در بيان مختصري از احوال خويشان پيغمبر(ص)
شيخ طبرسي و ديگران روايت کرده اند که آن حضرت را نه عمو بود که ايشان فرزندان عبدالمطلب بودند، حارث و زبير و ابوطالب و حمزه و غيداق و ضرار و مقوم و ابولهب و عباس، و حارث بزرگترين فرزندان عبدالمطلب بود و عبدالمطلب را به آن سبب (ابوالحارث) مي گفتند و با او در حفر چاه زمزم شريک بود و فرزندان حارث، ابوسفيان برادر رضاعي پيغمبر(ص) بود به سبب شيري که از حليمه سعديه خورده بود، و به حضرت رسول (ص) شبيه بود، در سنه بيست وفات کرد و در بقيع به خاک رفت و به قولي در خانه عقيل بن ابي طالب مدفون شد. و از نوفل چند فرزند بماند از جمله فرزندان او، مغيرة بن نوفل است و او همان است که ابن ملجم مرادي ملعون را گرفت بعد از آنکه ضربت بر آن حضرت زده بود و فرار مي کرد. در تاريخ است که او قاضي بود در زمان عثمان و در صفين با حضرت اميرالمؤمنين (ع) حاضر بود و بعد از اميرالمؤمنين (ع) امامه بنت ابي العاص بن ربيع را تزويج کرد؛ امامه از براي او يحيي را بزاد و ربيعة بن حارث همان است که پيغمبر(ص) در فتح مکه فرمود:
(الا ان کل ماثرة کانت في الجاهلية موضوعة تحت قدمي و دماء الجاهلية موضوعة و ان اول دم اضع دم ابن ربيعة بن الحارث).
چه آنکه يک پسرش در جاهليت به قتل رسيده بود. و عباس بن ربيعه شجاعتش در صفين مشهور است و عبدشمس بن حارث را حضرت رسول (ص) عبدالله نام کرد و گفته شده که فرزندان او در شام هستند، و ابوطالب با عبدالله پدر حضرت رسول الله (ص) و زبير از يک مادر بودند و مادر ايشان فاطمه دختر عمرو بن عائذ بن عمران بن مخزوم بود، و
نام ابوطالب عبد مناف بود و او را چهار برادر ده سال فاصله بوده و ابوطالب دو دختر داشت، ام هاني که نامش فاخته بود و جمانه و مادر همه فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبدمناف بود. و از همه فرزند ماند به غير از طالب، و جمانه زوجه سفيان بن الحارث بن عبدالمطلب بوده و ام هاني زوجه ابو وهب هبيرة بن عمرو مخزومي بوده و از او اولاد آورد که يکي از آنها جعدة بن هبيرة است که فارس ميدان حرب و شجاع بوده و از جانب حضرت اميرالمؤمنين (ع) امارت خراسان داشت. و ابوطالب پيش از هجرت حضرت رسول (ص) به سه سال به رحمت الهي واصل شد و به قولي بعد از سه روز از وفات او، وفات خديجه واقع شد و حضرت رسول (ص) آن سال را (عام الحزن) نام نهاد و ما ذکر کرديم وفات اين دو بزرگوار را در فصل شش.
و اما عباس، کنيت او ابوالفضل بود و سقايت زمزم با او بود و در جنگ بدر اسلام آورد و در مدينه در آخر ايام عثمان وفات يافت و در آخر عمر نابينا شده بود و مادر او و ضرار، نتيله بود و او را نه پسر و سه دختر بود، عبدالله و عبيدالله و فضل و قثم و معبد و عبدالرحمن و تمام و کثير و حارث و ام حبيب و آمنه و صفيه. و مادر ام حبيب و شش برادر که اسمشان مقدم ذکر شد ام الفضل لبابه دختر حارث هلالي خواهر ميمونه دختر حارث زوجه پيغمبر(ص) بوده و با آنکه ام الفضل ايشان را در يک خانه بزاد مدفن ايشان از هم دور افتاده، قبر فضل در (اجنادين) از اراضي روم است، و معبد و عبدالرحمن در (افريقيه) است، و عبدالله در طائف، و عبيدالله در يمن، و قثم در سمرقند است.
و بغوي گفته است که ام الفضل زني است که بعد ازخديجه (رضي الله عنها) اسلام آورده و بعضي اولاد عباس را ده پسر گفته اند به زيادتي عون؛ و مؤيد اين کلام تصريح عباس است به عدد آنها؛ چنانچه شيخ شهيد ثاني در (شرح درايه) خود فرموده که (تمام) از همه پسران عباس کوچکتر بوده و عباس او را در بر مي گرفت و مي گفت:
تمّوا بتمام فصاروا عشرة يا رب فاجعلهم کراما بررة واجعل لهم ذکراً و انم الشجرة