هنرهای رزمی چین
قسمت هفتم:
دفاع و حمله در وینگ چون
بخش دوم
با این مقدمه به سراغ پرسشی می ریم که آقای مطرح کردن و روش های معقول برای دفاع در برابر ضربه ی Roundhouse Kick یا لگد دورانی رو بررسی می کنیم.
قبل از شروع بحث، بد نیست نگاهی داشته باشیم به چند ویدئو. در این ویدئوها شخص مربی پیشنهاد می کنه که ضربات لگد حریف رو با استخوان دست مهار کنیم. من شخصا علاقه ای به این پیشنهاد ندارم. حتی زمانیکه یک low kick با بالا آوردن ساق پا مهار می کنید، فشار زیادی رو باید تحمل کنید و احتمال آسیب هست. شخصا این طور حرکات رو فانتزی می دونم و مناسب فیلم های اکشن:
در ادامه بنده عقاید و پیشنهادات خودم رو مطرح می کنم و قضاوت درباره ی اونها با خود دوستان.
همون طور که پیشتر توضیحاتی ارائه کردم، وینگ چون روشی تهاجمی هست و شما حتی به حمله ی حریف هم حمله می کنید. یکی از روش های موجود برای این کار، استفاده از stop kick هست. stop kick یا لگد ِ متوقف کننده، نام یک تکنیک خاص نبوده و بیشتر یک مفهوم هست و ما می تونیم از لگدهای مختلف بعنوان stop kick استفاده کنیم.
تعریف stop kick:
زمانی که حریف به سمت شما هجوم می آره، درست در لحظه ی حمله ی او، شما با یک ضربه ی پا راه او رو مسدود می کنید و حمله ی او رو متوقف می کنید. می تونیم stop kick رو، یکجور تهاجم دفاعی یا دفاع تهاجمی محسوب کنیم.
یکی از لگدهای متداول برای این کار، ضربه ی front kick هست که همگی با این تکنیک آَشنایی داریم و خاص وینگ چون هم نیست. پا رو بالا می آرید و در مسیری مستقیم به حریف ضربه می زنید. این لگد حالت ِ کوبشی و فشاری داره (و نه ضربه ای و snap مانند) و به جایی در بالاتنه ی حریف زده میشه.
لگد دیگه ای که برای این منظور مناسب هست، لگد اریبی ِ وینگ چون هست. برای انجام این ضربه بالا تنه قدری به عقب متمایل میشه و بطور همزمان، مفصل ران به بالا کشیده میشه و باعث بالا آمدن پای ضربه زننده میشه. پا در حالی بالا می آد که به سمت بیرون می چرخه طوریکه در نهایت، قسمت داخلی کنار پا رو به سمت حریف قرار بگیره (درست مثل فوتبالیستی که توپ رو با کنار پا به هم تیمی اش پاس می ده). در لحظه ی آخر پا با کوبش و فشار به هدف ضربه می زنه. این لگد برای ضربه زدن به نواحی پایین تنه ی حریف طراحی شده. برای مثال، شما می تونید از این لگد برای ضربه زدن به پای ساپورت یا تکیه گاه شخص لگد زننده استفاده کنید.
(این تکنیک عملی هست، اما دشواره و خیلی توصیه نمی شه)
همون طور که متوجه شدید، هر دو ضربه ای که مثال می زدم مسیری مستقیم دارند، درست مثل اکثر تکنیک های دست یا پا در وینگ چون.
اما چرا در وینگ چون چنین اعتماد و تاکیدی بر ضربات مستقیم وجود داره؟ آیا این ضربات برتری دارند به ضربات مورب، قوس داره و غیره؟
پاسخ مثبت هست.
برای طی کردن فاصله میان دو نقطه ی A و B، نزدیک ترین مسیر، یک مسیر مستقیم خواهد بود و نه یک مسیر مورب. هدف از ضربه زدن چی هست جز دسترسی به حریف و مغلوب کردن حریف؟ اگر ضربات سریع یا قدرتمند ما به حریف بر خورد نکنند، آیا سودی برای ما خواهند داشت؟
وینگ چون کاران با تکیه بر ضربات مستقیم و حملاتی در مسیر مستقیم، "شانس" دسترسی به حریفان و غلبه بر آنها رو افزایش می دن.
بنابراین شما با یک front kick یا لگد اریبی قادرید بر ضربه ی roundhouse kick که مسیری دایره وار داره، غلبه کنید؛ درست همون طور که یک مشت ِ مستقیم بر یک ضربه ی دایره وار مانند هوک غلبه می کنه. طبیعتا لازم هست که عکس العمل سریع و تایمینگ مناسبی داشته باشید و نیازی هم به گفتن نیست که این موارد، احتیاج به تمرین زیادی داره.
روش های مطلوب دیگه ای هم برای دفاع وجود دارند. مثلا فرد وینگ چون کار می تونه با استفاده از تکنیک Gaun Sau و یک حرکت سریع ِ رو به عقب یا پهلو، بطوریکه بدن هم از مسیر ضربه خارج بشه لگد حریف - چه مستقیم باشه و چه دورانی - از مسیر خارج کنه. در واقع گان سائویی که در اینجا مد نظر من هست، نه یک بلاک سخت، محکم و سد کننده، بلکه به شکل یک low parry در بوکس بوده و ضربه حریف رو منحرف می کنه.
اگر foot work خوب و سریعی بهره مند هستید و درک خوبی از فاصله دارید، ممکن هست بتونید بدون هیچ حرکت اضافه ای، از مسیر ضربه ی حریف خارج بشید و خلاص. و در آخر اگر مجبور به تحمل و دفاع مستقیم در برابر ضربه ی roundhouse kick بودید، بهتر هست آرنج رو جمع کنید و در کنار بدن قرار بدید، هر چند که باید فشار ضربه رو هم تحمل کنید.
استفاده از این مطالب با ذکر منبع بلامانع است.
