زیباترین ابیات

[GFX]

اين قافله عمر عجب میگذرد ....... درياب دمی که با طرب میگذرد
ساقي غم فرداي حريفان چه خوری ....... پيش آر پياله را که شب میگذرد

 

[GFX]

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید ....... قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

 

[GFX]

دل در بر من زنده برای غم توست.......بيگانه غير و آشنای غم توست
لطفست که می کند غمت با دل من.......ورنه دل تنگ من چه جای غم توست

 

[GFX]

هرکه بر ما می رسد گويد که يارش يار نيست.......بار عشقش را مکش زيرا که بارش بار نيست
مطربا امشب مخالف می نوازی ساز را.......يا که ما مستيم يا که تارت تار نيست

 

[my7xN]

کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست ... در رهگذر کیست که دامی ز بلا نیست
چون چشم تو دل می‌برد از گوشه نشینان ... همراه تو بودن گنه از جانب ما نیست
روی تو مگر آینه لطف الهیست ... حقا که چنین است و در این روی و ریا نیست
نرگس طلبد شیوه چشم تو زهی چشم ... مسکین خبرش از سر و در دیده حیا نیست
از بهر خدا زلف مپیرای که ما را ... شب نیست که صد عربده با باد صبا نیست
بازآی که بی روی تو ای شمع دل افروز ... در بزم حریفان اثر نور و صفا نیست
تیمار غریبان اثر ذکر جمیل است ... جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست
دی می‌شد و گفتم صنما عهد به جای آر ... گفتا غلطی خواجه در این عهد وفا نیست
گر پیر مغان مرشد من شد چه تفاوت ... در هیچ سری نیست که سری ز خدا نیست
عاشق چه کند گر نکشد بار ملامت ... با هیچ دلاور سپر تیر قضا نیست
در صومعه زاهد و در خلوت صوفی ...جز گوشه ابروی تو محراب دعا نیست
ای چنگ فروبرده به خون دل حافظ ... فکرت مگر از غیرت قرآن و خدا نیست

 

[my7xN]

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است ... سلطان جهانم به چنین روز غلام است
گو شمع میارید در این جمع که امشب ... در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است
در مذهب ما باده حلال است ولیکن ... بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است
گوشم همه بر قول نی و نغمه چنگ است ...چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است
در مجلس ما عطر میامیز که ما را ... هر لحظه ز گیسوی تو خوش بوی مشام است
از چاشنی قند مگو هیچ و ز شکر ... زان رو که مرا از لب شیرین تو کام است
تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است ... همواره مرا کوی خرابات مقام است
از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است ... وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است
میخواره و سرگشته و رندیم و نظرباز ... وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است
با محتسبم عیب مگویید که او نیز ... پیوسته چو ما در طلب عیش مدام است
حافظ منشین بی می و معشوق زمانی ... کایام گل و یاسمن و عید صیام است

 

[ehsan]

لطفا محدودیتهای قوانین جرایم رایانه ای را رعایت کنید.

 

[ibest]

لطفا محدودیتهای قوانین جرایم رایانه ای را رعایت کنید.

متوجه نشدیم احسان جان در تایپک ادبیات ؟؟؟

 

[benyamin1000]

گفـتم کـه فـراق را نبــینم دیـدم

آمد به سرم از آنچه می ترسیدم

آن نوح هزار سال یک طوفان دیـد

من نوح نیم هزار طــوفـان دیدم

 

[najme.taheri20000]

در این سرما و باران یار خوشتر
در این سرما و باران یار خوشتر

نگار اندر کنار و عشق در سر

نگار اندر کنار و چون نگاری

لطیف و خوب و چست و تازه و تر

در این سرما به کوی او گریزیم

که مانندش نزاید کس ز مادر

در این برف آن لبان او ببوسیم

که دل را تازه دارد برف و شکر

مرا طاقت نماند از دست رفتم

مرا بردند و آوردند دیگر

خیال او چو ناگه در دل آید

دل از جا می‌رود الله اکبر

 

[harajiha.ir]

من نمی خواهم که بعد از مرگ من افغان کنند
دوستان گریان شوند و دیگران نالان کنند
من نمی خواهم که فرزندان و نزدیکان من
ای پدر جان ! ای عمو جان! ای برادر جان کنند
من نمی خواهم پی تشییع من خویشان من
خویش رااز کار وا دارند و سرگردان کنند
من نمی خواهم پی آمرزش من قاریان
با صدای زیر و بم ترتیل الرحمن کنند
من نمی خواهم خدا را گوسفندی بیگناه
بهر اطعام عزادارن من قربان کنند
من نمی خواهم که از اعمال نا هنجار من
ز ایزد منان در این ره بخشش و غفران کنند
آنچه در تحسین من گویند بهتان است و بس
من نمی خواهم مرا آلودۀبهتان کنند
جان من پاک است و چون جان پاک باشد باک نیست
خود اگر ناپاک تن را طعمۀ نیران کنند
در بیابانی کجا از هر طرف فرسنگهاست
پیکرم را بی کفن بی شستشو پنهان کنند

 

[davod.]

وای اگر یکشب برایت من بمیرم، زندگیست
بازوانت را درآغوشم بگیرم، زندگیست

وای اگر در زیر نور چشم های محشرت
باخبر گردم که دیگر پیرِ پیرم، زندگیست

سازمانی چون صلیب سرخ اگر ثبتم کند
اینکه من در دولت عشقت اسیرم زندگیست

بی خیال عقل دیگر، من سراپا عاشقم
اینکه یک دیوانه ، آنهم بی نظیرم زندگیست

گرچه من یک شاعرم ، نقدینه ام شعرو غزل
با همین یک بیت درشعرم امیرم زندگیست

مجرمم من جرم من عشق است حکمم انتظار
انتظاری که برای تو بگیرم زندگیست

این غزل حق الوکاله ، تو وکیلم میشوی؟
با وکیلی چون تو حکمم می پذیرم زندگیست...

 

[davod.]

ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ، ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ
ﻏﯿﺮ ﻧﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻧﻢ ﻫﺮ ﺗﮑﻠــــــﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ
ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺖ " ﻣﺮﺟﻊ ﺗﻘﻠﯿﺪ " ﻣﻦ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ
ﺍﻗﺘــﺪﺍ ﺑﺮ ﺣﻮﺯﻩ ﯼ ِ ﻋﻠﻤﯿﻪ ﯼ ِ ﻗﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ
ﻏﯿﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ " ﮊﮐﻮﻧﺪﺕ " ﮐﻪ ﻣﺮﺍﻣﺶ ﺩﻟﺒﺮﯼ ﺳﺖ
" ﻋﺸﻖ " ﻓﺘﻮﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻟﺐ ﺗﺒﺴﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ
ﻧﺎﻣﺖ ﺍﻗﯿﺎﻧـــــﻮﺱ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﯿﻢ ﺗﻮ
ﻣﻮﺝ ﻣﻮﺝ ِ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻼﻃﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ
ﻣﻮﯼ ﺗﻮ، ﺍﺑﺮﻭﯼ ﺗﻮ " ﺭﻣﺎﻝ ﻫﺎ " ﺭﺍ ﺧﺴـــﺘﻪ ﮐﺮﺩ
ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮ " ﻃﻠﺴﻢ " ﻣﺎﺭ ﻭ ﮐﮋﺩﻡ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ
ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ ﻧﮑﻦ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ " ﺗﺮﺣﻢ " ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ
" ﮐﻌﺒﻪ ﺍﻡ " ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻣﯿﮕﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺕ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ
ﮔﺮﭼﻪ ﺁﯾﯿﻦ ﻃﻮﺍﻑ ﺍﺯ " ﺩﻭﺭ ﻫﺸﺘﻢ " ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ
ﺍﺷﻬﺪ ﺍﻥ ﻻ " ﺍﻻﻫــــــــــــــــــﻪ ﻧﺎﺯ " ﺍﻻ ﻧﺎﺯ ِ ﺗﻮ
ﺟﺰ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ " ﺑﻨﺎﻥ " ﻫﺮﭼﻪ ﺗﺠﺴﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﻏﺮﻭﺭﯼ ﺯﺧﻤﯽ ﺍﻡ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻡ " ﻧﻤﺎﺯ "
ﭼﻮﻥ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺁﺏ ﮐﺮﺩﯼ ﭘﺲ " ﺗﯿﻤﻢ " ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ

 

[AmirBaharvand]

ای که از کوچه ی معشوقه ما میگذری
با خبر باش که سر میشکند دیوارش

 

[AmirBaharvand]

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد
مرا روزی مباد آندم که بی یاد تو بنشینم

 

[Hanieh davoudi]

ز دست دیده و دل هردو فریاد/ که هرچه دیده بیند دل کند یاد/ بسازم خنجری نیشش ز فولاد/ زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

 

[forsoh]

حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است
بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم

 

[ibest]

تا تو نگاه می کنی
کارمن آه کردن است
ای به فدای چشم تو
این چه نگاه کردن است

شب همه بی تو کار من،
شکوه به ماه کردن است
روز ستاره تا سحر،
تیره به آه کردن است

متن خبر که یک قلم ،
بی تو سیاه شد جهان
حاشیه رفتنم دگر ،
نامه سیاه کردن است

چون تو نه در مقابلی،
عکس تو پیش رو نهم
این هم از آب و آینه
خواهش ماه کردن است

ای گل نازنین من،
تا تو نگاه می کنی
لطف بهار عارفان،
در تو نگاه کردن است

لوح خدانمایی و
آینۀ تمام قد
بهتر از این چه تکیه بر،
منصب و جاه کردن است؟

ماه عبادت است و من
با لب روزه دار از این
قول و غزل نوشتنم،
بیم گناه کردن است

لیک چراغ ذوق هم
اینهمه کشته داشتن
چشمه به گل گرفتن و
ماه به چاه کردن است

من همه اشتباه خود
جلوه دهم که آدمی
از دم مهد تا لحد،
در اشتباه کردن است

غفلت کائنات را
جنبش سایه ها همه
سجده به کاخ کبریا،
خواه نخواه کردن است

از غم خود بپرس کو
با دل ما چه می کند؟
این هم اگرچه شکوۀ
شحنه به شاه کردن است

عهد تو ‘سایه’ و ‘صبا’
گو بشکن که راه من
رو به حریم کعبۀ
"لطف اله’" کردن است

گاه به گاه پرسشی
کُن که زکات زندگی
پرسش حال دوستان
گاه به گاه کردن است

بوسه تو به کام من،
کوهنورد تشنه را
کوزۀ آب زندگی
توشه راه کردن است

خود برسان به شهریار،
ای که در این محیط غم
بی تو نفس کشیدنم،
عمر تباه کردن است


#استاد_شهریار
#چشم

 

[ibest]

آموخته ام که مردم
حرف هاي شما را فراموش مي کنند
کارهاي شما را فراموش مي کنند
ولي احساسي را که در آنها ايجاد کرده ايد
هيچ وقت فراموش نمي کنند

" مايا آنجلو... بهنود فرازمند"

 

[ibest]

نه امیدی که بر آن خوش کنم دل
نه پیغامی نه پیک آشنایی
نه در چشمی نگاه فتنه سازی
نه آهنگ پر از موج صدایی
ز شهر نور و عشق و درد و ظلمت
سحر گاهی زنی دامن کشان رفت
پریشان مرغ ره گم کرده ای بود
که زار و خسته سوی آشیان رفت
کجا کس در قفایش اشک غم ریخت
کجا کس با زبانش آشنا بود
ندانستند این بیگانه مردم
که بانگ او طنین ناله ها بود
به چشمی خیره شد شاید بیابد
نهانگاه امید و آرزو را
دریغا آن دو چشم آتش افروز
به دامان گناه افکند او را
به او جز از هوس چیزی نگفتند
در او جز جلوه ظاهر ندیدند
به هرجا رفت در گوشش سرودند
که زن را بهر عشرت آفریدند
شبی در دامنی افتاد و نالید
مرو ! بگذار در این واپسین دم
ز دیدارت دلم سیراب گردد
شبح پنهان شد و در خورد بر هم
چرا امید بر عشقی عبث بست ؟
چرا در بستر آغوش او خفت ؟
چرا راز دل دیوانه اش را
به گوش عاشقی بیگانه خو گفت ؟
چرا؟...او شبنم پکیزه ای بود
که در دام گل خورشید افتاد
سحرگاهی چو خورشیدش بر آمد
به کام تشنه اش لغزید و جان داد
به جامی باده شور افکنی بود
که در عشق لبانی تشنه می سوخت
چو می آمد ز ره پیمانه نوشی
بقلب جام از شادی می افروخت
شبی نا گه سر آمد انتظارش
لبش در کام سوزانی هوس ریخت
چرا آن مرد بر جانش غضب کرد ؟
چرا بر ذره های جامش آویخت ؟
کنون این او و این خاموشی سرد
نه پیغامی نه پیک آشنایی
نه در چشمی نگاه فتنه سازی
نه آهنگ پر از موج صدایی


فروغ فرخزاد