با اینکه این جمله یک مقدار پیچیده نوشته شده، اما جمله ای بود که بهم احساس خوبی داد. چون بنده هم به همین دلیل کنار گذاشته شدم. بعد از دو سال رابطه کاملا گرم و پر از محبت، اولین خواستگاری که برای ایشون اومد، شرایطش بهتر از من بود و این باعث شد که تمام حرفها، قول ها و تعهدی که به هم داشتیم در عرض یک ماه زیر پا گذاشته بشه. بدون هیچ خداحافظی، عذرخواهی و یا پیگیری بعدی از اینکه سرنوشت من بعد از اون چی شد.
و اینکه همچنان روزای سختی رو دارم سپری می کنم و سوال های زیادی که توی ذهنم بی جواب موندن، هرروز تکرار می شن. اینکه اصلا چطور تونست بره؟ چی شد که اینطور شد؟ مشکل من چی بود؟ اشتباه من کجا بود؟ چی رو باید می دیدم که ندیدم؟ الان کجاست؟ چیکار داره می کنه؟ با همسرش خوشبخته؟ الان دارن با هم می خندن و خوشحالن؟ آیا اصلا یاد من و اونهمه خاطره که داشتیم میوفته گاهی؟ و اونی که اینهمه برام ارزش قایل بود چرا حتی یک بار هم سعی نکرد بفهمه در نهایت من زنده موندم یا مردم بعد رفتنش...
خیلی از دوستان حتما تجربه ای مشابه رو داشتن. برای همین موضوع رو بیشتر از این باز نمی کنم چون دیگه برای همه ما مثل یک داستان کلیشه ای می مونه. فقط خواستم بگم هر آدمی می تونه در زندگی خودش یه مشکلی داشته باشه که براش بزرگترین مشکل دنیا باشه. این مشکل چه مالی باشه، چه روحی و چه جسمی، اون شخص داره از اون مشکل رنج می بره و روزای خوب زندگیش داره به خاطر اون مشکل از بین میره. به خاطر همین عقیده من اینه که درست نیست فکر کنیم مشکل ما از مشکل دیگران بزرگتره.
در نهایت اینکه امیدوارم تا خدا کسی رو سر راه همون بذاره که طبق فرمایش دوستمون ما رو فقط برای تشکیل زندگی و شرایطی که داریم نخواد. بلکه ما رو بخواد برای اون چیزی که هستیم.
درود
واقعا متاثر شدم نوشته تون رو خوندم. بله واقعا حس بسيار سخت و دردناكيه اين حس كنار گذاشته شدن! البته درسته كه بعضي وقتها ممكنه دو طرف همديگه رو بخوان و خانواده ها يه خورده سختگيري كنند و اين هم خيلي سخته اما معمولا ديده شده كه اگه هر دو طرف مصمم باشند و در علاقه و انتخابشون ترديد نكنند، اين يك مانع هم از بين بردنش غيرممكن نيست. ولي سختتر اونه كه هموني كه آدم فكر مي كنه روحش و دلش يكي شده باهاش يهو همه چي رو انكار كنه، انگار كه همون اول هم اصلا نبوده يا اگه بوده يه رويا بوده و الان ديگه وقت بيدار شدنه!
واقعا كاش بشه كه آدمها يكي ديگه رو به خاطر خودش و همون كسي كه هست بپسندند و دوست داشته باشند نه براي چيزهايي كه داره يا بهش داده ميشه.