با موزیکها و فیلمهای غمناک و ماندگار قدیمی به گذشته میرم زمانهاییکه اکثر مشکلات امروزمو نداشتم و خودخوری میکنم که چرا پیشگیری نکردم که امروز گرفتار بشم اما باید هنر ظریف بیخیالی رو مدام تمرین کرد چرا که اکثر اتفاقات چه ناگوار و چه مثبت از کنترل ما خارجه و در لحظه زندگی کرد و حسرت دیروز و استرس فردا رو نخورد جمله ای چند روز پیش میخوندم میگفت دو انتخاب بیشتر نداری یا باید درد تغییرکردن رو تحمل کنی یا رنج موندن تو وضعیت الآنت رو بهرحال هیچ تغییر بزرگی نجاتدهنده اساسی نیست و اکثر ماها از دگردیسیهای بزرگ میترسیم هر چند میدونیم با فرمونی که داریم جلو میریم آینده روشنی نداریم و امید به معجزه دردی رو دوا نمیکند در نتیجه مرگ یک بار شیونم یک بار ارزششو داره