یه تیکه از مقاله
راهنمای نصب دبیان بخش ۱
استراتژی پارتیشنبندی
بسته به اینکه سیستمی را که دبیان بر روی آن نصب میشود، برای چه اموری استفاده خواهد شد، روش ارتیشنبندی مختلفی را میتوان بر روی آن پیاده سازی کرد.
در صورتی که دبیان را جهت استفاده به عنوان میزکار نصب میکنید، داشتن حداقل یک پارتیشن ریشه (root)، یک پارتیشن swap و یک پارتیشن home توصیه میگردد. البته داشتن یک پارتیشن کوچک جداگانه برای ذخیره فایلهای پیکربندی مدیر بوت سیستم نیز عاقلانه است (پارتیشن بوت).
اندازههایی که معمولا برای پارتیشنهای مختلف در نظر گرفته میشود عبارتند از ۳ الی ۴ گیگابایت برای پارتیشن ریشه که در آن تمامی ابزارهای نرمافزاری، برنامههای کاربردی و کتابخانههای مختلف نصب میشوند، فضایی حدود ۲ برابر حافظه RAM سیستم برای فضای swap که به عنوان حافظه مجازی سیستم استفاده میشود، فضایی حدود ۱۰۰ مگابایت کمتر برای پارتیشن boot و فضای در نظر گرفته شده جهت پارتیشن home نیز بستگی به تعداد کاربر سیستم خواهد داشت. زیرا اطلاعات شخصی تمامی کاربران در این پارتیشن قرار داده میشود.
هشدار: هرگز فراموش نکنید تا پارتیشن swap را ایجاد نمایید. همانطوری که در بالا نیز اشاره کردم، پارتیشن swap به عنوان حافظه مجازی سیستم استفاده میشود. بنابراین وجود نداشتن آن باعث افت شدید عملکرد سیستم خواهد شد.
در صورتی که مایل هستید دبیان را به عنوان یک سرویسدهنده نصب نمایید، توصیه میکنیم تا یک پارتیشن جداگانه جهت دایرکتوری var ایجاد نمایید. دایرکتوری var محلی است که فایلها و دادههای مربوط به سرویسدهندهها مانند سرویسدهندههای وب و بانکهای اطلاعاتی ذخیره میگردد و داشتن یک فضای جداگانه جهت آن باعث خواهد شد در حملات نوع DOS که فضای دیسک سیستم با اطلاعات بیهوده پر میگردد، دیسک سخت سیستم بطور کامل پر نشده و از Crash کردن و از کار افتادن سیستم جلوگیری به عمل آید.
انتخاب گزینههای پارتیشنبندی خودکار شما را از درگیری با این مسائل بر حذر داشته و سیستم بطور خودکار تمامی امور مناسب را برای شما انجام میدهد. ولی کاربران حرفهایتر ترجیح میدهند پارتیشنبندی دیسک سخت را خودشان انجام دهند. بنابراین با فرض اینکه شما پارتیشنبندی دستی را انتخاب نمودهاید ادامه میدهیم.
در صفحه بعدی لیستی از پارتیشنهای موجود روی دیسک سخت به نمایش در خواهد آمد. جهت ویرایش یا فرمت آنها میتوانید آنها را از لیست انتخاب نموده و یا پارتیشنهای جدیدی ایجاد نمایید. جهت ایجاد پارتیشنهای جدید، فضای خالی را انتخاب کرده و گزینه Create New Partition را انتخاب نمایید. در مرحله بعدی میتوانید اندازه پارتیشن را به مگابایت یا گیگابایت وارد نمایید. در صورتی که پس از عدد وارد شده هیچ چیزی تایپ نکنید، حجم بصورت مگابایت تفسیر خواهد شد. در صورتی که پس از عدد تایپ شده حروف GB را تایپ کنید، اندازه وارد شده بصورت گیگابایت فرض خواهد شد. برای مثال میتوانید اعداد ۱۰۰۰ یا 1.2GB را وارد نمایید. پس از وارد کردن اندازه، باید نوع پارتیشن را از نوع Primary یا Logical تعیین نمایید. در مجموع تنها به یک پارتیشن Primary نیاز خواهید داشت و بقیه پارتیشنها را خواهید توانست از نوع Logical ایجاد نمایید.
پس از این مرحله پنجره کوچکی نمایش داده خواهد شد که موارد متعددی را در آن میتوانید تنظیم کنید. در بخش mount point باید محل اتصال پارتیشن ایجاد شده را به سیستمفایل لینوکس تعیین نمایید. تعدادی از محلهای اتصال پیشگزیده مانند home/ یا / در این قسمت تعریف شده است که میتوانید آنها را انتخاب کنید. امکان ورود محلهای اتصال سفارشی نیز وجود دارد. پس از انتخاب محل اتصال، باید نوع سیستمفایل پارتیشن را تعیین کنید. گزینه File System را انتخاب کنید. گزینههای موجود عبارتند از ext3، ext2، ReiserFS، Jfs، xfs، FAT16 و FAT32. گزینههای مورد نظرتان را به استثنای FAT16 و FAT32 انتخاب کنید.
نکته: سیستمفایل xfs هنگامی قابل انتخاب خواهد بود که با استفاده از هستههای سری 2.6 بوت کرده باشید.
حداقل یکی از پارتیشنهای ساخته شده باید قابل بوت باشد. در صورتی که پارتیشن boot جداگانه دارید، آنرا بعنوان پارتیشن قابل بوت انتخاب نمایید، در غیر اینصورت انتخاب باید پارتیشن ریشه باشد. برای فعال کردن قابلیت بوت، بر روی گزینه Bootable Flag کلید Enter را فشار دهید تا در حالت on قرار گیرد. در این حالت در لیست پارتیشنها یک علامت رعد و برق در کنار پارتیشن مورد نظر قرار خواهد گرفت.
نکته: سیستمفایل پیشگزیده در دبیان سارژ ext3 میباشد. نسخه پیشین دبیان، یعنی دبیان woody، بطور پیشگزیده از سیستمفایل ReiserFS استفاده میکرد. ظاهرا تغییر سیاست تیم توسعه ReiserFS در تغییر مجوز آن باعث دلزدگی تیم توسعه دبیان از آن شده است. البته ReiserFS ارائه شده نسخه 3.6 و توزیع آن آزاد میباشد. مجوز نسخه ۴ این سیستمفایل با تمامی ویژگیهایش تغییر داده شده است.
در صورتی که در حال حاضر پارتیشنهای ساخته شدهای بر روی سیستمتان موجود است، امکان انتخاب نقطه اتصال برای آنها با یا بدون فرمت وجود دارد. البته پارتیشن ریشه (یا /) را حتما باید فرمت نمایید. پس از اینکه تنظیمات پارتیشن مربوطه را به اتمام رساندید، گزینه Done Setting up partitioning را انتخاب کنید تا به لیست پارتیشنها باز گردید. تصویر شماره ۴ این لیست را نمایش میدهد.
پس از اینکه کلیه پارتیشنهای لازم را ایجاد کردید، برای پایان فرایند پارتیشنبندی میتوانید گزینه Finish Partitioning and write changes to disk را انتخاب کنید تا تغییرات ذخیره شده و مرحله بعدی نصب آغاز گردد. برای اعمال تغییرات مجددا از شما تاییدیه گرفته میشود. سپس تغییرات ذخیره شده، پارتیشنها با فایل سیستمهای انتخاب شده فرمت و متصل (mount) میشوند.
این در مورد ابرتوزیع دبیان بود ولی 90% کار پارتیشن بندی تویه انواع توزیعهای لینوکس مشابه اند.