اینترنت چيست ؟
از ویکی‌پدیا
اینترنت، برگرفته شده از کلمه‌ی inter-network، شبکه‌ای رایانه‌ای است که شبکه‌های گوناگون را به یکدیگر متصل می‌کند.
به عنوان یک نام مناسب، اینترنت یک شبکه بین المللی قابل دسترس برای عموم مردم است که شامل رایانه‌هایی است که بوسیله پروتکل TCP/IP جهت رد و بدل کردن بسته‌های اطلاعاتی و پروتکل ارتباطی با یکدیگر متصل هستند.
به هر عنوان بزرگترین شبکه از نوع ذکر شده در بالا را اینترنت می‌نامند. هنر اتصال شبکه‌های مختلف با استفاده از این روش را internet working می‌نامند.
بطور معمول، اینترنت را معمولا با سرویس‌های مشهور آن مانند وب یا پست الکترونیک می‌شناسند.
سرفصل اصلی: تاریخ اینترنت هسته اصلی شبکه‌هایی که اینترنت را تشکیل می دهند نخستین بار در سال ۱۹۶۹ به نام آرپانت توسط آژانس پروژه‌های پیشرفته، زیر نظر وزارت دفاع ایالات متحده بوجود آمد.
برخی از پژوهش‌های اولیه در زمینه ساخت آرپانت شامل کار بر روی امکان گسترده کردن شبکه‌ها بر اساس تئوری صف بستن و سامانه سوییچیگ بسته‌های اطلاعات بود.
در اول ژانویه سال ۱۹۸۳ ، آرپانت پروتکل اصلی شبکه خود را از NCP به TCP/IP تغییر داد و با این کار اینترنت به شکلی که ما امروز میشناسیم پدید آمد.
گام مهم دیگری که در راه تشکیل اینترنت برداشته شده تشکیل مرکز ملی علوم بر روی اسکلت اصلی شبکه دانشگاهی بود که NSFNet نام داشت و در سال ۱۹۸۶ بوجود آمد. با این کار شبکه‌های مختلف و نامتجانس با موفقیت در غالب اینترنت با یکدیگر همساز شده و متصل گردیدند، شامل Usenet ،Fidonet و Bitnet.
در خلال سالهای دهه ۱۹۹۰ اینترنت کم کم و با موفقیت جایگزین اکثر شبکه های قبلی رایانه ای گردید. گسترش معمولا با مشکل مدیریت مرکزی روبرو می‌شد چون طبیعت پروتکل های اینترنت به طوری بود که شرکت‌های سازنده را به هر چه بیشتر شرکت کردن در این کار تشویق کرده و همچنین از اینکه یک شرکت خاص بتواند به تنهایی در آن اعمال نفوذ کند و آن را در کنترل خود بگیرد جلوگیری می‌کرد.
ساختار اینترنت
اینترنت یک مجموعه غول پیکر از میلیونها کامپیوتر است که در یک شبکه کامپیوتری به هم متصل هستند. کامپیوترهای خانگی ممکن است از طریق خط تلفن با مودم ، DSL یا مودم کابلی به فراهم کننده خدمات اینترنت (ISP) متصل شود. در یک شرکت یا دانشگاه کامپیوتر ها به یک شبکه محلی(LAN) در داخل سازمان وصل هستند. این شبکه را می توان از طریق یک خط تلفن سریع مثل T1 یا E1 به یک فراهم کننده خدمات اینترنت (ISP) وصل کرد ISP ها به ISP های بزرگتر وصل می شوند و ISP های بزرگتر یک ستون فقرات (backbones) فیبر نوری را برای یک کشور یا ناحیه برقرار می کنند. ستونهای فقرات در سراسر دنیا از طریق کابل نوری ، کابل زیر دریا یا ماهواره به هم متصل هستند.
در اینترنت به طور کلی می توان همه کامپیوترها را به دو دسته تقسیم کرد. سرویس گیرنده / سرویس دهنده (Client / server) سرویس دهندگان خدماتی را (مانند وب و FTP) برای سایر سیستمها فراهم می کنند و سرویس گیرندگان سیستمهای که برای دستیابی به این خدمات به سرویس دهندگان وصل می شوند. یک کامپیوتر سرویس دهنده می تواند چند سرویس را فراهم کند برای مثال روی یک سرویس دهنده یک نرم افزار وب سرور و میل سرور نصب کنیم.
آدرس IP
به هر کامپیوتر در اینترنت یک آدرس منحصر به فرد به نام IP اختصاص داده می شود IP از چهار بخش تشکیل شده که با نقطه از هم جدا می شوند. (مانند 199.211.45.5) هر بخش می تواند از 0 تا 255 باشد پس 2 بتوان 8 آدرس مختلف داریم. هر کامپیوتر در اینترنت IP یگانه ای دارد. سرویس دهندگان IP ثابت دارند که معمولا تغییر نمی کند. کامپیوترهایی که از طریق خط تلفن به اینترنت وصل می شوند IP پویا دارند ، هر بار که به اینترنت وصل می شوند توسط ISP اختصاص داده می شود . احتمالا هر بار که به اینترنت وصل می شوند یک IP متفاوت می گیرند. برای نمایش IP خود از برنامه winipcfg.exe یا ipconfig.exe در xp/2000 استفاده کنید.
نام حوزه
معمولا به خاطر سپردن یک رشته از اعداد که آدرس IP را تشکیل می دهند مشکل است . همچنین آدرسهای IP ممکن است تغییر کنند. به همین خاطر سرویس دهندگان از اسمهای قابل درک توسط انسان که اسم حوزه (domain name) نامیده می شود استفاده می کنند. حوزه نام مجموعه ای از سرویس دهندگان است ، برای مثال در سایت www.company.com بخش company.com نام حوزه است که از دو بخش تشکیل شده com. حوزه رده بالا و company حوزه است. دو نوع حوزه رده بالا داریم حوزه های سازمانی که شامل net .com .edu .org .mil .gov .info .biz. و حوزه های جغرافیایی که از اسم اینترنتی کشورها (مثل ir. برای ایران) استفاده می شود. www نام سرویس دهنده وب است به همین شکل ftp.comany.com آدرس کامپیوتر سرویس دهنده ftp و mail.company.com آدرس سرویس دهنده پست الکترونیکی در حوزه company.com است.
DNS
(سیستم نام حوزه) وظیفه ترجمه نام سرویس دهندگان را به آدرس IP دارد. فرض کنید آدرس سایت www.domain.com را در کاوشگر تایپ می کنید. کاوشگر این نام را به سرویس دهنده DNS در ISP شما می فرستد. سرویس دهنده DNS با برقراری ارتباط با سرویس دهنده نام ریشه (root name server)، سرویس دهنده نام com را پیدا کرده و آدرس IP ی domain.com را از سرویس دهنده com بدست می آورد. در مرحله بعد با DNS در domain.com تماس می گیرد تا آدرس IP سرویس دهنده وب www.domain.com را بدست بیاورد.
پورت
هر کامپیوتر سرویس دهنده سرویس خود را از طریق یک پورت فراهم می کند. برای هر سرویس یک پورت. برای مثال اگر یک سرویس دهنده سرویس وب و FTP را فراهم می کند سرویس دهنده وب روی پورت 80 قابل استفاده است و FTP روی پورت 21 قابل دسترسی است. بنابراین سرویس گیرنده از طریق آدرس IP و پورت به یک سرویس دهنده متصل می شود. اگر یک سرویس دهنده اتصال به یک پورت را (از بیرون) قبول کند و اگر دیوار آتش از پورتها محافظت نکند شما می توانید به پورت متصل شوید و از سرویس آن استفاده کنید. این شماره ها اجباری نیستند شما می توانید یک نرم افزار وب سرور را نصب و آن را روی پورت 918 یا روی هر پورت آزاد دیگر قرار دهید. در این صورت اگر نام حوزه xxx.yyy.com باشد برای متصل شدن به سرویس دهنده باید از آدرس زیر استفاده کنیم xxx.yyy.com:918 اگر هیچ شماره پورتی را مشخص نکنید کاوشگر تصور می کند که سرویس دهنده روی پورت 80 است.
پروتکل
زمانی که سرویس گیرنده از طریق یک پورت خاص به سرویس دهنده وصل شد ، می توانیم از طریق یک پروتکل به سرویس دهنده دسترسی داشته باشم. پروتکل یک راه از پیش تعریف شده برای گفتگو با سرویس دهنده است همچنین پروتکل ها متن ساده و قابل درک توسط انسان هستند. فراموش نکنید پروتکل قبل از آدرسهای اینترنتی می آیند. برای مثال http://www.web.com که http:// پروتکل وب است یا ftp://ftp.site.com که FTP:// پروتکل FTP یا انتقال فایل است. شاید ساده ترین پروتکل ، پروتکل Daytime باشد. اگر با پورت 13 روی یک سیستم که از daytime پشتیبانی می کند متصل شوید سرویس دهنده زمان جاری را بر می گرداند و ارتباط را قطع می کند.
اینترنت امروزی
اینترنت هم اکنون دارای قراردادهای گوناگونی در مورد پروتکل‌های ارتباطی و شامل اطلاعات فنی آنها است که بوسیله آنها نوع تبادل اطلاعات در سطح شبکه اینترنت توضیح داده می شود. این پروتکل ها توسط گروه های کاری مهندسی اینترنت که برای اعمال نظر توسط عموم مردم نیز گشوده بوده و هست، تهیه شده‌اند. این گروه ها مدارکی تهیه کردند که چون در حین تشکیل از همگان میخواست که نظرات خود را در مورد آنها بدهند به مدارک درخواست برای اعلام‌نظر یا (RFCs) معروف شدند. بعضی از این مدارک تا جایی پیشرفت کردند که توسط گروه تخصصی معماری اینترنت به عنوان استاندارد اینترنت تعیین گردیده اند.
بعضی از معروف‌ترین و پر استفاده ترین پروتکل‌های موجود در اینترنت اینها هستند: IP Internet protocol suite TCP UDP DNS PPP SLIP ICMP POP۳ IMAP SMTP HTTP HTTPS SSH Telnet FTP LDAP SSL
بعضی از سرویس های پراستفاده و محبوب در اینترنت که بر اساس این پروتکل ها کار میکنند از این قبیلند : پست الکترونیک ، USENet ، اشتراک گذاری فایل، World Wide Web ، Gopher ، session access ، WAIS ، finger ، IRC (چت اینترنتی) ، MUD ها . از همه این سرویس ها پست الکترونیکی و وب از همه بیشتر استفاده می شوند و حتی سرویس های زیادی نیز بر اساس آنها ساخته شده‌اند مانند mailing list و وب لاگ. اینترنت همچنین توانایی سرویس‌دهی همزمان یا زنده را نیز فراهم آورده است مانند رادیو تحت وب و Webcast که قابل دسترسی در هر نقطه‌ای از دنیا هستند.
بعضی دیگر از سرویس های پر استفاده و محبوب در اینترنت به این روش ساخته نشده اند بلکه بر اساس سیستم های خاص خود ساخته شده اند مانند : IRC ، ICQ ، AIM، CDDB و Gnutella.
تحلیل ها و اظهار نظرات زیادی در مورد اینترنت و ساختار آن وجود دارد . برای مثال اینکه سیستم Internet IP routing (سیستم مسیر یابی توسط پروتکل IP در اینترنت) و پیوند های موجود در وب میتوانند نمونه هایی از شبکه های قابل گسترش باشند.
فرهنگ اینترنت
اینترنت همچنین تاثیر بسیار عمیقی بر میزان دانایی و جهان بینی داشته است . بوسیله تحقیق در اینترنت میتواند بوسیله جستجو بر اساس کلمات باشد که توسط موتورهای جستجو مانند Google امکان پذیر است. میلیونها انسان در سراسر دنیا میتوانند به راحتی به حجم زیادی از اطلاعات گوناگون به صورت آن لاین دسترسی داشته باشند. همانند دانش نامه ها و کتابخانه های ملی ، اینترنت نیز میتواند اطلاعات فراوان و پراکنده ای را به سرعت ارایه دهد.
بیشترین زبانی که در اینترنت از آن استفاده می شود انگلیسی است . چون اصل اینترنت بر اساس این زبان تشکیل شده است و بیشتر نرم افزارهای رایانه ای نیز به این زبان تهیه می گردند. علت دیگر آن عدم توانایی رایانه های قدیمی برای پردازش حروفی غیر از الفبا ی غربی بود.
اما هم اکنون شبکه آنقدر گسترش پیدا کرده است که اطلاعات و تجربیات به اندازه کافی به زبان های محلی در کشورهای مربوط تهیه و قابل دسترس باشند.
سایر موضوعات مرتبط
اینترنت پویا Netiquette دوستی در اینترنت گشت و گذار در اینترنت فرهنگ هکرها شوخی اینترنتی تکه کلام‌های اینترنتی هنر در اینترنت
نکات حقوقی و اخلاقی
هم اکنون نگرانی عمومی در مورد مطالب موجود در اینترنت وجود دارد. بعضی از جدال آمیز ترین آنها تخلف در حق نشر ، جعل هویت و مکالمه تنفر آمیز هستند که وجود دارند و قانونی کردن آنها مشکل می باشد.
همچنین اینترنت یکی از علل مرگ و میر شناخته شده است .Brandon Vedas بعد از اینکه به توصیه ای که در IRC به او شده بود و در مصرف دارویی که از مخلوط کردن چندین داروی مجاز و غیر مجاز درست کرده بود ، زیاده روی کرد ، جان خود را از دست داد. shwan woolley بعد از اینکه همسرش به سرویس EverQuest معتاد شده بود و در حال نابودی خود و زندگی بود به خودش شلیک کرد و جان سپرد.
دسترسی به اینترنت
معمول ترین روش خانگی برای اتصال به اینترنت Dial-up و Broadband می باشد.
مکان های عمومی که از اینترنت در آنها استفاده می شود شامل کتابخانه ها و کافی نت ها هستند. جایی که کامپیوتر متصل به اینترنت قابل دسترس است. همچنین دسترسی به اینترنت از مکان هایی مثل سالن های فرودگاه ها امکان پذیر است. مکان هایی که باید ایستاده و سریع کار با اینترنت را انجام به نام های گوناگونی معروف هستند مثل کیوسک عمومی اینترنت ، پایانه دسترسی عمومی یا تلفن پولی وب .
هم اکنون سامانه Wi-Fi میتواند امکان دسترسی به اینترنت را بصورت بی‌سیم فراهم کند. این سیستم یا Hotspot میتواند بصورت رایگان برای همه یا برای ثبت نام کنندگان و یا بصورت اشتراکی باشد. در این سیستم که در پی آن به عنوان مثال کافی‌نت Wi-Fi بوجود می‌آید افراد می‌بایست رایانه‌ای که قابلیت اتصال به شبکه بی‌سیم را دارد را با خود همراه داشته باشند. Hotspot به محدوده مکانی خاصی وابسته نیست و میتواند در یک فضای باز و در یک پارک یا منطقه مرکزی شهر قابل دسترس باشد.تلاش برای تشکیل این شبکه‌ها در نهایت به تشکیل مجمع شبکه‌های بی‌سیم منجر شده است.
استفاده از رایانه شخصی برتری‌های زیادی نسبت به استفاده از رایانه‌های عمومی دارد. بوسیله رایانه شخصی امکان دریافت و ارسال بیشتری فایل وجود دارد با استفاده از مرورگر شخصی و تنظیمات شخصی آن که این امکان در رایانه عمومی وجود ندارد. همچنین استفاده از نرم‌افزارهای خاص و فضای بیشتر جهت نگهداری اطلاعات و نامه‌های الکترونیک و فایلها. در رایانه‌های عمومی فضای صندوق پستی الکترونیک و امکان اجرای نرم افزارها بسیار محدود می‌باشد. با توجه به این موارد می‌بینیم که اگر امکان استفاده از رایانه شخصی با سامانه بی‌سیم وجود داشته باشد برتری‌های زیادی به کاربران خواهد داد.
کشورهایی که دسترسی به اینترنت را بصورت مطلوب و با سرعت مناسب در اختیار قرار می دهند از این قرارند: کره جنوبی که ۵۰% جمعیت آن از اینترنت به روش باند پهن (Broadband) استفاده میکنند. همچنین سوئد و ایالات متحده .
از ویکی‌پدیا
اینترنت، برگرفته شده از کلمه‌ی inter-network، شبکه‌ای رایانه‌ای است که شبکه‌های گوناگون را به یکدیگر متصل می‌کند.
به عنوان یک نام مناسب، اینترنت یک شبکه بین المللی قابل دسترس برای عموم مردم است که شامل رایانه‌هایی است که بوسیله پروتکل TCP/IP جهت رد و بدل کردن بسته‌های اطلاعاتی و پروتکل ارتباطی با یکدیگر متصل هستند.
به هر عنوان بزرگترین شبکه از نوع ذکر شده در بالا را اینترنت می‌نامند. هنر اتصال شبکه‌های مختلف با استفاده از این روش را internet working می‌نامند.
بطور معمول، اینترنت را معمولا با سرویس‌های مشهور آن مانند وب یا پست الکترونیک می‌شناسند.
سرفصل اصلی: تاریخ اینترنت هسته اصلی شبکه‌هایی که اینترنت را تشکیل می دهند نخستین بار در سال ۱۹۶۹ به نام آرپانت توسط آژانس پروژه‌های پیشرفته، زیر نظر وزارت دفاع ایالات متحده بوجود آمد.
برخی از پژوهش‌های اولیه در زمینه ساخت آرپانت شامل کار بر روی امکان گسترده کردن شبکه‌ها بر اساس تئوری صف بستن و سامانه سوییچیگ بسته‌های اطلاعات بود.
در اول ژانویه سال ۱۹۸۳ ، آرپانت پروتکل اصلی شبکه خود را از NCP به TCP/IP تغییر داد و با این کار اینترنت به شکلی که ما امروز میشناسیم پدید آمد.
گام مهم دیگری که در راه تشکیل اینترنت برداشته شده تشکیل مرکز ملی علوم بر روی اسکلت اصلی شبکه دانشگاهی بود که NSFNet نام داشت و در سال ۱۹۸۶ بوجود آمد. با این کار شبکه‌های مختلف و نامتجانس با موفقیت در غالب اینترنت با یکدیگر همساز شده و متصل گردیدند، شامل Usenet ،Fidonet و Bitnet.
در خلال سالهای دهه ۱۹۹۰ اینترنت کم کم و با موفقیت جایگزین اکثر شبکه های قبلی رایانه ای گردید. گسترش معمولا با مشکل مدیریت مرکزی روبرو می‌شد چون طبیعت پروتکل های اینترنت به طوری بود که شرکت‌های سازنده را به هر چه بیشتر شرکت کردن در این کار تشویق کرده و همچنین از اینکه یک شرکت خاص بتواند به تنهایی در آن اعمال نفوذ کند و آن را در کنترل خود بگیرد جلوگیری می‌کرد.
ساختار اینترنت
اینترنت یک مجموعه غول پیکر از میلیونها کامپیوتر است که در یک شبکه کامپیوتری به هم متصل هستند. کامپیوترهای خانگی ممکن است از طریق خط تلفن با مودم ، DSL یا مودم کابلی به فراهم کننده خدمات اینترنت (ISP) متصل شود. در یک شرکت یا دانشگاه کامپیوتر ها به یک شبکه محلی(LAN) در داخل سازمان وصل هستند. این شبکه را می توان از طریق یک خط تلفن سریع مثل T1 یا E1 به یک فراهم کننده خدمات اینترنت (ISP) وصل کرد ISP ها به ISP های بزرگتر وصل می شوند و ISP های بزرگتر یک ستون فقرات (backbones) فیبر نوری را برای یک کشور یا ناحیه برقرار می کنند. ستونهای فقرات در سراسر دنیا از طریق کابل نوری ، کابل زیر دریا یا ماهواره به هم متصل هستند.
در اینترنت به طور کلی می توان همه کامپیوترها را به دو دسته تقسیم کرد. سرویس گیرنده / سرویس دهنده (Client / server) سرویس دهندگان خدماتی را (مانند وب و FTP) برای سایر سیستمها فراهم می کنند و سرویس گیرندگان سیستمهای که برای دستیابی به این خدمات به سرویس دهندگان وصل می شوند. یک کامپیوتر سرویس دهنده می تواند چند سرویس را فراهم کند برای مثال روی یک سرویس دهنده یک نرم افزار وب سرور و میل سرور نصب کنیم.
آدرس IP
به هر کامپیوتر در اینترنت یک آدرس منحصر به فرد به نام IP اختصاص داده می شود IP از چهار بخش تشکیل شده که با نقطه از هم جدا می شوند. (مانند 199.211.45.5) هر بخش می تواند از 0 تا 255 باشد پس 2 بتوان 8 آدرس مختلف داریم. هر کامپیوتر در اینترنت IP یگانه ای دارد. سرویس دهندگان IP ثابت دارند که معمولا تغییر نمی کند. کامپیوترهایی که از طریق خط تلفن به اینترنت وصل می شوند IP پویا دارند ، هر بار که به اینترنت وصل می شوند توسط ISP اختصاص داده می شود . احتمالا هر بار که به اینترنت وصل می شوند یک IP متفاوت می گیرند. برای نمایش IP خود از برنامه winipcfg.exe یا ipconfig.exe در xp/2000 استفاده کنید.
نام حوزه
معمولا به خاطر سپردن یک رشته از اعداد که آدرس IP را تشکیل می دهند مشکل است . همچنین آدرسهای IP ممکن است تغییر کنند. به همین خاطر سرویس دهندگان از اسمهای قابل درک توسط انسان که اسم حوزه (domain name) نامیده می شود استفاده می کنند. حوزه نام مجموعه ای از سرویس دهندگان است ، برای مثال در سایت www.company.com بخش company.com نام حوزه است که از دو بخش تشکیل شده com. حوزه رده بالا و company حوزه است. دو نوع حوزه رده بالا داریم حوزه های سازمانی که شامل net .com .edu .org .mil .gov .info .biz. و حوزه های جغرافیایی که از اسم اینترنتی کشورها (مثل ir. برای ایران) استفاده می شود. www نام سرویس دهنده وب است به همین شکل ftp.comany.com آدرس کامپیوتر سرویس دهنده ftp و mail.company.com آدرس سرویس دهنده پست الکترونیکی در حوزه company.com است.
DNS
(سیستم نام حوزه) وظیفه ترجمه نام سرویس دهندگان را به آدرس IP دارد. فرض کنید آدرس سایت www.domain.com را در کاوشگر تایپ می کنید. کاوشگر این نام را به سرویس دهنده DNS در ISP شما می فرستد. سرویس دهنده DNS با برقراری ارتباط با سرویس دهنده نام ریشه (root name server)، سرویس دهنده نام com را پیدا کرده و آدرس IP ی domain.com را از سرویس دهنده com بدست می آورد. در مرحله بعد با DNS در domain.com تماس می گیرد تا آدرس IP سرویس دهنده وب www.domain.com را بدست بیاورد.
پورت
هر کامپیوتر سرویس دهنده سرویس خود را از طریق یک پورت فراهم می کند. برای هر سرویس یک پورت. برای مثال اگر یک سرویس دهنده سرویس وب و FTP را فراهم می کند سرویس دهنده وب روی پورت 80 قابل استفاده است و FTP روی پورت 21 قابل دسترسی است. بنابراین سرویس گیرنده از طریق آدرس IP و پورت به یک سرویس دهنده متصل می شود. اگر یک سرویس دهنده اتصال به یک پورت را (از بیرون) قبول کند و اگر دیوار آتش از پورتها محافظت نکند شما می توانید به پورت متصل شوید و از سرویس آن استفاده کنید. این شماره ها اجباری نیستند شما می توانید یک نرم افزار وب سرور را نصب و آن را روی پورت 918 یا روی هر پورت آزاد دیگر قرار دهید. در این صورت اگر نام حوزه xxx.yyy.com باشد برای متصل شدن به سرویس دهنده باید از آدرس زیر استفاده کنیم xxx.yyy.com:918 اگر هیچ شماره پورتی را مشخص نکنید کاوشگر تصور می کند که سرویس دهنده روی پورت 80 است.
پروتکل
زمانی که سرویس گیرنده از طریق یک پورت خاص به سرویس دهنده وصل شد ، می توانیم از طریق یک پروتکل به سرویس دهنده دسترسی داشته باشم. پروتکل یک راه از پیش تعریف شده برای گفتگو با سرویس دهنده است همچنین پروتکل ها متن ساده و قابل درک توسط انسان هستند. فراموش نکنید پروتکل قبل از آدرسهای اینترنتی می آیند. برای مثال http://www.web.com که http:// پروتکل وب است یا ftp://ftp.site.com که FTP:// پروتکل FTP یا انتقال فایل است. شاید ساده ترین پروتکل ، پروتکل Daytime باشد. اگر با پورت 13 روی یک سیستم که از daytime پشتیبانی می کند متصل شوید سرویس دهنده زمان جاری را بر می گرداند و ارتباط را قطع می کند.
اینترنت امروزی
اینترنت هم اکنون دارای قراردادهای گوناگونی در مورد پروتکل‌های ارتباطی و شامل اطلاعات فنی آنها است که بوسیله آنها نوع تبادل اطلاعات در سطح شبکه اینترنت توضیح داده می شود. این پروتکل ها توسط گروه های کاری مهندسی اینترنت که برای اعمال نظر توسط عموم مردم نیز گشوده بوده و هست، تهیه شده‌اند. این گروه ها مدارکی تهیه کردند که چون در حین تشکیل از همگان میخواست که نظرات خود را در مورد آنها بدهند به مدارک درخواست برای اعلام‌نظر یا (RFCs) معروف شدند. بعضی از این مدارک تا جایی پیشرفت کردند که توسط گروه تخصصی معماری اینترنت به عنوان استاندارد اینترنت تعیین گردیده اند.
بعضی از معروف‌ترین و پر استفاده ترین پروتکل‌های موجود در اینترنت اینها هستند: IP Internet protocol suite TCP UDP DNS PPP SLIP ICMP POP۳ IMAP SMTP HTTP HTTPS SSH Telnet FTP LDAP SSL
بعضی از سرویس های پراستفاده و محبوب در اینترنت که بر اساس این پروتکل ها کار میکنند از این قبیلند : پست الکترونیک ، USENet ، اشتراک گذاری فایل، World Wide Web ، Gopher ، session access ، WAIS ، finger ، IRC (چت اینترنتی) ، MUD ها . از همه این سرویس ها پست الکترونیکی و وب از همه بیشتر استفاده می شوند و حتی سرویس های زیادی نیز بر اساس آنها ساخته شده‌اند مانند mailing list و وب لاگ. اینترنت همچنین توانایی سرویس‌دهی همزمان یا زنده را نیز فراهم آورده است مانند رادیو تحت وب و Webcast که قابل دسترسی در هر نقطه‌ای از دنیا هستند.
بعضی دیگر از سرویس های پر استفاده و محبوب در اینترنت به این روش ساخته نشده اند بلکه بر اساس سیستم های خاص خود ساخته شده اند مانند : IRC ، ICQ ، AIM، CDDB و Gnutella.
تحلیل ها و اظهار نظرات زیادی در مورد اینترنت و ساختار آن وجود دارد . برای مثال اینکه سیستم Internet IP routing (سیستم مسیر یابی توسط پروتکل IP در اینترنت) و پیوند های موجود در وب میتوانند نمونه هایی از شبکه های قابل گسترش باشند.
فرهنگ اینترنت
اینترنت همچنین تاثیر بسیار عمیقی بر میزان دانایی و جهان بینی داشته است . بوسیله تحقیق در اینترنت میتواند بوسیله جستجو بر اساس کلمات باشد که توسط موتورهای جستجو مانند Google امکان پذیر است. میلیونها انسان در سراسر دنیا میتوانند به راحتی به حجم زیادی از اطلاعات گوناگون به صورت آن لاین دسترسی داشته باشند. همانند دانش نامه ها و کتابخانه های ملی ، اینترنت نیز میتواند اطلاعات فراوان و پراکنده ای را به سرعت ارایه دهد.
بیشترین زبانی که در اینترنت از آن استفاده می شود انگلیسی است . چون اصل اینترنت بر اساس این زبان تشکیل شده است و بیشتر نرم افزارهای رایانه ای نیز به این زبان تهیه می گردند. علت دیگر آن عدم توانایی رایانه های قدیمی برای پردازش حروفی غیر از الفبا ی غربی بود.
اما هم اکنون شبکه آنقدر گسترش پیدا کرده است که اطلاعات و تجربیات به اندازه کافی به زبان های محلی در کشورهای مربوط تهیه و قابل دسترس باشند.
سایر موضوعات مرتبط
اینترنت پویا Netiquette دوستی در اینترنت گشت و گذار در اینترنت فرهنگ هکرها شوخی اینترنتی تکه کلام‌های اینترنتی هنر در اینترنت
نکات حقوقی و اخلاقی
هم اکنون نگرانی عمومی در مورد مطالب موجود در اینترنت وجود دارد. بعضی از جدال آمیز ترین آنها تخلف در حق نشر ، جعل هویت و مکالمه تنفر آمیز هستند که وجود دارند و قانونی کردن آنها مشکل می باشد.
همچنین اینترنت یکی از علل مرگ و میر شناخته شده است .Brandon Vedas بعد از اینکه به توصیه ای که در IRC به او شده بود و در مصرف دارویی که از مخلوط کردن چندین داروی مجاز و غیر مجاز درست کرده بود ، زیاده روی کرد ، جان خود را از دست داد. shwan woolley بعد از اینکه همسرش به سرویس EverQuest معتاد شده بود و در حال نابودی خود و زندگی بود به خودش شلیک کرد و جان سپرد.
دسترسی به اینترنت
معمول ترین روش خانگی برای اتصال به اینترنت Dial-up و Broadband می باشد.
مکان های عمومی که از اینترنت در آنها استفاده می شود شامل کتابخانه ها و کافی نت ها هستند. جایی که کامپیوتر متصل به اینترنت قابل دسترس است. همچنین دسترسی به اینترنت از مکان هایی مثل سالن های فرودگاه ها امکان پذیر است. مکان هایی که باید ایستاده و سریع کار با اینترنت را انجام به نام های گوناگونی معروف هستند مثل کیوسک عمومی اینترنت ، پایانه دسترسی عمومی یا تلفن پولی وب .
هم اکنون سامانه Wi-Fi میتواند امکان دسترسی به اینترنت را بصورت بی‌سیم فراهم کند. این سیستم یا Hotspot میتواند بصورت رایگان برای همه یا برای ثبت نام کنندگان و یا بصورت اشتراکی باشد. در این سیستم که در پی آن به عنوان مثال کافی‌نت Wi-Fi بوجود می‌آید افراد می‌بایست رایانه‌ای که قابلیت اتصال به شبکه بی‌سیم را دارد را با خود همراه داشته باشند. Hotspot به محدوده مکانی خاصی وابسته نیست و میتواند در یک فضای باز و در یک پارک یا منطقه مرکزی شهر قابل دسترس باشد.تلاش برای تشکیل این شبکه‌ها در نهایت به تشکیل مجمع شبکه‌های بی‌سیم منجر شده است.
استفاده از رایانه شخصی برتری‌های زیادی نسبت به استفاده از رایانه‌های عمومی دارد. بوسیله رایانه شخصی امکان دریافت و ارسال بیشتری فایل وجود دارد با استفاده از مرورگر شخصی و تنظیمات شخصی آن که این امکان در رایانه عمومی وجود ندارد. همچنین استفاده از نرم‌افزارهای خاص و فضای بیشتر جهت نگهداری اطلاعات و نامه‌های الکترونیک و فایلها. در رایانه‌های عمومی فضای صندوق پستی الکترونیک و امکان اجرای نرم افزارها بسیار محدود می‌باشد. با توجه به این موارد می‌بینیم که اگر امکان استفاده از رایانه شخصی با سامانه بی‌سیم وجود داشته باشد برتری‌های زیادی به کاربران خواهد داد.
کشورهایی که دسترسی به اینترنت را بصورت مطلوب و با سرعت مناسب در اختیار قرار می دهند از این قرارند: کره جنوبی که ۵۰% جمعیت آن از اینترنت به روش باند پهن (Broadband) استفاده میکنند. همچنین سوئد و ایالات متحده .
