"Füzuli divanının şerhi"
Qezel
Mürde cismim iltifatından bulur her dem heyat,
Ölerem ger qılmasan her dem mene bir iltifat.
Yaze bilmez leblerin vesfin temami-ömrde,
Abi-heyvan verse Xızr kilke zulmatdan devat.
Men feqirem, sen qeni, vergil zekati-hüsnünü,
Şer, içinde hem menedir, hem sene vacib zekat.
Görmeyince hüsnünü imane gelmez aşiqin,
Yüz peyğember cem olub gösterseler min möcüzat.
Mezheri-asari-qüdretdir vücudi-kamilin,
Feyzi-fitretden qerez sensen, tüfeylin kainat.
Cövheri-zatindadır mecmui-ovsafi-kemal,
Bu sifat ile ki sensen, qandadır bir pak zat?
Eşqe ta düşdüm Füzuli, çekmedim dünya qemin,
Bil ki, qeydi-eşq imiş daim-teellüqden nicat.
1) Mürde cismim iltifatından bulur her dem heyat,
Ölerem ger qılmasan her dem mene bir iltifat.
(Cansız bedenim senin hüsn-reğbetinden, mehribanlığından hemişe cana gelib dirçelir, eger her dem mene bir lütfkarlıq elemesen, ölerem). Şerhi
Bu beytde şair özünemexsus senetkarlıqla eyni sözleri müxtelif menalarda işletmişdir. Birinci misrada "iltifat" sözü mehribanlıq kimi verilse de, ikinci misrada "lütfkarlıq" kimi menalanır. Elece de "her dem" sözü birincide "hemişe" menasında işlenirse, ikincide "her an" menasını verir. Şair bu beytde deyir ki, sen her vaxt mene mehribanlıq eleyende sanki cansız bedenime can verirsen. Sen bu lütfkarlığı bir an da yubatma. Eger bunu elemesen, men ölerem. Nece ki, insan bir an nefes almasa, öler, elece de, mene senin iltifatın gerekdir ki, ölmeyim.
2) Yaze bilmez leblerin vesfin temami-ömrde, Abi-heyvan verse Xızr kilke zulmatdan devat.
(Dirilik suyu Xızrın qelemine zülmetden mürekkeb verse bele, o, bütün ömrü boyu da senin dodaqlarının terifini yazıb qurtara bilmez).
Şerhi
Peyğemberlerden yalnız Xızra (e) dirilik suyunu tapmaq müyessen olmuşdur, dirilik suyunun etrafını üç ay gezmişdir. Onun ömrü qiyamet gününe qeder ebedi olaraq qalır. Şair burada gözelin dodaqlarının misilsiz gözelliyini, terifelayiq olduğunu qeyd ederek, deyir ki, nece ki, dirilik suyu Xızra (e) daimi heyat verib, elece de onun qelemine mürekkeb verse, yeni mürekkeb de onun ömrü kimi olsa, Xızr (e) ömrünün tamamına kimi, yeni qiyamet gününe kimi senin terifini yazsa, bele, yene de senin dodaqlarının vesfini yazıb qurtara bilmez.
3) Men feqirem, sen qeni, vergil zekati-hüsnünü, Şer, içinde hem menedir, hem sene vacib zekat.
(Men kasıbam, sen dövletli, hüsnünün zekatını ver, şerietle zekat hem mene vacibdir, hem de sene).
Şerhi
Zekat malın onda bir hissesinden verilen şeriet vergisidir. Onun verilmesi de vacibdir, alınması da. Dövletliler zekat vermeye kasıblar ise almağa borcludur. Lakin şairin bu beytde istediyi zekat var-dövlet zekatı deyil. Menevi servetin de zekatı olur: Meselen, elm. İnsan gerek öyrendiyini başqalarına öyrede. Şair burada vesf elediyi gözelin hüsnünden zekat isteyir. Zekatı varlı kasıba verer deye, aşiq onu dövletli, özünü kasıb hesab edir. Deyir ki, zekat her ikimize vacibdir. Gözel hüsnünün zekatını gözelliyini aşiqe göstermekle vere biler. Aşiqe de ele bu gerekdir.
4) Görmeyince hüsnünü imane gelmez aşiqin, Yüz peyğember cem olub gösterseler min möcüzat.
(Yüz peyğember birleşib min möcüze gösterse de senin hüsnünü görmeyince aşiq imane gelmez).
Şerhi
Mühemmed Peyğemberin (s.e.) gelişine qeder Allah-teala yer üzerine insanlar üçün çoxlu peyğemberler gönderib. Ülulezm peyğemberlere nazil olan kitablarda Mühemmed Peyğemberin (s.e.)gelişi haqqında melumatlar verilmişdir. Bundan evvelki beytde sevgilisinin hüsnünden zekat isteyen şair, bu beytde deyir ki, peyğemberler yığışıb ne qeder mözüce gösterseler de xeyri yoxdur. Aşiq ta senin hüsnünü görmese, imana gelmez. Bu beytde şair bir daha onun hüsnünün zekatının vacibliyini bildirir.
5) Mezheri-asari-qüdretdir vücudi-kamilin, Feyzi-fitretden qerez sensen, tüfeylin kainat.
(Kamil varlığın qüdret sahibinin senetkarlığının tezahürüdür. Yaradılış nemetlerinde meqsed sensen, kainat senin hesabına yaşamaqdadır).
Şerhi
Hedisi-qüdside deyilir ki, "Sen olmasaydın, kainatı yaratmazdım". Şair bu müqeddes hedisi esas götürerek, bu beytde Mühemmed Peyğemberin (s.e.)terifini verir, deyir ki, senin nöqsansız varlığın Allah-tealanın senetkar qüdretinin en gözel tezahürüdür. Allah-teala bu dünyada ne nemet yaradıbsa, sene göre yaradıb. Allahın yaratdığı nemetlerden istifade edib yaşayan bütün kainat da senin hesabına yaşayır. Çünki Allah-teala onları da sene göre yaratmışdır.
6) Cövheri-zatindadır mecmui-ovsafi-kemal, Bu sifat ile ki sensen, qandadır bir pak zat?
(Kamilliyin bütün sifetleri zatının mayasındadır. Bu sifet ancaq sene mexsusdur, başqa pak zat axı harda var?).
Şerhi
Qurani-kerimde ve bir çox hedislerde Mühemmed Peyğemberin (s.e.) çox gözel ve kamil sifetlere malik bir şexsiyyet olduğu bildirilir. Buna esaslanan şair bu beytde deyir ki, senin zatının cövherinde bütün kamil sifetler cemlenib. Bu cür paklıq ancaq sene mexsusdur. Başqa heç yerde, heç kimde bele pak zat yoxdur. Olsaydı, yeqin ki, onun da terifi verilerdi.
7) Eşqe ta düşdüm Füzuli, çekmedim dünya qemin, Bil ki, qeydi-eşq imiş daim-teellüqden nicat.
(Ey Füzuli, dünya qemi çekmeden eşqe düşdüm, bil ki, ehtiyac torundan xilas olmağın yolu eşqe bağlanmaqdadır).
Şerhi
Eşqe düşenler, aşiqlik yolunu tutanlar dünya nemetlerinden el çekerler. Maddi nemetlerin varlığını-yoxluğunu, azlığını-çoxluğunu bilmezler. Aşiqlerin ona göre de, heç neye ehtiyacları olmaz. Bunu esas götüren şair deyir: men bildim ki, bütün ehtiyaclardan xilas olmağın yegane yolu eşqe düşmekdir. Ona göre de dünya qemini çekmeden aşiqlik yolunu seçdim.