدا کنه خیر شراکت یعنی اینکه بتونی قبول کنی فرد دیگری مثلا 50 درصد کیک تو رو بخوره و تو شب بتونی بخوابی نه اینکه شب تا صبح از درد به خودت بپیچی که چرا من 3 تومن در میارم فلانی هم 3 تومن متاسفانه در ایران ما این مورد رو داریم همیشه در صدد حذف اون یکی ها هستیم از منظر و ادبیات من شراکت این هست تعریفشدر مورد طمع و این حرفا هم ... هر آدمی منافع خودش رو بر دیگران مقدم میدونه. طبیعتا اگر شریک من در کار مشترکمون x تومن عایدش بشه و در کار دیگری 2x تومن، دیر یا زود کار مشترک رو ول میکنه ... اما اگر از اول ساختار شرکتی درست چیده شده باشه، این منفعت طلبی های شخصی ، آسیب کمتری به کل شرکت میزنه .
همه میگن شریک خوب نیست، پای صحبت هر یک از شرکا هم که بشینی میگه تقصیر شریکم بوده که شراکتمون بهم خورده
