این رو هم به عنوان یه ایده جدید در نظر بگیرید . سرمایه گذاری اشتراکی
حقیقتش تنها راه برای درامد زا کردن سرمایه های پایین . وارد کردن اونها در یک طرح بزرگتر هست . یعنی اونا را گرفت و به کار انداخت . حقیقتش یک میلیون تومن شاید تنها بتونه هزینه مجوزهای لازم برای اون کار رو پوشش بده . مخصوصا در زمینه تجارت . آیا براتون ممکنه ، از اختلاف قیمت یک جنس در دو منطقه ، درامد کسب کنید ؟ ایا حاضرید هزینه ها و خطرات اون رو بپذیرید . حقیقتش رو بگم ، این شیوه ها دیگه سود اوری خودشو به خاطر ریسک بالاش از دست داده نمی شه به راحتی مثلا رفت بانه و یا کیش و قشم و با خیال راحت جنس رو اورد و فروخت .
پس چه بهتر که سرمایه ها رو متحد کرد و هر سرمایه به نسبت سهمش از کسب و کار سود ببره . این یک تجربه موفق در دنیا بوده .و نتایج بسیار مثبتی هم برای صاحب سرمایه و اقتصاد منطقه خودش داشته . پس به عنوان یه ایده چطوره این سرمایه های سرگردان رو جمع کنیم و مثلا به کار واردات در حجم انبوه بزنیم . صاحبان سرمایه هم در زمینه های فروش بیشتر و سایر ملخقاتش در این بزنس اثر بخش باشن . یعنی هم به رشد سود تجارت کمک کنند و هم فرایند هایی که یک تجارت موفق نیاز داره رو تقویت کنند .
به نظرم با توجه به حجم سرمایه های سرگردان حداقل در همین فروم پی تی بشه این سرمایه ها رو جمع کرد و در واردات مثلا دربهای ضد سرقت و یا اسبا بازی و حتی سی دی و دی وی دی خام و حتی تجارت ارز و نمونه های پر شمار دیگه بکار بست . سود حاصله رو هم بعد از کسر هزینه ها بین صاحبان سرمایه تقسیم کرد . می دونم سازو کار پیچیده ای هست اما شدنیست . صاحبان سرمایه هم به عنوان اینکه کالای خودشون رو مشتر یابی می کنند به فروش محصول وارد شده کمک کنند .
حاصل این مهم رشد فروش و ورود به بازارهای محلی هر کدوم از سرمایه گذاران می شه . من اینجا از یک تجارت حقیقی با مالکیت چند گانه صحبت می کنم و به هیچ وجه قصد هدر دادن وقت شما با مسائلی مثل اینوست و هرمی ندارم .
اما سازکاری که به نظرم می رسه :
در مرحله اول گذاشتن سقف برای رسیدن سرمایه به حداقل ممکن برای آغاز کار .
در مرحله بعد تهیه تضمین از طرف شرکت مسئول سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران و عقد قرارداد .
در مرحله بعد انتخاب یک محصول برای استارت کار و سنجیدن حجم سود دهی
انجام عملیات خرید و ترخیص و فروش .
نهایتا حساب رسی و توزیع سود حاصله .
پس از پایان مرحله اول کار می شه برای ادامه و یا عدم استمرار اون برنامه ریزی کرد . اما اگر وارد کننده های فردی توانایی سود اوری 50 تا 100 در صدی در این بازار رو دارن . سرمایه گذاری اشتراکی هم به نسبت همون سود رو خواهندبرد .