زیباترین اشعار عاشقانه

[kyle]

تار و پود هستیم بر باد رفت اما نرفت
عـاشقی ها از دلـم دیوانگی هـا از سرم
شمع لرزان نیستم تا ماند از من اشک سرد
آتـشــی جــاویــــد باشـــد در دل خاکـستـــــرم
سـرکـشـــی آمــوخت بخت از یـار یـا آمــوخت یار
شـیـــــوه بــازیــگـــــــری از طــالـــــــع بــازیـگــــــرم؟
خــاطـــرم را الفتـــی بـا اهـل عالـــم نیســت نیســت
کــــز جهــــانی دیـگــــرنــد و از جهـــانــــی دیـگــــرم. . .
رهی معیری​

 

[kyle]

سـاقــی بده پیمانه ای ز آن می کـــه بی خویشم کنـــد​

بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند
زان مــی کـــه در شبهـــای غـــم بـارد فــروغ صبحـــــدم
غافل کنـد از بیش و کم فارغ ز تشویشم کنـد
نــور سحــرگـــاهی دهــد فیضی کـــه می خواهی دهد
با مسکنت شاهی دهد سلطان درویشم کند
ســـــوزد مــــــرا ســـــازد مــــــرا در آتـــش انــدازد مــــرا
وز من رهــا سازد مــــرا بیگانه از خویشم کند
بستانــد ای ســـرو سهـــی! سودای هستــی از رهی
یغما کنـد اندیشـه را دور از بـــد اندیشــم کند​

رهی معیری​

​

 

[ibest]

bهترین روز دیدن تو بهترین حرف گفتن از تو
زندگی هستی و بودن یعنی خواستن خواستن تو
بهترین خاطره از تو یادگار عمر من تو
دورترین راه واسه من کمترین فاصله از تو
پرسیدی از عشق اول فقط از رو بچگی بود
چی بگم از عشق دوم اون هم از رو سادگی بود
دلم عادت غریبی به هوای عاشقی داشت
عشق سوم اومد از راه رو هوا زد دلم رو برد
عشق بعد از سر لج بود چند صباحی بو د و بس بود
وقتی از سرم بدر شد دفع صد بلا و شر شد
اما تو، تو آخرینی عزیزم عزیزترینی
همه دنیا یه طرف تو یه طرف که بهترینی
خواستنی ترین وجودی زندگی بود و نبودی
میمیرم اگه یه روزی بگی عاشقم نبودی

 

[ibest]

آمدم تا مست و مدهوشت كنم اما نشد

عاشقانه تكيه بر دوشت كنم اما نشد

آمدم تا از سر دلتنگی و دلواپسی

گريه تلخی در آغوشت كنم اما نشد

آرزو كردم كه يك شب در سراب زندگی

چون شراب كهنه ای نوشت كنم اما نشد

نازنينم، نازنينم يا تو هرگز نرفت از خاطرم

آمدم تا اين سخن آويزه گوشت كنم اما نشد

شعله شد تا به دل خاكستر احساس تو

لحظه ای رفتم كه خاموشت كنم اما نشد

بعد از آن نامهربانيهای بی حد و فزون

سعی كردم تا فراموشت كنم اما نشد

 

[CONSTANTLY1317]

رفتی اما چه بگویم
هیهات تو ندانی
که من آنروز غروب
زیر آن دره ی آرام و عبوس
به چه حالی بودم ...

 

[CONSTANTLY1317]

كاش مـي شـد در كنـارت
عاشـق و ديوانـه بـودن
بـا دل مســت و خرابـت
همدل و هـم خانـه بـودن

كاش مـي شـد در خيالـم
خـواب و رويـاي توديـدن
در دل شـب مسـت بــودن
چشـم زيبـاي تـو ديـدن

كاش مـي شـد از نگاهـت
پل بـه دنيـاي دلـت زد
مست چشمـان تـو بـودُ
بوسـه نـا غافلت زد ...

 

[CONSTANTLY1317]

عاشقم عاشق به رویت گر نمی دانی بدان
سوختم در آرزویت گر نمی دانی بدان.

با همه زنجیر و بند و حیله و مکر رقیب
خواهم آمد من به کویت گر نمی دانی بدان.

مشنو از بدگو سخن من سست پیمان نیستم
هستم اندر جستجویت گر نمی دانی بدان.

اینکه دل جای دگر غیر از سر کویت نرفت
بسته ان را تار مویت گر نمی دانی بدان.

گر رقیب از غم بمیرد یا حسد کورش کند
بوسه خواهم زد به رویت گر نمی دانی بدان.

 

[CONSTANTLY1317]

بی نگاهِ عشق مجنون نيز ليلايي نداشت
بي مقدس مريمي دنيا مسيحايي نداشت

بي تو اي شوق غزل‌آلوده‌يِ شبهاي من
لحظه‌اي حتي دلم با من هم‌آوايي نداشت

آنقدر خوبي كه در چشمان تو گم مي‌شوم
كاش چشمان تو هم اينقدر زيبايي نداشت!

اين منم پنهانترين افسانه‌يِ شبهاي تو
آنكه در مهتاب باران شوقِ پيدايي نداشت

در گريز از خلوت شبهايِ بي‌پايان خود
بي تو اما خوابِ چشمم هيچ لالايي نداشت

خواستم تا حرف خود را با غزل معنا كنم
زير بارانِ نگاهت شعر معنايي نداشت

پشت درياها اگر هم بود شهري هاله بود
قايقي مي‌ساختم آنجا كه دريايي نداشت

پشت پا مي‌زد ولي هرگز نپرسيدم چرا
در پس ناكاميم تقدير جاپايي نداشت

شعرهايم مي‌نوشتم دستهايم خسته بود
در شب باراني‌ات يك قطره خوانايي نداشت

ماه شب هم خويش مي‌آراست با تصويرِ ابر
صورت مهتابي‌ات هرگز خودآرايي نداشت

حرفهاي رفتنت اينقدر پنهاني نبود
يا اگر هم بود ، حرفي از نمي آيي نداشت

عشق اگر ديروز روز از روز‌گارم محو بود
در پسِ امروز‌ها ديروز، فردايي نداشت

بي تواما صورت اين عشق زيبايي نداشت
چشمهايت بس كه زيبا بود زيبايي نداشت

 

[CONSTANTLY1317]

حرف سرخی است رفتن
که با ماندن سبز
با بوسه آبی
و با تــــــو رنگین کمان می شود
حرف سرخی است رفتن
حرفش را نزن

 

[CONSTANTLY1317]

گل من گوهر من، کاش اینجا بودی
جان من جوهر من، کاش اینجا بودی
اگر اینجا بودی، خانه خاموش نبود
آینه حوصله داشت، گل فراموش نبود
وزن قلبم سنگین،غربت آهنگ نبود
ساعت دیواری،خسته از زنگ نبود
با تو بودن ای کاش، تا ابد ممکن بود
لحظه های دیدار، تا ابد ساکن بود
اگر اینجا بودی، زندگی وسعت داشت
غزل ناگفته، به قلم رغبت داشت
گم ترین پیدایی، دوری و اینجایی
من که با توهستم، تو چرا تنهایی!
با همه دوری ما، این همه فاصله ها
همه جا سرشار است، از هوایت اینجا
کاش اینجا بودی...

 

[عرفان 13]

مال کسی باش که حتی ساده ترین لباس تنت باشد !
تو را به همه دنیا نشان دهد و بگوید :
این همه دنیای من است . . .

 

[عرفان 13]

يــــــادت هست ؟

وقتي با " او " ديـــــــدمت،

پرســــــيدم: چه چيــــزش از من بهتر بود؟

گفتي:

--- " او " دســـــت هايش را باز مي کند و مرا در آغــــــوش مي گيرد. اين يعــــني «حسِّ امنيت»

کاري که تو هيــــــچ گاه نکردي!

---يک طـــــرفه به قـــاضي رفتـــي عشــــق مــن...

و نفهــــــــميدي دســت هايم را روي ســــــرت گرفته بــــودم تا آوار مشـــــــکلات وجـــودت را له نکـــــــند!

اين يعــــني «محبت بي چشمداشت»

 

[CONSTANTLY1317]

چرا مرا نمي كشد خداي چشم هاي تو
ميان اب و اتشم براي چشم هاي تو
قسم به ساحت غزل دقيقه اي هزار بار
دلم عجيب مي كند هواي چشم هاي تو

 

[CONSTANTLY1317]

حوا ترین حوای من ! سیب تو را نوشیده ام
آدم ترین آدم منم از سمت تو روییده ام
ای اتفاق خوب من ! لیلا ترین مجنون عشق !
وامق ترین عذرا منم عطر تو را بوییده ام
فرهاد شیرینت منم در بیستون حادثه
ای خسرو آیینه ها ! من با تو خود را دیده ام
ارزانی آهوی تو این دشت بی پروای من
بارانی چشم توام با تو فقط باریده ام
یک لحظه یک آن یک نفس بر من بریز آیینه را
از آسمان بکر تو صدها ترا نه چیده ام
خاتون تنهای دلم ! آغاز ناب هر غزل !
حوا ترین حوای من ! سیب تو را نوشیده ام

 

[CONSTANTLY1317]

به که گویم که تو منزلگه چشمان منی
به که گویم تو نوازشگر دستان منی

به چه سازی بسرایم دل تنهای تو را
گر چه پاییز نشد همدمو همسایه ی من

به که گویم که تو آهنگ دل و جان منی
به که گویم که تو باران زمستان منی

همه رفتند از این شهر و دلم تنها ماند
به که گویم که تو عمریست که مهمان منی

گر چه خورشید سفر کرده ز کاشانه ی ما
به که گویم که تو عمری مه تابان منی

 

[CONSTANTLY1317]

ای خاك رهت سرمه چشمان خمارم
وی زلف تو آشفته تر از هر دو نگاهم
عمری است گرفتار تو با اين رخ زردم
لايق نبود عشق تو را روی سياهم
نجوای تو در گوشم و آوای سه تارم
شد مونس شبهای من و سوز سه گاهم
فرياد رس من به فدای قدم تو
لطفی بنما ميگذرد عمر تباهم
بر ديده نهم منت ديدار تو را من
پروا نكنم از نگه و تير گناهم
بگذشت جدائی و در آغوش من آئی
در بستر من بوی تو در صبح و پگاهم
اين مستی منصور نشان از قدح توست
جز باده و قند لب تو هيچ نخواهم

 

[CONSTANTLY1317]

یارا دلم کسی به غیر رخت را نظر نکرد
غم ها بدیدم و غم زدگان را خبر نکرد
گفتم به رسم دلبری امشب مرا تو مهمان باش
افسوس دمی به کلبه فقیرانه قلبم گذر نکرد
هر دم خیال روی چو ماهت به جان افتاد
دلدار من شدی و به خوابم نیامدی
گویی شب وصال دلم را سحر نکرد
صبر از کفم ربود و ز جانم حذر نکرد

 

[CONSTANTLY1317]

خيال روي تو در هر طريق همراه ماست
نسيم موي تو پيوند جان آگه ماست
اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد
گناه بخت پريشان و دست كوته ماست

 

[CONSTANTLY1317]

عهد کردم اگر بوسه داد توبه کنم
بوسه ای داد و چو برداشت لب از روی لبم
توبه کردم که دگر توبه بی جا نکنم

 

[CONSTANTLY1317]

در مكتب ما رسم فراموشي نيست
در مسلك ما عشق هم آغوشي نيست
مهر تو اگر به هستي ما افتد
هرگز به سرش خيال خاموشي نيست