به نظرم باید کمی از قالبهای ایدئولوژیک در برخورد با این سریال ِ ساختارشکن بیرون آمد، هرچند سادومازوخیسم در این فیلم موج می زند، دارای ارزش هنری چندانی نیست، ساختاری تکنیکی ندارد و داستان جذابی هم بهره نمی برد، ولی سلاخی کردن کارکترهای دوست داشتنی و بامزه ی کوچولو ، با انواع و اقسام روشها و ابزار مختلف، ابتکار جسورانه ای است که هرکسی جرأت دست زدن به آن را ندارد، اخلاق باوران آن طرف آب نسبت به ما که نگاهی سرسری به پدیده ی انیمیشن داریم، بسیار حساس تر هستند، درباره همین سریال بنیاد کلیسای انجلیکن حسابی دنبال محاکمه کن ناوارو بوده. از آنجاکه ما در ایران انیمیشن را ابزار سرگرمی می دانیم و حتی در دانشکده ی هنر هم کسانی که دیدگاهی ژرف نسبت به انیمیشن دارند آن را پیامبر اخلاق و دوستی برای کودکان می شمارند(یعنی آنرا
فقط ابزار سرگرمی نمی دانند، همین!)، برایمان اثری در این کیفیات و ابعاد ِ غریب قابل هضم نیست، دستاورد ابتدایی این سریال اینست که به غرایز خفته ی شما جسارت بیدار شدن می دهد، شما به خود اجازه می دهید از سلاخی شدن موجودی دوست داشتنی و زیبا بخندید و لذت ببرید، برای یک انیمیشن بسیار سخت است که ارتباطی در این سطح با مخاطب برقرار بکند ..
کارکتر محبوب من در این سریال، Flaky که یک خارپشت قرمز است :
اصلاً من یادمه یه جا تو رده بندی سنیش نوشته بود +18.
در آمریکای شمالی +14 و در انگلستان +12 و در فرانسه و آلمان +16 .
البته این رو بگم آدم سالم و نرمال وجود نداره. همه آدم ها به نسبت های مختلف دچار مشکلاتی هستن و این رو نمیشه انکار کرد.
تعریف خود از «سالم» را دگرگون بکنید، تعریفی که طبق آن «همه آدمها به نسبتهای مختلف» دچار مشکلات روانی هستند، چندان به درد نمی خورد ، برای آنکه میزان «عمومیت» این تعریف را برای خودتان به چالش بکشید، ببینید تحلیلتان از سالوی پازولینی چیست؟
______________________________________________
درباره رده بندی سنی ، و اینکه چرا رعایت نمی شود، چند ماه پیش با دوستی گفتگویی داشتم که معتقد بود این رده بندی ها بالعکس تبدیل به معیاری برای انتخاب نوجوانان شده! او سخن پوپر را نقل می کرد که «تنها دستاورد تلویزون، از بین بردن قبح خشونت بوده»، من در این بحث طرفدار او بودم که باید «سانسور» را بکار بست تا خشونت کاهش یابد، می دانید که امروز ابزارهای فراوانی در دست پدر و مادرهاست که کودکانشان را از پورنونگاری و خشونت تلویزون در غرب حفظ بکنند، ولی کافی نیست. اما در مورد ایران که مانند هر یک از دیگر ابزار تکنولوژی و مدرنیسم، ما فقط «پوست را برداشتیم، مغز را بهر کسان بگذاشتیم!»