درسته. نمیگم کلا و مطلقا هیچی نمیشه صادر کرد، اما هر کشوری مشکلات خودش رو داره.
آفریقایی ها نسل اندر نسل مستعمره فرانسه و انگلیس و ایتالیا بودن. تمام زیرساخت هاشون با استاندارد کشور استعمار کننده طراحی شده. همین الان هم بیشتر نیازهاشون رو از طریق این کشورها تامین میکنند. وقتی شرکت پیمانکار راه سازی در الجزایر، فرانسویه ، هیچوقت نمیاد لباس و خوراک پرسنلش رو از ایران بخره. اینا یه بسته تجاری به دولت الجزایر پیشنهاد میدن، از اینور براش راهسازی میکنند با فاینانس خودشون، بجای پولش توی پالایشگاه نفت شریک میشن، محصول نفتی رو میگیرن میفروشن به یه کشور دیگه ...
مسئله امنیت هم وجود داره. آفریقا برای یه فرانسوی ، امنه. الجزایری و لیبیایی و مراکشی، جرئت نمیکنه پول یه فرانسوی رو بخوره. اما از ایرانی هیج جای دنیا حمایت نمیشه. شما رو در اونجا تیکه تیکه کنن، فوقش مصطفی پیام تسلیت میده
مسئله بعدی اینه که ایران اصلا شبکه تجاری نداره. برای ارسال یک محصول از ایران، باید نصف دنیا رو دور زد
، چون روابط خوب ترانزیتی با هیچکدام از همسایه ها نداره. همین جیبوتی که چند وقت قبل با ایران قطع رابطه کرد و همه مسخره اش کردن
، کنترل یکی از مهمترین کانال های ارتباطی دنیا رو در اختیار داره. حالا وقتی که اجازه عبور کالاهای ایران رو از این کانال نداد، اونوقت ببینیم کی میخنده
نه دولت ایران، نه تجار خصوصیش، قدرت مالی برای فاینانس ندارند. شبکه بانکی هم برای این کار ندارن. شبکه حمل و نقل هم ندارن. شبکه بیمه هم ندارن. عضو هیچ سازمان تجاری جهانی معتبری هم نیستن.... هزینه های جانبی برای برطرف کردن این کمبودها، قدرت رقابت تجاری رو از بین میبره
مسئله آخر هم اینه که کشور بیچاره ای که محصولات ایران رو بشه توش فروخت، پول نداره بدبخت فلک زده:general304:. زیمباوه و افغانستان و تاجیکستان و گامبیا، نون ندارن بخورن، فرش دستبافت گل ابریشم و پسته ایران رو کجای دلشون بذارن ؟
وضع، خیلی خرابه:general509: ما قبلا در دستمزدها می تونستیم رقابت کنیم. الان حتی یک پوئن مثبت نسبت به کشورهای دیگه نداریم. دستمزدها بالا، تکنولوژی پایین، مدیریت افتضاح، روابط داغون، جیب خالی، مصطفای فراوون