ببین دوست عزیز من بوکس رو مثال زدم مخصوصا ضربه به سر.اما شما میتونی اینو توجیه کنی که من اگر یه ضربهبه سرم بخوره خیلی راحت تر زمین میفتم تا اینکه شما اون ضربه رو بخوری؟
شما چون تحمل ضربت بالاتر رفته دیرتر گیج میشی.
شما دقت کن یه ادم معمولی وقتی یه قلت میزنه دنیا دور سرش گیج میره!چون مایع های درون گوشش چرخیده اینم چشماش میچرخه!اما وقتی اینکارو روزی چندبار انجام میده بعد از یک هفته 20 بار هم قلت بزنه گیج نمیشه!
منم رزمی کار کردم.مربیم همیشه میگفت ضربه به سر هیچوقت خوب نیست ولی ضربات بدن عضلات رو از لحاظ ضربه پذیری اماده میکنه.البته گفتم قلق داره و نگفتم قلقش چیه ولی انگار باید بگم.
حالا دلیل شل شدن عضلات و کوفتگی اون رو هم میگم خودتون فکر کنید:فرض کنید یه مشت به عضله سینه وارد میشه وقتی ضربه به عضله میخوره تارهای عضلانی کش میان و پاره میشن عین این میمونه انگار شما کلی از عضله کار کشیدی برای همین پارگی های ریزه که عضله قرمز میشه.درد هم زیاد احساس میشه و هیچ سودی هم برای بدن نداره.
حالا وقتی قبل از برخورد مشت با عضله ما عضله رو منقبض کنیم تارهای عضلانی باز نیستند و روی هم قرار گرفتند و اون ضربه پارگی و کوفتگی خیلی کمتری رو ببار میاره.
تمرین با وزنه چیه؟تمرین با وزنه باعث میشه تارهای عضلانی(اکتین و میوزین)روی هم حرکت کنند(انقباض و انبساط عضله)این عمل منجر به پارگی میکروسکوپی میشه که وقتی بحالت ریکاوری میریم و استراحت میکنیم بدن این پارگی رو جبران میکنه و عضله قویتر از قبل میشه!بمرور زمان برای همینه که مقدار وزنه زدن افزایش پیدا میکنه.برای همینه که باید دمبلتو کم کم سنگینتر کنی تا بدنت استپ نشه.
حالا دقیقا این قانون روی ضربه هم صدق میکنه.وقتی مقاومت در برابر پارگی میکنید عضله قویتر میشه.شل نمیشه که هیچ بلکه محکمتر میشه.البته اینجور تکنیکها وقتی زیاد استفاده بشه بدن چربی رو هم وارد بازی میکنه چون جذب ضربه چربی خیلی عالیه پس باید در حد نرمال رعایت بشه.
