برگرفته شد از این نشانی:
http://ariapars.persianblog.ir/post/251/
دریک بهترین نام برای واحد پول ملی
داریوش پدید آورنده‌ی سکه در ایران
با توجه به انتشار خبری از سوی محمود بهمنی، رئیس کل بانک مرکزی، در زمینه‌ی موافقت هیئت دولت با حذف 4 صفر از پول ملی و این‌که به زودی نام یگان (واحد) پول ملی در تارنمای بانک مرکزی به نظرخواهی همگانی گذاشته می‌شود بایسته است در این زمینه اندکی روشن‌گری شود. (
+)
داریوش بزرگ (یکم) هخامنشی، فرزند ویشتاسپ در سال 522 پیش از زایش مسیح، پس از پشت سر گذاشتن رخدادهای نغز و شگفتی با یاری و هم‌راهی هفت تَن از سران
خانواده‌های پارسی توانست بر گئومات مغ پیروز شده و برتخت بنشیند. داریوش بزرگ پس از
کورش بزرگ و
کمبوجیه فرزند وی، سومین فرمان‌روای
هخامنشیان به شمار می‌آید. وی دگرگونی‌های بزرگی از هر نظر در
ایران به وجود آورد از جمله بازپس‌گیری سرزمین‌های
ایرانی‌تبار نشین، آغاز ساختن شهر
پارسه یا تخت جمشید، کندن کانالی که دریای سرخ را به رود نیل و از آن سو به دریای مدیترانه پیوند می‌داد، راه اندازی خشتروپان یا ساتراپ‌ها و بخش بندی کشور، ساختن
راه شاهی که سارد پایتخت لیدی پیشین را به شوش و بابل را به مصر پیوند می‌داد، ساختن
لشکر یا **** جاویدان که شمارشان ده هزار تَن بود و هیچ‌گاه از آن کاسته نمی‌شد، بازسازی نیایشگاه‌های ویران شده‌ی مردم و در پایان ضرب سکه برای نخستین بار در
ایران به نام
دَریک / داریک (زرین) و
سیگل / سیگلوی (سیمین یا نقره‌ای).
این سکه‌ها را
یونانیان گاهی «کمان‌دار» نامیده‌اند که به دلیل نگاره و نقش مرد
ایرانی کمان‌دار بر روی آن بوده است. این‌ها نخستین سکه‌هایی بوده‌اند که به دستور
داریوش در
ایران ضرب شده است. زمان دقیق ضرب سکه‌ها به درستی در دست نیست، ولی در یکی از گل‌نبشته‌های پارسه (تخت جمشید) به تاریخ سال بیست و دوم فرمان‌روایی
داریوش (500) اثر یک سکه‌ی «دَریک» مانده است که یک ایرانی کمان‌دار بر زمین زانو زده است را نشان می‌دهد که هرآینه می‌تواند مربوط به سال‌های پیش از آن باشد.
دَریک یک یگان (واحد) وزنی 8.30 گرمی بوده است. بی‌گمان ضرب این سکه‌ها می‌توانسته کارهای بازرگانی و خراج‌گیری وغیره را برای مردم
ایران بزرگ در آن روزگار ساده می‌کرد. خشتروپان، ساتراپ‌ها، یا استان‌ها می‌توانستند با پروانه‌ی پادشاه برای خود و جُداسَر سکه‌های سیمین (نقره) ضرب کنند. عیار سکه‌های دریک بسیار بالا بوده و نزدیک به تنها 3% آلیاژ داشته است. از این روی سکه‌های زرین
ایرانی و
هخامنشی در همه جا سخت معتبر بودند. بعد ترها سکه‌های دو دریکی نیز ضرب شد.
ریال، دینار و تومان
ریال از واژه‌ی اسپانیایی و پرتقالی "real" وارد
زبان پارسی شده‌است که هم به معنی «شاهی» است، هم نام سکهٔ سیمین (نقره) رایج در آن دو کشور و در سرزمین‌های وابسته به آن بود. این واژه از واژه‌ی لاتینی «رگالیس» (regalis) به معنی شاهنشاهی می‌آید که صفتی است از اسم «رکس» (rex) به معنی شاه. کلمه انگلیسی «رویال» (royal) همریشه با "real" اسپانیایی و پرتغالی است.
تومان وام‌واژه‌ای از زبان
مغولی (به خط سیریلیک: "түмэн") است، به معنی ده هزار. در تقسیمات لشگری به ده هزار سرباز، تومان گفته و فرمانده آن را امیر تومان می‌نامیدند، این کلمه پس از تسلط
مغول بر ایران در این سرزمین متداول گردید.
دینار از واژه‌ی دیناریوس که یگان (واحد) پول امپراتوری روم بود گرفته شده است. جمع این واژه در
پارسی دینارها و در عربی دنانیر است. (این بخش از ویکی‌پدیا)
چند نمونه از یگان (واحد) پولی در کشورهای گوناگون: یورو اتحادیه اروپایی، پوند انگلستان، فرانک سوئیس، کورون سوئد، کورون نروژ، کورون دانمارک، ین ژاپن، رینگیت مالزی،لیر ترکیه، یوان چین، روپیه هند، بات تایلند، درام ارمنستان، روپیه پاکستان
*هر گونه برداشت از داده‌های این تارنگار تنها با ذکر نشانی تارنگار و نام نویسنده مجاز است. 
